Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dziady
Część III
Ja, syn chwały nieśmiertelnej,
Przybrałem wtenczas postać
Obrzydłej larwy piekielnej,
By cię straszyć, by cię chłostać;
Tyś przyjmował chłostę Boga
Jak dziki męczarnie wroga.
Samotność mędrców mistrzyni.
Samotność – cóż po ludziach,
Czym śpiewak dla ludzi?
Żywy, zostanę dla ojczyzny umarły [...].
Gustavus obiit. [...] Hic natus est Conradus.
Człowieku! Gdybyś wiedział, jaka twoja władza! [...]
Gdybyś wiedział, że ledwie jedną myśl rozniecisz,
Już czekają w milczeniu, jak gromu żywioły,
Tak czekają twej myśli – szatan i anioły [...].
Ludzie! Każdy z was mógłby, samotny, więziony,
Myślą i wiarą zwalać i podźwigać trony.
Myśli Boga oszukać – oszuka sam siebie.
Nieszczęsny, kto dla ludzi głos i język trudzi:
Język kłamie głosowi, a głos myślom kłamie;
Myśl z duszy leci bystro, nim się w słowach złamie [...].
Taka pieśń jest nieśmiertelność!
Depcę was, wszyscy poeci,
Wszyscy mędrce i proroki,
Których wielbił świat szeroki.
Ja kocham cały naród!
Jam się twórcą urodził.
Tę władzę, którą mam nad przyrodzeniem,
Chcę wywrzeć na ludzkie dusze, [...]
Chcę czuciem rządzić, które jest we mnie;
Rządzić jak Ty wszystkim zawsze i tajemnie: -
Co ja zechcę, niech wnet zgadną,
Spełnią, tym się uszczęśliwią,
A jeżeli się sprzeciwią,
Niechaj cierpią i przepadną.
Daj mi rząd dusz!
Ja chcę mieć władzę, jaką Ty posiadasz,
Ja chcę duszami władać, jak Ty nimi władasz.
Ja i ojczyzna to jedno.
Ty nie ojcem świata, ale.. carem!
On kochał naród, on kochał wiele, on kochał wielu.
Z matki obcej; krew jego dawne bohatery,
A imię jego będzie czterdzieści i cztery.
Nasz naród jak lawa,
Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,
Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi;
Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi.
Ach, żal mi ciebie, biedny Słowianinie!
Biedny narodzie! Żal mi twojej doli,
Jeden znasz tylko heroizm – niewoli.
strona: 1 2
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Najważniejsze cytaty „Dziadów”
Autor: Jakub RudnickiCzęść III
Ja, syn chwały nieśmiertelnej,
Przybrałem wtenczas postać
Obrzydłej larwy piekielnej,
By cię straszyć, by cię chłostać;
Tyś przyjmował chłostę Boga
Jak dziki męczarnie wroga.
Samotność mędrców mistrzyni.
Samotność – cóż po ludziach,
Czym śpiewak dla ludzi?
Żywy, zostanę dla ojczyzny umarły [...].
Gustavus obiit. [...] Hic natus est Conradus.
Człowieku! Gdybyś wiedział, jaka twoja władza! [...]
Gdybyś wiedział, że ledwie jedną myśl rozniecisz,
Już czekają w milczeniu, jak gromu żywioły,
Tak czekają twej myśli – szatan i anioły [...].
Ludzie! Każdy z was mógłby, samotny, więziony,
Myślą i wiarą zwalać i podźwigać trony.
Myśli Boga oszukać – oszuka sam siebie.
Nieszczęsny, kto dla ludzi głos i język trudzi:
Język kłamie głosowi, a głos myślom kłamie;
Myśl z duszy leci bystro, nim się w słowach złamie [...].
Taka pieśń jest nieśmiertelność!
Depcę was, wszyscy poeci,
Wszyscy mędrce i proroki,
Których wielbił świat szeroki.
Ja kocham cały naród!
Jam się twórcą urodził.
Tę władzę, którą mam nad przyrodzeniem,
Chcę wywrzeć na ludzkie dusze, [...]
Chcę czuciem rządzić, które jest we mnie;
Rządzić jak Ty wszystkim zawsze i tajemnie: -
Co ja zechcę, niech wnet zgadną,
Spełnią, tym się uszczęśliwią,
A jeżeli się sprzeciwią,
Niechaj cierpią i przepadną.
Daj mi rząd dusz!
Ja chcę mieć władzę, jaką Ty posiadasz,
Ja chcę duszami władać, jak Ty nimi władasz.
Ja i ojczyzna to jedno.
Ty nie ojcem świata, ale.. carem!
On kochał naród, on kochał wiele, on kochał wielu.
Z matki obcej; krew jego dawne bohatery,
A imię jego będzie czterdzieści i cztery.
Nasz naród jak lawa,
Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,
Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi;
Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi.
Ach, żal mi ciebie, biedny Słowianinie!
Biedny narodzie! Żal mi twojej doli,
Jeden znasz tylko heroizm – niewoli.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies