Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ferdydurke

Konstrukcja „Ferdydurke”

Autor: Jakub Rudnicki

Tytuł nic nie znaczy. Zapowiada zabawę, grę z czytelnikiem. Utwór ma luźną kompozycję. Składa się z części różnych co do formy i treści. Jest dokładnie przemyślany.

Osią fabuły jest wątek skupiony wokół postaci Józia. To rozdziały:
I-III – szkoła,
VI-X – stancja u Młodziaków,
XIII-XIV – dworek Hurleckich.

Inny charakter mają części przedzielające fabułę. Każdy tekst to powiastka filozoficzna. Zostaje poprzedzony wstępem – przedmową. Ma ona charakter teoretycznego eseju. Porusza on kwestie wysiłku twórcy. Pisze o męce związanej z użyciem „złej formy”.

Trzy razy powtarza się schemat zniewolenia i buntu. Kończy go bójka („kupa”). To pomieszanie ról i wartości. Jest to jeden z motywów budujących znaczenie powieści. Jej powodem jest zburzenie formy. Pokazuje też niezgodę między różnymi formami.

Powieść łączy chaos i porządek. Czytelnikowi łatwiej zauważyć chaos:
- brak ciągów przyczynowo - skutkowych,
- fragmenty o Filidorze i Filibercie, niezwiązane się z losami Józia.

Utwór jest uporządkowany z wielką dokładnością. Fabuła przebiega „od porwania do porwania” (klamra kompozycyjna). Zaczyna się przeniesieniem Józia do gimnazjum, kończy ucieczką z Zosią z dworu.

Występują trzy wyraźne części opisujące pobyt Józia w szkole, u Młodziaków, w Bolimowie. Każda z nich kończy się „kupą”. Łączące się z wymową całej powieści nowele o Filidorze i Filibercie zostały umieszczone symetrycznie. Każda z nich poprzedzona jest przedmową.

Ulubionym zabiegiem Gombrowicza jest tworzenie związków międzywyrazowych. Są poprawne językowo, a można je odczytywać na wiele sposobów. Wiążą się z przyjętą konwencją. Wpływają na powstawanie sytuacji absurdalnych.

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Ferdydurke” – streszczenie szczegółowe „Ferdydurke” – streszczenie w pigułce Lekcja polskiego w „Ferdydurke” Zawiązanie akcji w „Ferdydurke”	„Ferdydurke” – geneza powieści Główne założenia „Ferdydurke” Życiorys Witolda Gombrowicza w skrócie Witold Gombrowicz - biografia Miejsce akcji „Ferdydurke” Narracja „Ferdydurke” „Forma” Gombrowicza Kompozycja i struktura „Ferdydurke” Język „Ferdydurke” Charakterystyczne cechy języka „Ferdydurke” Konstrukcja „Ferdydurke” Wielostylowość „Ferdydurke” Przynależność gatunkowa „Ferdydurke” Znaczenie słów „pupa”, „gęba”, „łydka” w „Ferdydurke” Czas akcji „Ferdydurke” Słowa - klucze w „Ferdydurke” Kwestia niedojrzałości w „Ferdydurke” Pojęcie formy na podstawie „Ferdydurke” Gombrowiczowska walka z formą, czyli obnażenie prawdy o człowieku Narracja w „Ferdydurke” Groteska w „Ferdydurke” Relacje międzyludzkie w „Ferdydurke” Forma produktem relacji międzyludzkich, czy relacje międzyludzkie wynikiem formy? „Ferdydurke” jako powieść nowoczesna Parodia w „Ferdydurke” Absurd w „Ferdydurke” Twórczość Witolda Gombrowicza O Gombrowiczu powiedzieli Kalendarium życia i twórczości Witolda Gombrowicza - powieściopisarza, dramaturga i eseisty Jaki sens ma zakończenie „Ferdydurke”? Niedojrzałość w „Ferdydurke” Bolimowo i dworek Hurleckich w „Ferdydurke” Stancja u Młodziaków w „Ferdydurke” Szkoła i uczniowie w „Ferdydurke” Klucz do czytania „Ferdydurke” Walka Józia z formą Charakterystyka chłopiąt i chłopców w "Ferdydurke" Narracja Józia – głównego bohatera „Ferdydurke” 2004 rok rokiem Gombrowicza Najważniejsze cytaty z „Ferdydurke” Narracja autora – Gombrowicza w „Ferdydurke” Pojęcie absurdu, parodii i ironii Pojęcie groteski Rozbijanie konwencji gatunkowych w „Ferdydurke” Gatunki w „Ferdydurke” Ekranizacje prozy Gombrowicza Cytaty z Gombrowicza Motywy oniryczne w „Ferdydurke” Bibliografia
Bohaterowie
Józio – charakterystyka bohatera Profesor Pimko – charakterystyka Miętus – charakterystyka bohatera Zuta Młodziakówna - charakterystyka Kopyrda – charakterystyka Syfon – charakterystyka Bladaczka – charakterystyka Walek - charakterystyka postaci Młodziakowie - charakterystyka Hurleccy - charakterystyka

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies