Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ferdydurke
• powieść awangardowa - wiele łączy ją ze współczesną awangardową prozą Witkacego czy Schulza, a także powieścią Irzykowskiego „Pałuba”;
• powieść psychologiczna i filozoficzna;
• parabola sytuacji jednostki w społeczeństwie;
• powieść obyczajowa – opis szkoły, domu Młodziaków, dworku Hurleckich;
• powieść „problematyczna”, w której „bohater stanowi zagadnienie sam dla siebie, nie potrafi się określić i ustalić swego miejsca w świecie”;
• jako wypowiedź pisarza będzie powieścią o powieści, utworem „autotematycznym”. Odpowiada na pytanie: Kim jest autor jako człowiek i w jaki sposób realizuje swą osobowość jako pisarz. Analizuje jak można w akcie porozumienia z czytelnikiem utracić autentyczność;
• psychologiczna spowiedź wieku dziecięcego (początek utworu);
• powieść o dojrzewaniu (szkoła) por. „Syzyfowe prace” Żeromskiego – szkoła jest miniaturą społeczeństwa, instrumentem kształtującym bohatera, jawi się jako mechanizm utwierdzania w niedojrzałości, to znaczy podległości narzucanym z zewnątrz gotowym schematom i formułom;
• powieść nowoczesna – opis życia Młodziaków, wygrana postępu nad tradycjami;
• tradycyjna powieść o szlacheckim dworku – Bolimowo – apoteoza dawnego obyczaju;
• schemat sentymentalnego romansu, elementy powieści awanturniczej, przygodowej, a nawet łotrzykowskiej – porwanie Zosi;
• satyra - o kulturze śmiechu i kulturze zabawy mówił sam autor, satyra na pewne określone zjawiska lat trzydziestych, ale i konkretne osoby;
• przedmowy oscylują między „formą piankową i lekką beztroskiego felietonu”, a tonem literackiego manifestu. Fikcje zaś przypominają powiastkę filozoficzną („Filidor...”) i bajkę czy przypowieść („Filibert...”);
• powieść egzystencjalna - w „Ferdydurke” mamy także do czynienia z nawiązaniem do europejskiego nurtu refleksji egzystencjalnej. Człowiek to samotna monada, która nie ma możliwości pełnego i równorzędnego kontaktu z rzeczywistością zewnętrzną. Każde otwarcie na świat powoduje utratę własnej indywidualności, wymusza zgodę na istnienie w fałszywej formie społecznej.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Gatunki w „Ferdydurke”
Autor: Jakub Rudnicki• powieść awangardowa - wiele łączy ją ze współczesną awangardową prozą Witkacego czy Schulza, a także powieścią Irzykowskiego „Pałuba”;
• powieść psychologiczna i filozoficzna;
• parabola sytuacji jednostki w społeczeństwie;
• powieść obyczajowa – opis szkoły, domu Młodziaków, dworku Hurleckich;
• powieść „problematyczna”, w której „bohater stanowi zagadnienie sam dla siebie, nie potrafi się określić i ustalić swego miejsca w świecie”;
• jako wypowiedź pisarza będzie powieścią o powieści, utworem „autotematycznym”. Odpowiada na pytanie: Kim jest autor jako człowiek i w jaki sposób realizuje swą osobowość jako pisarz. Analizuje jak można w akcie porozumienia z czytelnikiem utracić autentyczność;
• psychologiczna spowiedź wieku dziecięcego (początek utworu);
• powieść o dojrzewaniu (szkoła) por. „Syzyfowe prace” Żeromskiego – szkoła jest miniaturą społeczeństwa, instrumentem kształtującym bohatera, jawi się jako mechanizm utwierdzania w niedojrzałości, to znaczy podległości narzucanym z zewnątrz gotowym schematom i formułom;
• powieść nowoczesna – opis życia Młodziaków, wygrana postępu nad tradycjami;
• tradycyjna powieść o szlacheckim dworku – Bolimowo – apoteoza dawnego obyczaju;
• schemat sentymentalnego romansu, elementy powieści awanturniczej, przygodowej, a nawet łotrzykowskiej – porwanie Zosi;
• satyra - o kulturze śmiechu i kulturze zabawy mówił sam autor, satyra na pewne określone zjawiska lat trzydziestych, ale i konkretne osoby;
• przedmowy oscylują między „formą piankową i lekką beztroskiego felietonu”, a tonem literackiego manifestu. Fikcje zaś przypominają powiastkę filozoficzną („Filidor...”) i bajkę czy przypowieść („Filibert...”);
• powieść egzystencjalna - w „Ferdydurke” mamy także do czynienia z nawiązaniem do europejskiego nurtu refleksji egzystencjalnej. Człowiek to samotna monada, która nie ma możliwości pełnego i równorzędnego kontaktu z rzeczywistością zewnętrzną. Każde otwarcie na świat powoduje utratę własnej indywidualności, wymusza zgodę na istnienie w fałszywej formie społecznej.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies