Trzecią kreacją narratora jest ta zbliżająca Ferdydurke do powieści realistyczne. Jednak o realizmie nie może być mowy, ponieważ opisane losy są nieprawdopodobne. Opowiadacz w trzeciej osobie przedstawia zdarzenia, w jakie uwikłani zostali Filidor i Filibert.

Podkreślić należy fakt, iż „Narratorzy poszczególnych opowiadań są wariantem tego samego modelu”, choć mamy do czynienia z dwoma opowiadaniami. Filidor dzieckiem podszyty jest napisany w oparciu o XVIII-wieczną francuską powiastkę filozoficzną, a z kolei Filibert dzieckiem podszyty przypomina bajkę i przypowieść.

Narrator tych tekstów - niejaki doktor Antoni Świstak, asystent - jest autorem wielu celnych spostrzeżeń i uwag, nieprzypominających wywodów Józia. Widać, że dysponuje większą wiedzą i dojrzalszą świadomością, niż narrator pierwszoosobowy.

Gombrowicz wyselekcjonował, zestawił, lecz przede wszystkim wykorzystał w pełni świadomie elementy tradycyjnych form literackich. Dowodem tego są poświęcone literaturze uwagi narratora-autora. Józio relacjonuje niekiedy swe przygody w sposób przynależny intymnemu dziennikowi. Innym razem robi to w sposób reportażowy. Pisarz zmienić formę wypowiedzi na powiastkę filozoficzną lub „zaczepną, groteskową, parodiującą traktaty filozoficzne mowę myśliciela bawiącego się językiem”.

Narracja w Ferdydurke jest więc niejednorodna. Występuje trzech narratorów, pod którymi ukrywa się ta sama osoba. J. Błoński mówi o skutkach takiej konstrukcji osoby narratora: „(…)dzięki zmąceniu, przysłonięciu, rozmnożeniu bohatera-narratora staje się on nie tyle lepiej widoczny, bo widać go niejasno, niedokładnie… ile bardziej obecny. Właśnie dlatego, że nie wiadomo dobrze, kim jest, zwraca ku sobie spojrzenie czytelnika. Im trudniej go uchwycić, określić, tym więcej miejsca zajmuje na literackiej scenie”.

Autor wykorzystał różne perspektywy narracyjne i odmienne formy wypowiedzi. Spowodowało to, że otrzymaliśmy utwór zaskakujący nie dość, że tematyką, to i sposobem jej przedstawienia. Nowoczesnym rozwiązaniem technicznym jest jednostronny „dialog” narratora z czytelnikiem. Przykłady mamy na końcu książki.

Narrator Ferdydurke pełni aż trzy role wewnątrz powieści – bohatera, opowiadacza i pisarza. Farent podsumował kompozycję powieści słowami: „Atrakcyjność Ferdydurke podważa zarazem dotychczasową tradycję prozy realistycznej i naturalistycznej, odbiega również od typowej powieści psychologicznej, a także od pamiętnika w pełnym sensie tego terminu. Poza groteskowym, satyrycznym ujęciem rzeczywistości przedstawionej, wnosi komentarz do obowiązujących w literaturze konwencji i upodobania do czynności gatunkowej, łamiąc uświęcone wcześniejszą praktyką zasady”.

Szybki test:

Gombrowiczowska narracja jest złożona i skomplikowana, ponieważ wypowiadają się:
a) nieokreśleni nadawcy
b) czterej nadawcy
c) dwaj nadawcy
d) trzej nadawcy
Rozwiązanie

Zwrot narratora „Pimko mnie udupił” świadczy o tym, że:
a) odnosi sie do swoich wspomnień
b) w powieści następują narracyjne zwroty
c) utożsamia się on z Józiem
d) nie lubi on nauczycieli
Rozwiązanie

Filibert dzieckiem podszyty przypomina:
a) bajkę
b) balladę
c) legendę
d) gawędę
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Ferdydurke” – streszczenie szczegółowe „Ferdydurke” – streszczenie w pigułce Lekcja polskiego w „Ferdydurke” Zawiązanie akcji w „Ferdydurke”	„Ferdydurke” – geneza powieści Główne założenia „Ferdydurke” Życiorys Witolda Gombrowicza w skrócie Witold Gombrowicz - biografia Miejsce akcji „Ferdydurke” Narracja „Ferdydurke” „Forma” Gombrowicza Kompozycja i struktura „Ferdydurke” Język „Ferdydurke” Charakterystyczne cechy języka „Ferdydurke” Konstrukcja „Ferdydurke” Wielostylowość „Ferdydurke” Przynależność gatunkowa „Ferdydurke” Znaczenie słów „pupa”, „gęba”, „łydka” w „Ferdydurke” Czas akcji „Ferdydurke” Słowa - klucze w „Ferdydurke” Kwestia niedojrzałości w „Ferdydurke” Pojęcie formy na podstawie „Ferdydurke” Gombrowiczowska walka z formą, czyli obnażenie prawdy o człowieku Narracja w „Ferdydurke” Groteska w „Ferdydurke” Relacje międzyludzkie w „Ferdydurke” Forma produktem relacji międzyludzkich, czy relacje międzyludzkie wynikiem formy? „Ferdydurke” jako powieść nowoczesna Parodia w „Ferdydurke” Absurd w „Ferdydurke” Twórczość Witolda Gombrowicza O Gombrowiczu powiedzieli Kalendarium życia i twórczości Witolda Gombrowicza - powieściopisarza, dramaturga i eseisty Jaki sens ma zakończenie „Ferdydurke”? Niedojrzałość w „Ferdydurke” Bolimowo i dworek Hurleckich w „Ferdydurke” Stancja u Młodziaków w „Ferdydurke” Szkoła i uczniowie w „Ferdydurke” Klucz do czytania „Ferdydurke” Walka Józia z formą Charakterystyka chłopiąt i chłopców w "Ferdydurke" Narracja Józia – głównego bohatera „Ferdydurke” 2004 rok rokiem Gombrowicza Najważniejsze cytaty z „Ferdydurke” Narracja autora – Gombrowicza w „Ferdydurke” Pojęcie absurdu, parodii i ironii Pojęcie groteski Rozbijanie konwencji gatunkowych w „Ferdydurke” Gatunki w „Ferdydurke” Ekranizacje prozy Gombrowicza Cytaty z Gombrowicza Motywy oniryczne w „Ferdydurke” Bibliografia
Bohaterowie
Józio – charakterystyka bohatera Profesor Pimko – charakterystyka Miętus – charakterystyka bohatera Zuta Młodziakówna - charakterystyka Kopyrda – charakterystyka Syfon – charakterystyka Bladaczka – charakterystyka Walek - charakterystyka postaci Młodziakowie - charakterystyka Hurleccy - charakterystyka

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies