Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ferdydurke

Narracja w „Ferdydurke”

Autor: Jakub Rudnicki

Osobą mówiącą w powieści jest Józio. To drugie ja autora Pamiętnika z okresu dojrzewania). „Ja” jest jednocześnie młode i stare, doświadczone i niedoświadczone. Narrator-bohater jest nieokreślony. Czytelnik nie wie kim, tak naprawdę, jest.

Gombrowicz rozbija „ja” narratora na trzy osobne role:

  • „ja” – autor odsyła do osoby Gombrowicza. Narracja w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Występuje w przedmowach do dwóch opowiadań Pisarz uzasadnia swoją decyzję o napisaniu wstępów. Określa charakter i funkcję wprowadzonych utworów. Występują wtrącenia dotyczące literatury i filozofii. To odautorskie komentarze pozwalające zrozumieć intencje pisarza. Stanowią jednostronny dialog z czytelnikiem.


  • „ja” – narrator – występują w opowieściach o Filibercie i Filidorze. Narracja trzecioosobowa.

  • „ja” – bohater - występuje jako Józio – opowiadacz Reprezentuje w pewnym sensie autora książki i tworzy pamiętnikarski zapis swoich przygód. Jego uwagi są subiektywne, pełne ekspresji, ujawniają stany psychiczne. Narracja pierwszoosobowa.

    Zobacz inne artykuły:

    StreszczeniaOpracowanie
    „Ferdydurke” – streszczenie szczegółowe
    „Ferdydurke” – streszczenie w pigułce
    Lekcja polskiego w „Ferdydurke”
    Zawiązanie akcji w „Ferdydurke”
    „Ferdydurke” – geneza powieści
    Główne założenia „Ferdydurke”
    Życiorys Witolda Gombrowicza w skrócie
    Witold Gombrowicz - biografia
    Miejsce akcji „Ferdydurke”
    Narracja „Ferdydurke”
    „Forma” Gombrowicza
    Kompozycja i struktura „Ferdydurke”
    Język „Ferdydurke”
    Charakterystyczne cechy języka „Ferdydurke”
    Konstrukcja „Ferdydurke”
    Pojęcie formy na podstawie „Ferdydurke”
    Gombrowiczowska walka z formą, czyli obnażenie prawdy o człowieku
    Wielostylowość „Ferdydurke”
    Przynależność gatunkowa „Ferdydurke”
    Znaczenie słów „pupa”, „gęba”, „łydka” w „Ferdydurke”
    Czas akcji „Ferdydurke”
    Słowa - klucze w „Ferdydurke”
    Kwestia niedojrzałości w „Ferdydurke”
    Narracja w „Ferdydurke”
    Groteska w „Ferdydurke”
    Relacje międzyludzkie w „Ferdydurke”
    Forma produktem relacji międzyludzkich, czy relacje międzyludzkie wynikiem formy?
    Szkoła i uczniowie w „Ferdydurke”
    Klucz do czytania „Ferdydurke”
    Walka Józia z formą
    „Ferdydurke” jako powieść nowoczesna
    Parodia w „Ferdydurke”
    Absurd w „Ferdydurke”
    Twórczość Witolda Gombrowicza
    O Gombrowiczu powiedzieli
    Kalendarium życia i twórczości Witolda Gombrowicza - powieściopisarza, dramaturga i eseisty
    Jaki sens ma zakończenie „Ferdydurke”?
    Niedojrzałość w „Ferdydurke”
    Bolimowo i dworek Hurleckich w „Ferdydurke”
    Stancja u Młodziaków w „Ferdydurke”
    Charakterystyka chłopiąt i chłopców w "Ferdydurke"
    Narracja autora – Gombrowicza w „Ferdydurke”
    Narracja Józia – głównego bohatera „Ferdydurke”
    2004 rok rokiem Gombrowicza
    Najważniejsze cytaty z „Ferdydurke”
    Cytaty z Gombrowicza
    Pojęcie absurdu, parodii i ironii
    Pojęcie groteski
    Rozbijanie konwencji gatunkowych w „Ferdydurke”
    Gatunki w „Ferdydurke”
    Ekranizacje prozy Gombrowicza
    Bibliografia
    Motywy oniryczne w „Ferdydurke”




    Bohaterowie
    Józio – charakterystyka bohatera
    Profesor Pimko – charakterystyka
    Miętus – charakterystyka bohatera
    Walek - charakterystyka postaci
    Zuta Młodziakówna - charakterystyka
    Kopyrda – charakterystyka
    Syfon – charakterystyka
    Bladaczka – charakterystyka
    Hurleccy - charakterystyka
    Młodziakowie - charakterystyka



    Partner serwisu:

    kontakt | polityka cookies