Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ferdydurke

Narracja autora – Gombrowicza w „Ferdydurke”

Autor: Jakub Rudnicki

Zgodnie z przedmową autora, jego celem będzie napisanie książki. Kiedy oddaje głos trzydziestoletniemu Józiowi to powodem snucia opowieści jest chęć odnalezienia równowagi w życiu. Z kolei nastoletni Józio za wszelką cenę pragnie wyrwać się ze świata, w którym jest „Upupiany|”. Zniewalany przez innych. Taki podział ról wpływa, że akcja powieści może toczyć się na trzech odmiennych płaszczyznach.

Z trzech ról podstawową jest rola pisarza. Zaczyna „pisać pierwsze stronice mojego własnego, takiego jak ja, identycznego ze mną (…) dzieła suwerennie przeprowadzającego własną narrację moją przeciwko wszystkiemu i wszystkim”.

Klamrą utworu jest więc motyw pisania powieści. Narrator odwołuje się do własnych wspomnień. Tłumaczy, dla czego nie może stworzyć dzieła samodzielnego. Niezależnego od innych. Pokazuje, jak życie na każdym kroku urabia człowieka niczym glinę.

W opisy dojrzewania Józia wplecione są dygresje to dwie przedmowy i powiastki filozoficzne. W przedmowach autor – narrator zajmuje się tematem literatury i tworzenia. Opinie te są takie same, jak sądy autora.

Literatura przestaje opisywać rzeczywistość. Interpretuje ją. Gombrowicz rezygnuje z jednoznacznych wypowiedzi. Podstawą narracji jest przedstawianie zdań na serio i zdań napisanych w określonej konwencji. Opartych na stereotypach. Autor często wyprowadza czytelnika na manowce. Świadomie z niego drwi.

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Ferdydurke” – streszczenie szczegółowe „Ferdydurke” – streszczenie w pigułce Lekcja polskiego w „Ferdydurke” Zawiązanie akcji w „Ferdydurke”	„Ferdydurke” – geneza powieści Główne założenia „Ferdydurke” Życiorys Witolda Gombrowicza w skrócie Witold Gombrowicz - biografia Miejsce akcji „Ferdydurke” Narracja „Ferdydurke” „Forma” Gombrowicza Kompozycja i struktura „Ferdydurke” Język „Ferdydurke” Charakterystyczne cechy języka „Ferdydurke” Konstrukcja „Ferdydurke” Wielostylowość „Ferdydurke” Przynależność gatunkowa „Ferdydurke” Znaczenie słów „pupa”, „gęba”, „łydka” w „Ferdydurke” Czas akcji „Ferdydurke” Słowa - klucze w „Ferdydurke” Kwestia niedojrzałości w „Ferdydurke” Pojęcie formy na podstawie „Ferdydurke” Gombrowiczowska walka z formą, czyli obnażenie prawdy o człowieku Narracja w „Ferdydurke” Groteska w „Ferdydurke” Relacje międzyludzkie w „Ferdydurke” Forma produktem relacji międzyludzkich, czy relacje międzyludzkie wynikiem formy? „Ferdydurke” jako powieść nowoczesna Parodia w „Ferdydurke” Absurd w „Ferdydurke” Twórczość Witolda Gombrowicza O Gombrowiczu powiedzieli Kalendarium życia i twórczości Witolda Gombrowicza - powieściopisarza, dramaturga i eseisty Jaki sens ma zakończenie „Ferdydurke”? Niedojrzałość w „Ferdydurke” Bolimowo i dworek Hurleckich w „Ferdydurke” Stancja u Młodziaków w „Ferdydurke” Szkoła i uczniowie w „Ferdydurke” Klucz do czytania „Ferdydurke” Walka Józia z formą Charakterystyka chłopiąt i chłopców w "Ferdydurke" Narracja Józia – głównego bohatera „Ferdydurke” 2004 rok rokiem Gombrowicza Najważniejsze cytaty z „Ferdydurke” Narracja autora – Gombrowicza w „Ferdydurke” Pojęcie absurdu, parodii i ironii Pojęcie groteski Rozbijanie konwencji gatunkowych w „Ferdydurke” Gatunki w „Ferdydurke” Ekranizacje prozy Gombrowicza Cytaty z Gombrowicza Motywy oniryczne w „Ferdydurke” Bibliografia
Bohaterowie
Józio – charakterystyka bohatera Profesor Pimko – charakterystyka Miętus – charakterystyka bohatera Zuta Młodziakówna - charakterystyka Kopyrda – charakterystyka Syfon – charakterystyka Bladaczka – charakterystyka Walek - charakterystyka postaci Młodziakowie - charakterystyka Hurleccy - charakterystyka

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies