Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ferdydurke

Narracja autora – Gombrowicza w „Ferdydurke”

Autor: Jakub Rudnicki

Zgodnie z przedmową autora, jego celem będzie napisanie książki. Kiedy oddaje głos trzydziestoletniemu Józiowi to powodem snucia opowieści jest chęć odnalezienia równowagi w życiu. Z kolei nastoletni Józio za wszelką cenę pragnie wyrwać się ze świata, w którym jest „Upupiany|”. Zniewalany przez innych. Taki podział ról wpływa, że akcja powieści może toczyć się na trzech odmiennych płaszczyznach.

Z trzech ról podstawową jest rola pisarza. Zaczyna „pisać pierwsze stronice mojego własnego, takiego jak ja, identycznego ze mną (…) dzieła suwerennie przeprowadzającego własną narrację moją przeciwko wszystkiemu i wszystkim”.

Klamrą utworu jest więc motyw pisania powieści. Narrator odwołuje się do własnych wspomnień. Tłumaczy, dla czego nie może stworzyć dzieła samodzielnego. Niezależnego od innych. Pokazuje, jak życie na każdym kroku urabia człowieka niczym glinę.

W opisy dojrzewania Józia wplecione są dygresje to dwie przedmowy i powiastki filozoficzne. W przedmowach autor – narrator zajmuje się tematem literatury i tworzenia. Opinie te są takie same, jak sądy autora.

Literatura przestaje opisywać rzeczywistość. Interpretuje ją. Gombrowicz rezygnuje z jednoznacznych wypowiedzi. Podstawą narracji jest przedstawianie zdań na serio i zdań napisanych w określonej konwencji. Opartych na stereotypach. Autor często wyprowadza czytelnika na manowce. Świadomie z niego drwi.

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Ferdydurke” – streszczenie szczegółowe
„Ferdydurke” – streszczenie w pigułce
Lekcja polskiego w „Ferdydurke”
Zawiązanie akcji w „Ferdydurke”
„Ferdydurke” – geneza powieści
Główne założenia „Ferdydurke”
Życiorys Witolda Gombrowicza w skrócie
Witold Gombrowicz - biografia
Miejsce akcji „Ferdydurke”
Narracja „Ferdydurke”
„Forma” Gombrowicza
Kompozycja i struktura „Ferdydurke”
Język „Ferdydurke”
Charakterystyczne cechy języka „Ferdydurke”
Konstrukcja „Ferdydurke”
Pojęcie formy na podstawie „Ferdydurke”
Gombrowiczowska walka z formą, czyli obnażenie prawdy o człowieku
Wielostylowość „Ferdydurke”
Przynależność gatunkowa „Ferdydurke”
Znaczenie słów „pupa”, „gęba”, „łydka” w „Ferdydurke”
Czas akcji „Ferdydurke”
Słowa - klucze w „Ferdydurke”
Kwestia niedojrzałości w „Ferdydurke”
Narracja w „Ferdydurke”
Groteska w „Ferdydurke”
Relacje międzyludzkie w „Ferdydurke”
Forma produktem relacji międzyludzkich, czy relacje międzyludzkie wynikiem formy?
Szkoła i uczniowie w „Ferdydurke”
Klucz do czytania „Ferdydurke”
Walka Józia z formą
„Ferdydurke” jako powieść nowoczesna
Parodia w „Ferdydurke”
Absurd w „Ferdydurke”
Twórczość Witolda Gombrowicza
O Gombrowiczu powiedzieli
Kalendarium życia i twórczości Witolda Gombrowicza - powieściopisarza, dramaturga i eseisty
Jaki sens ma zakończenie „Ferdydurke”?
Niedojrzałość w „Ferdydurke”
Bolimowo i dworek Hurleckich w „Ferdydurke”
Stancja u Młodziaków w „Ferdydurke”
Charakterystyka chłopiąt i chłopców w "Ferdydurke"
Narracja autora – Gombrowicza w „Ferdydurke”
Narracja Józia – głównego bohatera „Ferdydurke”
2004 rok rokiem Gombrowicza
Najważniejsze cytaty z „Ferdydurke”
Cytaty z Gombrowicza
Pojęcie absurdu, parodii i ironii
Pojęcie groteski
Rozbijanie konwencji gatunkowych w „Ferdydurke”
Gatunki w „Ferdydurke”
Ekranizacje prozy Gombrowicza
Bibliografia
Motywy oniryczne w „Ferdydurke”




Bohaterowie
Józio – charakterystyka bohatera
Profesor Pimko – charakterystyka
Miętus – charakterystyka bohatera
Walek - charakterystyka postaci
Zuta Młodziakówna - charakterystyka
Kopyrda – charakterystyka
Syfon – charakterystyka
Bladaczka – charakterystyka
Hurleccy - charakterystyka
Młodziakowie - charakterystyka



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies