Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ferdydurke

„Ferdydurke” jako powieść nowoczesna

Autor: Jakub Rudnicki

„Ferdydurke” jest powieścią nowatorską. Zbudowana została na przeciwieństwie do dotychczasowego sposobu pisania. Brak w niej ciągów przyczynowo – skutkowych. Fabuła (opowieść o losach Józia) przerwana jest powiastkami o Filidorze i Filibercie. Utwór jest niejednorodny gatunkowo. Łączy w sobie także cechy wielu rodzajów powieści.

Gombrowicza nie interesowało opisywanie i stwierdzanie faktów i rzeczy, które mogły wydarzyć się w realnym świecie. Posługiwał się kreacjonizmem. Stwarzał zdarzenia i sytuacje za pomocą języka. W jego utworze to co „wysokie”, łączy się z tym co „niskie”. Brzydota sąsiaduje z pięknem. Obok słów brutalnych występują zdrobnienia. Niektórym z nich pisarz nadaje nowe znaczenia („pupa”, „Łydka”). Rzeczy absurdalne stają się konkretem.

Tekst rozwija się za pomocą przemieszczania się danego słowa w wypowiedzi („strzelić w pysk”, „kopać”). Szczególnie charakterystyczne są powtórzenia niektórych słów w dialogach, pełnią funkcją parodii powieściowych konwersacji.

Autor podjął świadomą dyskusję z modelem powieści istniejącym do tej pory. Stworzył powieść awangardową. Na wskroś nowoczesną. Zdarzenia nie oddzielają się w niej od idei. Myśl nie różni się od faktów. Jest stale precyzyjnie z nich wyprowadzana. Nowa technika Gombrowicza przemienia w akcję wszystko, co było dotychczas zawarte w idei. Każe bohaterom realizować siebie w pełni. Robić to, co by robili, gdyby nie wstrzymywały ich konwenanse, wstyd oraz hipokryzja.

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Ferdydurke” – streszczenie szczegółowe „Ferdydurke” – streszczenie w pigułce Lekcja polskiego w „Ferdydurke” Zawiązanie akcji w „Ferdydurke”	„Ferdydurke” – geneza powieści Główne założenia „Ferdydurke” Życiorys Witolda Gombrowicza w skrócie Witold Gombrowicz - biografia Miejsce akcji „Ferdydurke” Narracja „Ferdydurke” „Forma” Gombrowicza Kompozycja i struktura „Ferdydurke” Język „Ferdydurke” Charakterystyczne cechy języka „Ferdydurke” Konstrukcja „Ferdydurke” Wielostylowość „Ferdydurke” Przynależność gatunkowa „Ferdydurke” Znaczenie słów „pupa”, „gęba”, „łydka” w „Ferdydurke” Czas akcji „Ferdydurke” Słowa - klucze w „Ferdydurke” Kwestia niedojrzałości w „Ferdydurke” Pojęcie formy na podstawie „Ferdydurke” Gombrowiczowska walka z formą, czyli obnażenie prawdy o człowieku Narracja w „Ferdydurke” Groteska w „Ferdydurke” Relacje międzyludzkie w „Ferdydurke” Forma produktem relacji międzyludzkich, czy relacje międzyludzkie wynikiem formy? „Ferdydurke” jako powieść nowoczesna Parodia w „Ferdydurke” Absurd w „Ferdydurke” Twórczość Witolda Gombrowicza O Gombrowiczu powiedzieli Kalendarium życia i twórczości Witolda Gombrowicza - powieściopisarza, dramaturga i eseisty Jaki sens ma zakończenie „Ferdydurke”? Niedojrzałość w „Ferdydurke” Bolimowo i dworek Hurleckich w „Ferdydurke” Stancja u Młodziaków w „Ferdydurke” Szkoła i uczniowie w „Ferdydurke” Klucz do czytania „Ferdydurke” Walka Józia z formą Charakterystyka chłopiąt i chłopców w "Ferdydurke" Narracja Józia – głównego bohatera „Ferdydurke” 2004 rok rokiem Gombrowicza Najważniejsze cytaty z „Ferdydurke” Narracja autora – Gombrowicza w „Ferdydurke” Pojęcie absurdu, parodii i ironii Pojęcie groteski Rozbijanie konwencji gatunkowych w „Ferdydurke” Gatunki w „Ferdydurke” Ekranizacje prozy Gombrowicza Cytaty z Gombrowicza Motywy oniryczne w „Ferdydurke” Bibliografia
Bohaterowie
Józio – charakterystyka bohatera Profesor Pimko – charakterystyka Miętus – charakterystyka bohatera Zuta Młodziakówna - charakterystyka Kopyrda – charakterystyka Syfon – charakterystyka Bladaczka – charakterystyka Walek - charakterystyka postaci Młodziakowie - charakterystyka Hurleccy - charakterystyka

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies