Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ferdydurke

Rozbijanie konwencji gatunkowych w „Ferdydurke”

Autor: Jakub Rudnicki

Gombrowicz wykorzystuje jedynie szkielet powieści, wypełniając go treściami osobistymi („reguła pustej epickości”). Z pewnością powieść zmienia i deformuje konwencje gatunku. Autor miesz z sobą różne konwencje.

Do cech służących rozbijaniu konwencji gatunkowych i norm prozy realistycznej należą:

 niejednorodność gatunkowa (wtrącenia),
 prowokacja tematyczna służąca poruszeniu kwestii drażliwych,
 prowokacja semantyczna związana z trudnością określenia „globalnego sensu” utworu,
 prowokacja estetyczna – mieszanie konwencji realistycznych z fantastyką,
 rozbudowane partie krytycznoliterackie.

Mimo tego „Ferdydurke” cechuje ogólnodostępna czytelność.

Ogromną rolę w pisarstwie Gombrowicza odgrywała mistyfikacja – spadek po awangardach dwudziestowiecznych. To głównie surrealizm, z którym wiązało się pomieszanie planów sytuacyjno-narracyjnych.

Gombrowicz opowiadał się za sztuką jako „przetworzeniem”. Uważał, że autor „rzeczywistość rozkłada na czynniki składowe, po czym z tych części, jak z cegiełek, buduje nowy budynek, nowy świat czy światek... który powinien być różny od normalnego świata, a jednak mu jakoś odpowiadać... różny, ale jak mówią fizycy, adekwatny...”.

„Ferdydurke”
to dzieło kreacyjne, które z elementów znanych i oczywistych buduje – przetwarzając je – nową rzeczywistość.

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Ferdydurke” – streszczenie szczegółowe
„Ferdydurke” – streszczenie w pigułce
Lekcja polskiego w „Ferdydurke”
Zawiązanie akcji w „Ferdydurke”
„Ferdydurke” – geneza powieści
Główne założenia „Ferdydurke”
Życiorys Witolda Gombrowicza w skrócie
Witold Gombrowicz - biografia
Miejsce akcji „Ferdydurke”
Narracja „Ferdydurke”
„Forma” Gombrowicza
Kompozycja i struktura „Ferdydurke”
Język „Ferdydurke”
Charakterystyczne cechy języka „Ferdydurke”
Konstrukcja „Ferdydurke”
Pojęcie formy na podstawie „Ferdydurke”
Gombrowiczowska walka z formą, czyli obnażenie prawdy o człowieku
Wielostylowość „Ferdydurke”
Przynależność gatunkowa „Ferdydurke”
Znaczenie słów „pupa”, „gęba”, „łydka” w „Ferdydurke”
Czas akcji „Ferdydurke”
Słowa - klucze w „Ferdydurke”
Kwestia niedojrzałości w „Ferdydurke”
Narracja w „Ferdydurke”
Groteska w „Ferdydurke”
Relacje międzyludzkie w „Ferdydurke”
Forma produktem relacji międzyludzkich, czy relacje międzyludzkie wynikiem formy?
Szkoła i uczniowie w „Ferdydurke”
Klucz do czytania „Ferdydurke”
Walka Józia z formą
„Ferdydurke” jako powieść nowoczesna
Parodia w „Ferdydurke”
Absurd w „Ferdydurke”
Twórczość Witolda Gombrowicza
O Gombrowiczu powiedzieli
Kalendarium życia i twórczości Witolda Gombrowicza - powieściopisarza, dramaturga i eseisty
Jaki sens ma zakończenie „Ferdydurke”?
Niedojrzałość w „Ferdydurke”
Bolimowo i dworek Hurleckich w „Ferdydurke”
Stancja u Młodziaków w „Ferdydurke”
Charakterystyka chłopiąt i chłopców w "Ferdydurke"
Narracja autora – Gombrowicza w „Ferdydurke”
Narracja Józia – głównego bohatera „Ferdydurke”
2004 rok rokiem Gombrowicza
Najważniejsze cytaty z „Ferdydurke”
Cytaty z Gombrowicza
Pojęcie absurdu, parodii i ironii
Pojęcie groteski
Rozbijanie konwencji gatunkowych w „Ferdydurke”
Gatunki w „Ferdydurke”
Ekranizacje prozy Gombrowicza
Bibliografia
Motywy oniryczne w „Ferdydurke”




Bohaterowie
Józio – charakterystyka bohatera
Profesor Pimko – charakterystyka
Miętus – charakterystyka bohatera
Walek - charakterystyka postaci
Zuta Młodziakówna - charakterystyka
Kopyrda – charakterystyka
Syfon – charakterystyka
Bladaczka – charakterystyka
Hurleccy - charakterystyka
Młodziakowie - charakterystyka



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies