Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ferdydurke

Kompozycja i struktura „Ferdydurke”

Autor: Karolina Marl�ga

Ferdydurke nie jest jednak przykładem czystego perfekcjonizmu strukturalnego. Farent pisze: „Tymczasem jest to utwór obficie inkrustowany licznymi niespodziankami, zaskakującymi sytuacjami i reakcjami na różne zjawiska czy też wypowiedzi, wypełniony niezwykłymi przygodami i zdarzeniami, groteską obecną w świecie przedstawionym, a także w języku postaci. Wykorzystanie owej różnorodności środków stanowi o atrakcyjności książki, zaś ich użycie uzasadnia filozoficzne przesłanie utworu”.

Warto wspomnieć w tym momencie wypowiedź innego krytyka, Michała Głowińskiego, który twierdzi, iż „dodane” cztery rozdziały: „służą pisarzowi do wyrażenia swoich poglądów na temat literatury. Pozorny chaos, który panuje w powieści jest tak doskonale naprawdę kontrolowany przez autora, a struktura jego wypowiedzi, choć zawiła, jest skonstruowana niezwykle umiejętnie. Wtrącone opowiadania ułożone są symetrycznie, a cała historia rozpoczyna się i kończy w podobny sposób”. Nazywa on taką kompozycję kompozycją pierścieniową.

Logika utworu jest poważnie zachwiana. Nieprawdopodobne i zaskakujące losy Józia, przemienionego z trzydziestolatka w ucznia, czy też groteskowa i absurdalna sytuacja Filidora i Filiberta, nie są tożsame z przeżyciami czytelnika.

Także postaci nie są wykreowane w oparciu o wiedzę o człowieku, który przecież ma niejednoznaczną naturę. Gombrowiczowscy bohaterowie są jedynie nosicielami pewnych cech i reprezentantami określonych zachowań. Są karykaturami prawdziwych ludzi. Przykładem mogą być zasady i wygląd nowoczesnej rodziny Młodziaków. Śmieszą, lecz także zmuszają do refleksji nad siłą oddziaływania formy. Farent podkreśla istnienie w powieści poetyki onirycznej, usprawiedliwiającej absurd sytuacji i postaci.

Zakończenie dzieła jest pouczeniem czytelnika. Powinien zachować dystans podczas lektury i odbioru groteskowej książki: „Koniec i bomba. A kto czytał, ten trąba!”.

Zarówno tytuł, jak i końcowy dwuwiersz stanowią klamrę formalną powieści, są potwierdzeniem jej treści, gdzie powaga miesza się ze śmiechem, sens jest uzupełniany bezsensem. Klamra występuje także na płaszczyźnie treściowej. Fabuła Ferdydurke przebiega od porwania do porwania. Wydarzenia rozpoczynają się niezwykłym porwaniem Józia z mieszkania do szkoły przez Pimkę, a kończą uprowadzeniem Zosi przez Józia z Bolimowa.




strona:    1    2  

Szybki test:

Ferdy Durkee to:
a) przyjaciel Gombrowicza z czasów dzieciństwa
b) bohater powieści amerykańskiego pisarza Sinclaira Lewisa zatytułowanej „Babbit”
c) pseudonim argentyńskiego malarza
d) bohater historyczny
Rozwiązanie

W „Ferdydurke”:
a) bohaterowie nie są nosicielami pewnych cech i zachowań
b) brakuje formalnej klamry powieści
c) realizm nie jest zaburzony
d) zachowany jest przyczynowo-skutkowy ciąg zdarzeń
Rozwiązanie

Oniryzm to poetyka:
a) zodiakalna
b) snu
c) antyczna
d) dramatu
Rozwiązanie

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Ferdydurke” – streszczenie szczegółowe „Ferdydurke” – streszczenie w pigułce Lekcja polskiego w „Ferdydurke” Zawiązanie akcji w „Ferdydurke”	„Ferdydurke” – geneza powieści Główne założenia „Ferdydurke” Życiorys Witolda Gombrowicza w skrócie Witold Gombrowicz - biografia Język „Ferdydurke” Charakterystyczne cechy języka „Ferdydurke” Konstrukcja „Ferdydurke” Miejsce akcji „Ferdydurke” Narracja „Ferdydurke” „Forma” Gombrowicza Kompozycja i struktura „Ferdydurke” Przynależność gatunkowa „Ferdydurke” Znaczenie słów „pupa”, „gęba”, „łydka” w „Ferdydurke” Czas akcji „Ferdydurke” Słowa - klucze w „Ferdydurke” Kwestia niedojrzałości w „Ferdydurke” Pojęcie formy na podstawie „Ferdydurke” Gombrowiczowska walka z formą, czyli obnażenie prawdy o człowieku Wielostylowość „Ferdydurke” Groteska w „Ferdydurke” Relacje międzyludzkie w „Ferdydurke” Forma produktem relacji międzyludzkich, czy relacje międzyludzkie wynikiem formy? Narracja w „Ferdydurke” O Gombrowiczu powiedzieli Kalendarium życia i twórczości Witolda Gombrowicza - powieściopisarza, dramaturga i eseisty Jaki sens ma zakończenie „Ferdydurke”? Niedojrzałość w „Ferdydurke” Bolimowo i dworek Hurleckich w „Ferdydurke” Stancja u Młodziaków w „Ferdydurke” Szkoła i uczniowie w „Ferdydurke” Klucz do czytania „Ferdydurke” Walka Józia z formą „Ferdydurke” jako powieść nowoczesna Parodia w „Ferdydurke” Absurd w „Ferdydurke” Twórczość Witolda Gombrowicza Charakterystyka chłopiąt i chłopców w "Ferdydurke" Najważniejsze cytaty z „Ferdydurke” Narracja autora – Gombrowicza w „Ferdydurke” Narracja Józia – głównego bohatera „Ferdydurke” 2004 rok rokiem Gombrowicza Pojęcie absurdu, parodii i ironii Pojęcie groteski Rozbijanie konwencji gatunkowych w „Ferdydurke” Gatunki w „Ferdydurke” Ekranizacje prozy Gombrowicza Cytaty z Gombrowicza Motywy oniryczne w „Ferdydurke” Bibliografia
Bohaterowie
Józio – charakterystyka bohatera Miętus – charakterystyka bohatera Profesor Pimko – charakterystyka Walek - charakterystyka postaci Zuta Młodziakówna - charakterystyka Kopyrda – charakterystyka Syfon – charakterystyka Bladaczka – charakterystyka Hurleccy - charakterystyka Młodziakowie - charakterystyka

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies