Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Ferdydurke

Wielostylowość „Ferdydurke”

Autor: Karolina Marl�ga

5. Nowe wykorzystanie możliwości językowych.

Autor powieści wykorzystał inne cechy języka, o których często zapominamy. Takimi zdrobnieniami, jak chłoptyś, chłopięta wartościuje swych bohaterów (w tym przypadku przedstawia swój negatywny stosunek). Swą umiejętność manipulowania językiem Gombrowicz podkreśla, tworząc nowe unikalne sensy. Gdy Józio mówi o Pimce, stwierdza: „kulturalnie, jawnie, legalnie, oficjalnie i formalnie profesorem przyniewalał”.

W powieści częstym środkiem stylistycznym są wyliczenia. Wyliczenia przysłówków użytych w funkcji okolicznika sposobu kończy neologizm: przyniewalał, będący kontaminacją. To jest ściągnięciem w jedną postać wyrazową dwóch słów: przywalał i zniewalał. Ten oryginalny wynalazek słowotwórczy mieści w sobie znaczenia obu swych składników. Podkreśla ich semantyczną wartość sobą samym.

6. Symboliczny kod pojęć określających różne formy, czyli „pupa”, „gęba”, „łydka”.

Kod, wymyślony przez autora, ma najistotniejsze znaczenie w procesie percepcji dzieła. Dzięki Gombrowiczowi trzy proste określenia zaczerpnięte z języka potocznego. Oznaczają różne części ciała. Zapisały się na zawsze w kręgu pojęć filozoficznych, określających tryb egzystencji człowieka w społeczeństwie.

„Pupa” to szczególny, symboliczny znak dziecięcości, zawierający w sobie niewinność, prostoduszność, łatwowierność, „sentyment” do brzdąca, potrzebę czuwania nad nim. Określenie to jest charakterystyczne dla mowy dziecięcej lub ewentualnie dla leksyki opiekunów dzieci. Gombrowicz skontrastował je z wulgarnym słowem na literę „d”.

„Łydka” jest werbalnym symbolem sportu, młodości i witalności oraz zgrabnej, atrakcyjnej, gibkiej sylwetki. Wyraz ten należy do języka biologii oraz ogólnego.

„Gęba” jest znakiem maski narzuconej człowiekowi przez środowisko. Samo słowo ma znaczenie kolokwialne.

To właśnie te trzy Gombrowiczowskie symbole, a także takie wyrażenia, jak „upupianie”, „pojedynek na miny”, „zgwałcenie przez uszy”, „jedzenie przeciwko komuś” tworzą niekonwencjonalny język powieści. Decydują o awangardowej wymowie całego utworu.




strona:    1    2  

Szybki test:

Julian Przyboś nazwał Witolda Gombrowicza:
a) „poetą prozy”
b) „metafizykiem prozy”
c) „poetą formy”
d) „poetą zakamarków ludzkiej duszy”
Rozwiązanie

Gombrowicz przedstawia przyrodę:
a) wszystkie odpowiedzi są poprawne
b) bez nastrojowości
c) bez szczegółowości
d) bez popisów stylistycznego warsztatu
Rozwiązanie

Poszczególni bohaterowie utworu wypowiadają się:
a) w sposób kolokwialny
b) obnażając za pomocą języka swą „gębę”
c) językiem literackim
d) w sposób nieprzynależny obowiązującej akurat formie
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Ferdydurke” – streszczenie szczegółowe „Ferdydurke” – streszczenie w pigułce Lekcja polskiego w „Ferdydurke” Zawiązanie akcji w „Ferdydurke”	„Ferdydurke” – geneza powieści Główne założenia „Ferdydurke” Życiorys Witolda Gombrowicza w skrócie Witold Gombrowicz - biografia Język „Ferdydurke” Charakterystyczne cechy języka „Ferdydurke” Konstrukcja „Ferdydurke” Miejsce akcji „Ferdydurke” Narracja „Ferdydurke” Kompozycja i struktura „Ferdydurke” „Forma” Gombrowicza Przynależność gatunkowa „Ferdydurke” Znaczenie słów „pupa”, „gęba”, „łydka” w „Ferdydurke” Słowa - klucze w „Ferdydurke” Czas akcji „Ferdydurke” Kwestia niedojrzałości w „Ferdydurke” Pojęcie formy na podstawie „Ferdydurke” Gombrowiczowska walka z formą, czyli obnażenie prawdy o człowieku Wielostylowość „Ferdydurke” Forma produktem relacji międzyludzkich, czy relacje międzyludzkie wynikiem formy? Relacje międzyludzkie w „Ferdydurke” Narracja w „Ferdydurke” Groteska w „Ferdydurke” Niedojrzałość w „Ferdydurke” Bolimowo i dworek Hurleckich w „Ferdydurke” Stancja u Młodziaków w „Ferdydurke” Szkoła i uczniowie w „Ferdydurke” Klucz do czytania „Ferdydurke” Walka Józia z formą „Ferdydurke” jako powieść nowoczesna Parodia w „Ferdydurke” Twórczość Witolda Gombrowicza Absurd w „Ferdydurke” O Gombrowiczu powiedzieli Kalendarium życia i twórczości Witolda Gombrowicza - powieściopisarza, dramaturga i eseisty Jaki sens ma zakończenie „Ferdydurke”? Charakterystyka chłopiąt i chłopców w "Ferdydurke" Najważniejsze cytaty z „Ferdydurke” Narracja autora – Gombrowicza w „Ferdydurke” Narracja Józia – głównego bohatera „Ferdydurke” 2004 rok rokiem Gombrowicza Rozbijanie konwencji gatunkowych w „Ferdydurke” Gatunki w „Ferdydurke” Ekranizacje prozy Gombrowicza Cytaty z Gombrowicza Pojęcie absurdu, parodii i ironii Pojęcie groteski Motywy oniryczne w „Ferdydurke” Bibliografia
Bohaterowie
Józio – charakterystyka bohatera Profesor Pimko – charakterystyka Miętus – charakterystyka bohatera Walek - charakterystyka postaci Zuta Młodziakówna - charakterystyka Kopyrda – charakterystyka Syfon – charakterystyka Bladaczka – charakterystyka Hurleccy - charakterystyka Młodziakowie - charakterystyka

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies