Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Nowele Sienkiewicza
Rozdział dziewiąty (IX) ukazuje desperackie próby ocalenia - podtrzymania polskości: przygotowania do lokalnych wyborów, mających wyłonić kandydata do pruskiego parlamentu. Wszelkie starania czyni tutaj pani Jarzyńska – dama, szlachcianka, schodząca pod strzechy, by namawiać chłopów do oddania głosu na jej małżonka. Dawni wojacy, zastraszeni i nadal posłuszni pruskiej dyscyplinie, głosują jednak na Szulberga.
Rozdział dziesiąty (X) traktuje między innymi o wielkim rozczarowaniu, jakim dla pognębińskich i okolicznych gospodarzy było zwycięstwo Niemców w wyborach. To również prezentacja zaborczej strategii – odsuwania Polaków od stanowisk urzędniczych, pozbawiania ich możliwości decydowania o własnych sprawach i sprawach kraju. Nowelę kończy widok nędznego chłopa i jego bliskich - żony i syna, wysiedlonych z rodzinnej wsi. Bartkową kolonię przejął pan Just, ponieważ Magdzie nie udało się spłacić zaciągniętych długów: „(...) Deszcz padał, baba szlochała okrutnie z żalu za straconą chałupą i całą wsią. Chłop milczał. Na całej drodze pusto było: ani wozu, ani człeka; krzyż tylko wyciągał ponad nią zmoczone od deszczu ramiona.” Jest to wyraźna puenta utworu, ukazująca jednocześnie skutki działania wrogiego systemu na ziemiach polskich.
Bartek Słowik – „zwycięzca spod Gravelotte i Sedanu” przegrywa w zderzeniu z powojenną – „pruską” rzeczywistością, staje się ofiarą zaborczego systemu represji. Jest w zasadzie jednostką tragiczną, w przypadku której spełnia się „czarny scenariusz”. Wszelkie działania wiodą go ku klęsce. Fakt wcielenia Barka do wojska (część pierwsza – I noweli) „zwiastuje” już początek tragedii, która stanie się udziałem bohatera i doprowadzi go do dramatycznego zakończenia. Późniejsze wydarzenia dokładnie tę tezę potwierdzają.
strona: 1 2
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Kompozycja „Bartka Zwycięzcy”
Autor: Ewa PetniakRozdział dziewiąty (IX) ukazuje desperackie próby ocalenia - podtrzymania polskości: przygotowania do lokalnych wyborów, mających wyłonić kandydata do pruskiego parlamentu. Wszelkie starania czyni tutaj pani Jarzyńska – dama, szlachcianka, schodząca pod strzechy, by namawiać chłopów do oddania głosu na jej małżonka. Dawni wojacy, zastraszeni i nadal posłuszni pruskiej dyscyplinie, głosują jednak na Szulberga.
Rozdział dziesiąty (X) traktuje między innymi o wielkim rozczarowaniu, jakim dla pognębińskich i okolicznych gospodarzy było zwycięstwo Niemców w wyborach. To również prezentacja zaborczej strategii – odsuwania Polaków od stanowisk urzędniczych, pozbawiania ich możliwości decydowania o własnych sprawach i sprawach kraju. Nowelę kończy widok nędznego chłopa i jego bliskich - żony i syna, wysiedlonych z rodzinnej wsi. Bartkową kolonię przejął pan Just, ponieważ Magdzie nie udało się spłacić zaciągniętych długów: „(...) Deszcz padał, baba szlochała okrutnie z żalu za straconą chałupą i całą wsią. Chłop milczał. Na całej drodze pusto było: ani wozu, ani człeka; krzyż tylko wyciągał ponad nią zmoczone od deszczu ramiona.” Jest to wyraźna puenta utworu, ukazująca jednocześnie skutki działania wrogiego systemu na ziemiach polskich.
Bartek Słowik – „zwycięzca spod Gravelotte i Sedanu” przegrywa w zderzeniu z powojenną – „pruską” rzeczywistością, staje się ofiarą zaborczego systemu represji. Jest w zasadzie jednostką tragiczną, w przypadku której spełnia się „czarny scenariusz”. Wszelkie działania wiodą go ku klęsce. Fakt wcielenia Barka do wojska (część pierwsza – I noweli) „zwiastuje” już początek tragedii, która stanie się udziałem bohatera i doprowadzi go do dramatycznego zakończenia. Późniejsze wydarzenia dokładnie tę tezę potwierdzają.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies