Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Nowele Sienkiewicza
Sienkiewicz szkicowo nakreślił uczucie Marii i Wawrzona. Z ust bohaterów nie padają żadne wyznania, to raczej czyny świadczą o prawdzie i wielkości ich uczucia. Wędrówka Rzepowej przez rozmaite „instytucje”, to swoisty szlak miłości, „pielgrzymka” w jej imieniu. Zołzikiewicz czytuje brukowe romanse, z wątkami sensacyjnymi, marzy o pannie Jadwidze Skorabiewskiej, flirtuje z wiejskimi dziewczętami. Jest na tyle prymitywny i egoistyczny, że nie dostrzega ofiarności Rzepowej.
Wątek miłości i zdrady pojawia się w noweli dwukrotnie, nie chodzi tylko o sprawę Rzepów. Baraniogłowska para - Wach Rechnio i Baśka Żabianka, zwani przez autora Romeem i Julią, na sądzie gminnym wzajemnie się oskarżają, ujawniając sekrety związku. Przykład Baśki i Wacha ukazuje inne oblicze miłości – uczucia zaborczego, skalanego zawiścią i zazdrością.
Motyw śmierci
Powodowany odruchem zemsty Rzepa zabija małżonkę oraz podpala zabudowania dworskie. Śmierć Marii, wymierzona ręką zdradzonego i upokorzonego Wawrzona, następuje powoli. Jej opis jest bardzo realistyczny:
„ – Połóż głowę na skrzyni...
- Wawrzon! Miłosierdzia! (...)
Rozległo się głuche udezrenie, potem jęk i stuk głowy o podłogę; potem drugie uderzenie, słabszy jęk, potem trzecie uderzenie, czwarte, piąte, szóste. Na podłogę lunął strumień krwi, węgle na kominie przygasły. Drganie przeszło Rzepową od stóp do głowy, potem jej trup wyprężył i pozostał nieruchomy.”
Detale turpistyczne ukazują grozę tego aktu, dokonanego w sposób makabryczny. Dramat małżeński, „podsumowany” śmiercią Rzepowej to wyrazista puenta utworu, który w naczelnym założeniu krytykuje neutralną postawę szlachty.
strona: 1 2
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Motywy literackie w noweli „Szkice węglem”
Autor: Ewa PetniakSienkiewicz szkicowo nakreślił uczucie Marii i Wawrzona. Z ust bohaterów nie padają żadne wyznania, to raczej czyny świadczą o prawdzie i wielkości ich uczucia. Wędrówka Rzepowej przez rozmaite „instytucje”, to swoisty szlak miłości, „pielgrzymka” w jej imieniu. Zołzikiewicz czytuje brukowe romanse, z wątkami sensacyjnymi, marzy o pannie Jadwidze Skorabiewskiej, flirtuje z wiejskimi dziewczętami. Jest na tyle prymitywny i egoistyczny, że nie dostrzega ofiarności Rzepowej.
Wątek miłości i zdrady pojawia się w noweli dwukrotnie, nie chodzi tylko o sprawę Rzepów. Baraniogłowska para - Wach Rechnio i Baśka Żabianka, zwani przez autora Romeem i Julią, na sądzie gminnym wzajemnie się oskarżają, ujawniając sekrety związku. Przykład Baśki i Wacha ukazuje inne oblicze miłości – uczucia zaborczego, skalanego zawiścią i zazdrością.
Motyw śmierci
Powodowany odruchem zemsty Rzepa zabija małżonkę oraz podpala zabudowania dworskie. Śmierć Marii, wymierzona ręką zdradzonego i upokorzonego Wawrzona, następuje powoli. Jej opis jest bardzo realistyczny:
„ – Połóż głowę na skrzyni...
- Wawrzon! Miłosierdzia! (...)
Rozległo się głuche udezrenie, potem jęk i stuk głowy o podłogę; potem drugie uderzenie, słabszy jęk, potem trzecie uderzenie, czwarte, piąte, szóste. Na podłogę lunął strumień krwi, węgle na kominie przygasły. Drganie przeszło Rzepową od stóp do głowy, potem jej trup wyprężył i pozostał nieruchomy.”
Detale turpistyczne ukazują grozę tego aktu, dokonanego w sposób makabryczny. Dramat małżeński, „podsumowany” śmiercią Rzepowej to wyrazista puenta utworu, który w naczelnym założeniu krytykuje neutralną postawę szlachty.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies