Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pan Tadeusz
• 12 ksiąg oraz „Epilog”, z którego dowiadujemy się o genezie dzieła,
• napisany regularnym trzynastozgłoskowcem, wierszem sylabotonicznym (jednakowa ilość sylab w wersach, powtarzający się układ sylab akcentowanych i nieakcentowanych),
• różnorodność stylistyczna – drobiazgowe opisy szczegółu (tabakiera) i abstrakcyjne opisy mitologizujące przyrodę, dzięki czemu poznajemy Soplicowo z różnych perspektyw – patrząc niczym okiem kamery, która raz przybliża się, raz oddala,
• nagromadzenie środków stylistycznych, głównie: epitetów, porównań, metafor,
• liczne onomatopeje, aliteracje i instrumentacje brzmieniowe (dźwięki natury, koncerty),
• personifikacja przyrody z jednej strony, animizacja ludzi z drugiej sprawiają, że granica między natura a światem spraw ludzkich zaciera się,
• bogata aforystyka i dygresyjność eposu,
• fragmenty nacechowane emocjami (spowiedź ks. Robaka) i ekspresyjne (gawędy Wojskiego),
• komediowy schemat – połączenie tragizmu, komizmu i liryzmu.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Kompozycja i styl „Pana Tadeusza”
Autor: Jakub Rudnicki• 12 ksiąg oraz „Epilog”, z którego dowiadujemy się o genezie dzieła,
• napisany regularnym trzynastozgłoskowcem, wierszem sylabotonicznym (jednakowa ilość sylab w wersach, powtarzający się układ sylab akcentowanych i nieakcentowanych),
• różnorodność stylistyczna – drobiazgowe opisy szczegółu (tabakiera) i abstrakcyjne opisy mitologizujące przyrodę, dzięki czemu poznajemy Soplicowo z różnych perspektyw – patrząc niczym okiem kamery, która raz przybliża się, raz oddala,
• nagromadzenie środków stylistycznych, głównie: epitetów, porównań, metafor,
• liczne onomatopeje, aliteracje i instrumentacje brzmieniowe (dźwięki natury, koncerty),
• personifikacja przyrody z jednej strony, animizacja ludzi z drugiej sprawiają, że granica między natura a światem spraw ludzkich zaciera się,
• bogata aforystyka i dygresyjność eposu,
• fragmenty nacechowane emocjami (spowiedź ks. Robaka) i ekspresyjne (gawędy Wojskiego),
• komediowy schemat – połączenie tragizmu, komizmu i liryzmu.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies