Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pan Tadeusz
Opis sadu odnajdujemy w Księdze II „Zamek”. W sadzie w rzędach rosły drzewa owocowe. Pod nimi znajdowały się grządki warzywne. Rosła tam kapusta, która „sędziwe schyla łysiny”, obok niej marchew z zielonymi warkoczami liści. Dalej bób, którego dojrzałe strąki z nasionami przypominają oczy, złote kolby kukurydzy i pękate arbuzy na długich łodygach i czerwone buraki.
Między grządkami poprowadzone są ścieżki. Poszczególne kwatery z warzywami od żmij i szkodników chronią rzędy prostych i zielonych konopi (w dawnej Polsce wytwarzano z nich tkaniny i wyplatano sznury). Dalej rosną maki, na których przysiadają stada motyli. Pośród nich widać słoneczniki, które obracają swoje kwiaty w stronę słońca.
Pod płotem na wąskich, długich i wypukłych pagórkach w pełni słońca rosną rzędy ogórków. Mają wielkie i rozłożyste liście, którymi zakrywają całą grządkę.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Opis sadu w „Panu Tadeuszu”
Autor: Jakub RudnickiOpis sadu odnajdujemy w Księdze II „Zamek”. W sadzie w rzędach rosły drzewa owocowe. Pod nimi znajdowały się grządki warzywne. Rosła tam kapusta, która „sędziwe schyla łysiny”, obok niej marchew z zielonymi warkoczami liści. Dalej bób, którego dojrzałe strąki z nasionami przypominają oczy, złote kolby kukurydzy i pękate arbuzy na długich łodygach i czerwone buraki.
Między grządkami poprowadzone są ścieżki. Poszczególne kwatery z warzywami od żmij i szkodników chronią rzędy prostych i zielonych konopi (w dawnej Polsce wytwarzano z nich tkaniny i wyplatano sznury). Dalej rosną maki, na których przysiadają stada motyli. Pośród nich widać słoneczniki, które obracają swoje kwiaty w stronę słońca.
Pod płotem na wąskich, długich i wypukłych pagórkach w pełni słońca rosną rzędy ogórków. Mają wielkie i rozłożyste liście, którymi zakrywają całą grządkę.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies