Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pan Tadeusz
Hrabia należał do dalekich krewnych Stolnika Horeszki w linii żeńskiej (”po kądzieli”). Jako potomek rodu Horeszków był stroną w porze z Soplicami o zamek. Był przedstawicielem warstwy magnackiej. Hrabia był przystojny, twarz miał pociągłą, , niebieskie łagodne oczy oraz białawe, długie włosy.
Po upadku Rzeczpospolitej opuścił ojczyznę. Otrzymał dobre wykształcenie i był obyty w świecie. W życiu poszukiwał przygód. Za najszczęśliwszą uważał chwilę, gdy mógł uratować damy od rozbójników w bitwie pod Birbante Rocca na Sycylii.
Po powrocie do kraju był lubiany przez poddanych. Dobrze odnosił się do sąsiadów, chłopów oraz Żydów. Przedstawiony został jako dziwak i modniś. Często się zamyślał, błąkał się bez celu po okolicy. Cechowała go romantyczna i sentymentalna uczuciowość. Umiał się pięknie wyrażać, o czym świadczy scena jego rozmowy z Zosią w sadzie. Fascynował się kulturą i sztuką angielską. Ubierał się na styl angielski, m.in. nosił długi, biały surdut. Miał także modne wówczas kolczyki. W przejażdżkach towarzyszyli mu dżokeje.
Obce zwyczaje przedkładał nad wzorce polskie. Uważał, że nawet przyroda na Zachodzie jest piękniejsza. Jest artystą – zna się na malarstwie, potrafi szkicować, jednak jego wiedza jest powierzchowna. Lubił romansować, mawiał o sobie, że ma „romansową głowę”. Świadczą o tym jego zaloty do Telimeny i zachwyt nad urodą Zosi. Hrabia znany był ze swej niepunktualności i roztargnienia: „...nie może / Nigdy nigdzie stawić się w naznaczonej porze.” Spóźnia się na polowanie na zająca.
Mimo swego marzycielstwa miał cechy rycerza. Nie stchórzył na polowaniu podczas spotkania z niedźwiedziem. Wobec Sopliców także był stanowczy. Swego męstwa dowiódł podczas bitwy z Moskalami w Soplicowie. W życiu cenił honor, między innymi dlatego zmienia zdanie i postanawia nie oddawać zamku Soplicom. Wstąpił do wojsk Księstwa Warszawskiego i wraz z nimi wyruszył na wojnę. Za własne pieniądze wystawił dla Polski cały pułk i stanął na jego czele.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Hrabia – charakterystyka
Autor: Jakub RudnickiHrabia należał do dalekich krewnych Stolnika Horeszki w linii żeńskiej (”po kądzieli”). Jako potomek rodu Horeszków był stroną w porze z Soplicami o zamek. Był przedstawicielem warstwy magnackiej. Hrabia był przystojny, twarz miał pociągłą, , niebieskie łagodne oczy oraz białawe, długie włosy.
Po upadku Rzeczpospolitej opuścił ojczyznę. Otrzymał dobre wykształcenie i był obyty w świecie. W życiu poszukiwał przygód. Za najszczęśliwszą uważał chwilę, gdy mógł uratować damy od rozbójników w bitwie pod Birbante Rocca na Sycylii.
Po powrocie do kraju był lubiany przez poddanych. Dobrze odnosił się do sąsiadów, chłopów oraz Żydów. Przedstawiony został jako dziwak i modniś. Często się zamyślał, błąkał się bez celu po okolicy. Cechowała go romantyczna i sentymentalna uczuciowość. Umiał się pięknie wyrażać, o czym świadczy scena jego rozmowy z Zosią w sadzie. Fascynował się kulturą i sztuką angielską. Ubierał się na styl angielski, m.in. nosił długi, biały surdut. Miał także modne wówczas kolczyki. W przejażdżkach towarzyszyli mu dżokeje.
Obce zwyczaje przedkładał nad wzorce polskie. Uważał, że nawet przyroda na Zachodzie jest piękniejsza. Jest artystą – zna się na malarstwie, potrafi szkicować, jednak jego wiedza jest powierzchowna. Lubił romansować, mawiał o sobie, że ma „romansową głowę”. Świadczą o tym jego zaloty do Telimeny i zachwyt nad urodą Zosi. Hrabia znany był ze swej niepunktualności i roztargnienia: „...nie może / Nigdy nigdzie stawić się w naznaczonej porze.” Spóźnia się na polowanie na zająca.
Mimo swego marzycielstwa miał cechy rycerza. Nie stchórzył na polowaniu podczas spotkania z niedźwiedziem. Wobec Sopliców także był stanowczy. Swego męstwa dowiódł podczas bitwy z Moskalami w Soplicowie. W życiu cenił honor, między innymi dlatego zmienia zdanie i postanawia nie oddawać zamku Soplicom. Wstąpił do wojsk Księstwa Warszawskiego i wraz z nimi wyruszył na wojnę. Za własne pieniądze wystawił dla Polski cały pułk i stanął na jego czele.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies