Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pan Tadeusz
Mickiewicz stworzył doskonały portret psychologiczny Jacka Soplicy. Jego życie można podzielić na dwa okresy: burzliwej młodości i konspiracyjnej działalności pod maską bernardyńskiego mnicha.
Młody Jacek to typowy szlachecki awanturnik i warchoł. Nie posiada co prawda majątku, lecz cieszy się ogromnym poparciem wśród okolicznej szlachty. Wiedzie hulaszczy i wesoły żywot. Znany jest z mistrzowskiego oka strzelca. Z racji tego, że ma poparcie „trzystu kresek” na sejmikach, staje się stronnikiem Stolnika, który nazywa go swoim przyjacielem. W rzeczywistości Stolnik wykorzystuje sławę Jacka i zyskuje głosy dla swych celów. Jacek niefortunnie zakochuje się w jedynej córce Horeszki, Ewie i liczy, że skoro jest mile widzianym gościem w domu Stolnika, to zostanie mężem dziewczyny.
Stolnik jednak ubiega jego zamiar i podaje mu czarną polewkę, symbolizującą odmowę. Co więcej – poniża Soplicę, mówiąc mu, że inny mężczyzna zainteresował się Ewą i prosząc go o radę w tej sprawie. Pycha nie pozwala Jackowi błagać o litość Stolnika, choć wie, że Ewa też go kocha - spazmuje i mdleje na wieść o tym, że rodzice wybrali jej innego kandydata na męża. Zrozpaczony Jacek ucieka z zamku, pragnie zapomnieć o swej ukochanej i żeni się z dziewczyną, której nie jest w stanie pokochać. Wcześnie zostaje wdowcem z maleńkim synkiem i zaczyna pić.
Przypadkowo znajduje się w pobliżu zamku, kiedy Stolnik zostaje zaatakowany przez Moskali. Odczuwa satysfakcję. Kiedy jednak widzi, że Horeszkowie dzielnie się bronią, chwyta w złości broń i zaślepiony nienawiścią, zabija Stolnika. Okrzyknięty zdrajcą i stronnikiem Moskali, którzy w nagrodę dali mu część ziem Horeszków, znienawidzony i pogardzany przez dawnych przyjaciół, zostawia syna pod opieką brata i ucieka za granicę. Jakiś czas później do Soplicowa docierają pogłoski o jego śmierci. W rzeczywistości tylko nieliczni wiedzą, że Jacek żyje i kieruje wychowaniem Tadeusza. To właśnie Jacek, po śmierci Ewy, łoży na wychowanie jej córki.
Na wygnaniu Jacek, kierowany wyrzutami sumienia i poczuciem wyrządzonych krzywd, decyduje się na wstąpienie do klasztoru bernardynów i przybiera nazwisko Robak. Staje się czynnym uczestnikiem wydarzeń, mających na celu walkę z zaborcą. Pojawiał się na Galicji, w Wielkopolsce, był więźniem Moskali, uniknął wywiezienia na Syberię. Został również zamknięty przez Austriaków w więziennych lochach. Ten pełen pychy szlachcic stara się poprzez pokorę i pokutę, odkupić swoją zbrodnię, służąc ojczyźnie. Stał się emisariuszem, przenoszącym rozkazy i wieści o walczących rodakach na Litwę. Jacek Soplica – bohater romantyczny
Autor: Jakub RudnickiMickiewicz stworzył doskonały portret psychologiczny Jacka Soplicy. Jego życie można podzielić na dwa okresy: burzliwej młodości i konspiracyjnej działalności pod maską bernardyńskiego mnicha.
Młody Jacek to typowy szlachecki awanturnik i warchoł. Nie posiada co prawda majątku, lecz cieszy się ogromnym poparciem wśród okolicznej szlachty. Wiedzie hulaszczy i wesoły żywot. Znany jest z mistrzowskiego oka strzelca. Z racji tego, że ma poparcie „trzystu kresek” na sejmikach, staje się stronnikiem Stolnika, który nazywa go swoim przyjacielem. W rzeczywistości Stolnik wykorzystuje sławę Jacka i zyskuje głosy dla swych celów. Jacek niefortunnie zakochuje się w jedynej córce Horeszki, Ewie i liczy, że skoro jest mile widzianym gościem w domu Stolnika, to zostanie mężem dziewczyny.
Stolnik jednak ubiega jego zamiar i podaje mu czarną polewkę, symbolizującą odmowę. Co więcej – poniża Soplicę, mówiąc mu, że inny mężczyzna zainteresował się Ewą i prosząc go o radę w tej sprawie. Pycha nie pozwala Jackowi błagać o litość Stolnika, choć wie, że Ewa też go kocha - spazmuje i mdleje na wieść o tym, że rodzice wybrali jej innego kandydata na męża. Zrozpaczony Jacek ucieka z zamku, pragnie zapomnieć o swej ukochanej i żeni się z dziewczyną, której nie jest w stanie pokochać. Wcześnie zostaje wdowcem z maleńkim synkiem i zaczyna pić.
Przypadkowo znajduje się w pobliżu zamku, kiedy Stolnik zostaje zaatakowany przez Moskali. Odczuwa satysfakcję. Kiedy jednak widzi, że Horeszkowie dzielnie się bronią, chwyta w złości broń i zaślepiony nienawiścią, zabija Stolnika. Okrzyknięty zdrajcą i stronnikiem Moskali, którzy w nagrodę dali mu część ziem Horeszków, znienawidzony i pogardzany przez dawnych przyjaciół, zostawia syna pod opieką brata i ucieka za granicę. Jakiś czas później do Soplicowa docierają pogłoski o jego śmierci. W rzeczywistości tylko nieliczni wiedzą, że Jacek żyje i kieruje wychowaniem Tadeusza. To właśnie Jacek, po śmierci Ewy, łoży na wychowanie jej córki.
Pojawia się w Soplicowie jako wysłannik Jacka Soplicy. Ma dopilnować małżeństwa Tadeusza i Zosi. W jego zamyśle jest to najprostszy sposób na pogodzenie dwóch zwaśnionych od lat rodów i przywrócenie części dziedzictwa Zosi. Ma jednak do spełnienia również misję. Ksiądz Robak przygotowuje jednocześnie powstanie na Litwie, w którym ma uczestniczyć okoliczna szlachta. Rozpoznany przez Maćka Dobrzyńskiego i Jankiela, którego czyni swoim pomocnikiem i stronnikiem, stara się namówić szlachtę do „oczyszczenia ojczyzny ze śmieci”. Jego działalność ma charakter konspiracyjny, nigdy wprost nie mówi o powstaniu, a ludzie kojarzą jego postać z pojawianiem się nowych wiadomości o legionach polskich.
Dwukrotnie ratuje życie Hrabiego i Klucznika Gerwazego, spłacając niejako swój dług wobec Horeszków. Jego słowa o powstaniu są opacznie zrozumiane i Gerwazy wykorzystuje je do podburzenia szlachty przeciwko Sędziemu. W ten sposób dobro publiczne, jakim kierował się Robak, zostaje sprowadzone do prywatnego wyrównania rachunków i próby odzyskania siłą straconego majątku na rzecz Hrabiego. Robak zostaje ranny podczas potyczki z Moskalami i, choć rana nie jest groźna, wdaje się infekcja. Ostatnie godziny życia księdza, to spowiedź, wyjawienie swojego prawdziwego imienia największemu wrogowi Sopliców i prośba o przebaczenie, skierowana do Gerwazego. Wtedy również Jacek dowiaduje się, że Stolnik w chwili śmierci wybaczył mu i uczynił znak krzyża. Umiera szczęśliwy, dostając list z wiadomościami o wybuchu wojny. Zostaje pochowany niedaleko kaplicy w rodzinnym Soplicowie.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies