Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pan Tadeusz
„Pan Tadeusz” został wydany w Paryżu w 1834 roku. Jego treść zasygnalizował autor w dwóch podtytułach:
1) „Ostatni Zajazd na Litwie”.
2) „Historia szlachecka z roku 1811 i 1812”.
Utwór napisany wierszem trzynastozgłoskowym. Składa się z dwunastu ksiąg. Oto tytuły niektórych z nich:
1) Księga I - „Gospodarstwo”
2) Księga II - „Zamek”
3) Księga VI - „Zaścianek”
4) Księga VIII - „Zajazd”
5) Księga XII - „Kochajmy się”.
Akcja toczy się w latach 1811 i 1812. Miejscem jej jest dworek w Soplicowie. Jego mieszkańcy z całą Litwą oczekują wejścia wojsk napoleońskich.
Wątek walki narodowowyzwoleńczej splata się z takimi jak:
1) wątek miłości Tadeusza i Zosi;
2) spór o zamek między Soplicami a Horeszkami;
3) historia Jacka Soplicy.
Główne wątki akcji wzbogacone są przez epizody, np.
1) zaloty Hrabiego i Telimenny;
2) romans Tadeusza i Telimeny.
Od pierwszej księgi nasze zainteresowanie budzi postać ks. Robaka. Aż do momentu spowiedzi nie wiemy, że jest to Jacek Soplica brat Sędziego zakochany w Ewie Horeszkównie , ojciec Tadeusza, zabójca Stolnika Horeszki. Po dokonaniu zbrodni stara się okupić swą winę. Prowadzi tajną działalność polityczną. Jest emisariuszem, przygotowuje powstanie na Litwie.
Wspaniałe sceny zbiorowe:
1) polowanie na niedźwiedzia,
2) polonez
charakteryzują środowiska szlacheckie. Ale epoka szlachecka kończy się. Podkreśla to poeta używając epitetu „ostatni” np.
1) „ostatni, co tak poloneza wodzi”
2) „ostatnia uczta staropolska”
3) „ostatni woźny trybunału”.
Nowy dziedzic Tadeusz podczas uroczystości zaręczynowej dokonuje ważnego aktu uwłaszczenia chłopów.
Utwór urozmaicają wspaniałe opisy przyrody:
1) świt;
2) zachód słońca;
3) dwa stawy.
Szczególnym pięknem wyróżniają się dwa koncerty: Jankiela na cymbałach i Wojskiego na rogu . Utwór nie tylko uczy i wzrusza, ale także bawi.
Czytając „Pana Tadeusza” dokładnie poznajemy „kraj lat dziecinnych” poety. Bohaterowie lektury żegnają nas staropolskim tańcem - polonezem. Tak bogaty w treść utwór Adama Mickiewicza obrazujący dzieje narodu lub jego reprezentacyjnej warstwy na tle ważnej chwili dziejowej nazywamy epopeją narodową.
Partner serwisu:
kontakt | polityka cookies
Pan Tadeusz – podstawowe informacje
Autor: Jakub Rudnicki„Pan Tadeusz” został wydany w Paryżu w 1834 roku. Jego treść zasygnalizował autor w dwóch podtytułach:
1) „Ostatni Zajazd na Litwie”.
2) „Historia szlachecka z roku 1811 i 1812”.
Utwór napisany wierszem trzynastozgłoskowym. Składa się z dwunastu ksiąg. Oto tytuły niektórych z nich:
1) Księga I - „Gospodarstwo”
2) Księga II - „Zamek”
3) Księga VI - „Zaścianek”
4) Księga VIII - „Zajazd”
5) Księga XII - „Kochajmy się”.
Akcja toczy się w latach 1811 i 1812. Miejscem jej jest dworek w Soplicowie. Jego mieszkańcy z całą Litwą oczekują wejścia wojsk napoleońskich.
Wątek walki narodowowyzwoleńczej splata się z takimi jak:
1) wątek miłości Tadeusza i Zosi;
2) spór o zamek między Soplicami a Horeszkami;
3) historia Jacka Soplicy.
Główne wątki akcji wzbogacone są przez epizody, np.
1) zaloty Hrabiego i Telimenny;
2) romans Tadeusza i Telimeny.
Od pierwszej księgi nasze zainteresowanie budzi postać ks. Robaka. Aż do momentu spowiedzi nie wiemy, że jest to Jacek Soplica brat Sędziego zakochany w Ewie Horeszkównie , ojciec Tadeusza, zabójca Stolnika Horeszki. Po dokonaniu zbrodni stara się okupić swą winę. Prowadzi tajną działalność polityczną. Jest emisariuszem, przygotowuje powstanie na Litwie.
Wspaniałe sceny zbiorowe:
1) polowanie na niedźwiedzia,
2) polonez
charakteryzują środowiska szlacheckie. Ale epoka szlachecka kończy się. Podkreśla to poeta używając epitetu „ostatni” np.
1) „ostatni, co tak poloneza wodzi”
2) „ostatnia uczta staropolska”
3) „ostatni woźny trybunału”.
Nowy dziedzic Tadeusz podczas uroczystości zaręczynowej dokonuje ważnego aktu uwłaszczenia chłopów.
Utwór urozmaicają wspaniałe opisy przyrody:
1) świt;
2) zachód słońca;
3) dwa stawy.
Szczególnym pięknem wyróżniają się dwa koncerty: Jankiela na cymbałach i Wojskiego na rogu . Utwór nie tylko uczy i wzrusza, ale także bawi.
Czytając „Pana Tadeusza” dokładnie poznajemy „kraj lat dziecinnych” poety. Bohaterowie lektury żegnają nas staropolskim tańcem - polonezem. Tak bogaty w treść utwór Adama Mickiewicza obrazujący dzieje narodu lub jego reprezentacyjnej warstwy na tle ważnej chwili dziejowej nazywamy epopeją narodową.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies