Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pan Tadeusz

Biografia Adama Mickiewicza

Autor: Karolina Marlga

Zdecydował się wracać do ojczyzny z zamiarem przyłączenia się do powstania listopadowego. W czerwcu 1831 roku przybył do Paryża, skąd pod przybranym nazwiskiem (Adam Muhl) został skierowany przez Legację Polską do Warszawy. W sierpniu dotarł do Wielkopolski. Zrezygnowawszy z zamiaru przedostania się do Królestwa (widząc zbliżającą się kleskę), wyraził chęć wzięcia udziału w walce zbrojnej o niepodległość.

Do wiosny 1832 roku pozostał w Wielkopolsce. Czas upływał mu na odwiedzinach w ziemiańskich dworach (Skórzewskich w Kopaszewie, Górzeńskich w Śmiełowie, Turnów w Objezierzu i Grabowskich w Łukowe).
W końcu wyjechał do Drezna, czym rozpoczął przymusową wieloletnią emigrację. Przybył do Paryża, gdzie z niewielkimi przerwami spędził resztę tułaczego życia. Wkrótce po przyjeździe nawiązał kontakty z francuskim środowiskiem artystycznym i intelektualnym (rzeźbiarzem Dawidem d`Angers, poetą Hugues Felicite Lamennais, historykiem Charlesem de Montalambertem), spotkał się z poznanym jeszcze w Wilnie Słowackim. Zaczął się aktywnie udzielać w stowarzyszeniach emigracyjnych: Towarzystwie Literackim, Towarzystwie Litewskim i Ziem Ruskich, Towarzystwie Pomocy Naukowej, Komitecie Narodowym Lelewela.

W 1834 trzydziestosześcioletni Adam ożenił się z dwudziestodwuletnią Celiną Szymanowską, z którą miał sześcioro dzieci – córki Marię i Helenę oraz czterech synów: Władysława, Józefa, Aleksandra oraz Jana.

W tym małżeństwie Adam i Celina nie znaleźli szczęścia. Mickiewicz powiedział potem swemu przyjacielowi, Armandowi Levy`emu: „Tajna nauka Izraela w tej sprawie jest taka, że prawdziwym małżeństwem jest to, które łączy połowy pary, przeznaczonej dla siebie przez Opatrzność; ono jedno daje środki dopełnienia naszego powołania na tym padole. Wszystkie inne osłabiają nas”.

W Paryżu poeta nawiązał współpracę z działaczami emigracyjnymi, pisał artykuły i pisma publicystyczne. W latach 1839-1840 był profesorem literatury łacińskiej w Lozannie w Szwajcarii, a w roku 1840 objął katedrę języków słowiańskich w College de France. W roku 1841 Adam związał się z reprezentantem nurtu polskiego mesjanizmu – Andrzejem Towiańskim. W 1844 roku władze francuskie zawiesiły Mickiewicza w czynnościach profesora z powodu politycznej wymowy wykładów oraz propagowania towianizmu. W swoich „wyznawczych” wykładach głosił poglądy jawnie antykatolickie (Wykład IV, będący rozbiorem Biesiady Towiańskiego i rozpoczynający cykl prelekcji wokół osoby i nauki Mistrza): „(…) można je czytać jako traktaty moralne czy dzieło teologiczno-polityczne, charyzmatyczną wykładnię doktryny”.
W roku 1847, po ostrym sporze, w którym guru groził poecie przyszłymi wcieleniami w zwierzęta i skały, będące piekłem, Mickiewicz zerwał stosunki z Towiańskim. W czasie Wiosny Ludów (1848) utworzył we Włoszech legion polski. Po powrocie do Paryża był współzałożycielem i redaktorem pisma "Trybuna Ludów" (Tribune des Peuples), związał się z Towarzystwem Historycznym, brał żywy udział w tworzeniu Biblioteki Paryskiej, działał w Radzie Szkoły Polskiej w Batignolles.

Od 1852 pracował w Bibliotece Arsenału, gdzie za niewielką, lecz stałą pensję oraz darmowe mieszkanie pełnił dyżury trzy razy w tygodniu.
Nadzieje polityczne na odzyskanie przez Polskę niepodległości związał z Napoleonem III oraz rozpoczętą w 1854 roku wojną między Francją, Anglią i Rosją (tzw. wojna krymska).

Po śmierci żony Mickiewicz zostawił nieletnie dzieci w Paryżu i we wrześniu 1855 roku wyjechał do Konstantynopola (Istambułu) w Turcji, aby tworzyć oddziały polskie (Legion Polski), a także złożony z Żydów tzw. Legion Żydowski do walki z carską Rosją.

W drugiej dekadzie października rozchorował się w Burgas po zjedzeniu bigosu z tłustą baraniną i nieświeżym salami. Choć chory, postanowił wrócić do Konstantynopola, gdzie rzucił się w wir pracy nad tworzeniem oddziału. Zmarł nagle podczas epidemii cholery, o czym traktuje poniższy fragment z Łukasińskiego: „25 listopada zjadł obiad złożony z kurczęcia czy kaczki i pół butelki wina. W nocy poczuł się gorzej, następnego dnia przed południem jeszcze pił kawę i palił, rozmawiał ze znajomymi. Około południa przyszedł ostry atak, po południu zjawili się lekarze. Choroba wyglądała na „cholerę najgwałtowniejszą”. Mickiewicz nie chciał przyjmować lekarstw, wił się z bólu na łóżku. Przyszedł ksiądz Michał Ławrynowicz z ostatnim namaszczeniem. Przed dziewiątą wieczorem Adam Mickiewicz umarł”.

Jego ciało zostało przewiezione do Paryża i w 1855 pochowane na cmentarzu des Champeaux w Montmorency obok ekshumowanej na Pere Lachaise żony.

Trzydzieści pięć lat późnej, przed zbliżającym się stuleciem urodzin, trumnę sprowadzono na Wawel. Została ustawiona opodal trumien królewskich.

Kalendarium życia


* Okres pierwszy: dzieciństwo i młodość - lata 1798-1814

-- 24 grudnia 1798 - Mickiewicz urodził się w Zaosiu pod Nowogródkiem (prawdopodobnie), jako drugi syn Mikołaja i Barbary z Majewskich, ochrzczony imionami Adam Bernard.
-- 1807-1814 - rozpoczął naukę w szkole ojców dominikanów w Nowogródku.
- sierpień 1807 – rozpoczął naukę,
- powtarza trzecią klasę,
- poznaje Jana Czeczota, odtąd najbliższego przyjaciela i późniejszego filomatę.
- październik 1811 – jego ojciec zaczyna ciężko chorować i rok później umiera (dokładnie 28 maja 1812),
- opiekę nad chłopcami (Adam miał dwóch młodszych braci) przejmuje wuj, sędzia Medard Rostocki z Ruty,
- 4 lipca 1812 do Nowogródka wkraczają wojska napoleońskie pod wodzą króla Westfalii Hieronima i ks. Józefa Poniatowskiego. Trzynastoletni wówczas Adam widzi sąsiadów i znajomych powracających (zza rzeki Niemen) w rodzinne strony z wojskiem Księstwa Warszawskiego,
- lipiec 1815 - Mickiewicz zdaje publiczny egzamin, którym kończy naukę w szkole nowogródzkiej.

* 1815-1823 okres wileńsko-kowieński (studia i praca nauczyciela)

- 1815 – Mickiewicz zaczyna studia na Uniwersytecie Wileńskim na wydziale... fizyko-matematycznym. Wkrótce zostaje stypendystą rządowym jako kandydat do zawodu nauczycielskiego. Studiuje do 1819 roku.
- 1817 - odbywa się pierwsze posiedzenie Towarzystwa Filomatów,
- 1818 - w „Tygodniku Wileńskim" ukazuje się pierwszy opublikowany wiersz Mickiewicza „Zima miejska", będący raczej wyrazem pilnych nauk u klasyków niż zapowiedzią romantycznego geniuszu,
- czerwiec 1819 - Adam zdaje egzamin magisterski.
- 1819-1823 – praca nauczyciela w powiatowej szkole w Kownie

Mickiewicz cierpi z powodu dokuczliwego bólu zębów (nie znano wówczas tabletek przeciwbólowych).

- 1819 – poznaje Marylę Wereszczakównę,
- 21 października 1820 – umiera jego matka – Barbara Mickiewiczowa, o czym dowiaduje się dopiero na Boże Narodzenie (popadł w depresję),
- 14 lutego 1821 – ukochana Maryla wychodzi za Wawrzyńca Puttkamera,

W Kownie Adam Mickiewicz wywołuje skandal, ponieważ atakuje lichtarzem w salonie Kowalskich pewnego szambelana.

- 4 listopada 1823 roku Mickiewicz zostaje aresztowany,
- 4 listopada 1823 – 21 kwietnia 1824 – pobyt w więzieniu (zostaje zwolniony dzięki poręczeniu Joachima Lelewela).

* 1824-1829 – zesłanie dwudziestosześcioletniego Mickiewicza w głąb Rosji wskutek wzrostu prześladowań Polaków na Litwie

strona:    1    2    3  

Szybki test:

Z Celiną Szymanowską Mickiewicz miał:
a) czworo dzieci
b) dwoje dzieci
c) ośmioro dzieci
d) sześcioro dzieci
Rozwiązanie

W Weimarze Mickiewicz spotkał się z:
a) Heglem
b) Krasińskim
c) Odyńcem
d) Goethem
Rozwiązanie

Oprócz Legionu Polskiego Mickiewicz utworzył w Konstantynopolu:
a) Legion Grecki
b) Legion Włoski
c) Legion Litewski
d) Legion Żydowski
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Pan Tadeusz” - streszczenie szczegółowe z testem
Dzieje Jacka Soplicy
Dzieje Jacka Soplicy w punktach
Pan Tadeusz – podstawowe informacje
„Pan Tadeusz” - wiadomości wstępne
Soplicowo jako centrum polszczyzny
Inwokacja w „Panu Tadeuszu”
Cechy epopei
Soplicowo - arkadyjski obraz szlacheckiego dworku
Biografia Adama Mickiewicza
Obyczaje i zwyczaje w „Panu Tadeuszu”
Okoliczności powstania „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza
Środki stylistyczne w inwokacji „Pana Tadeusza”
„Pan Tadeusz” jako epopeja narodowa
Czas i miejsce akcji „Pana Tadeusza”
Plan wydarzeń „Pana Tadeusza”
Najważniejsze problemy w „Panu Tadeuszu”
Tematyka „Pana Tadeusza”
Kompozycja i styl „Pana Tadeusza”
Opis zajazdu w „Panu Tadeuszu”
Jacek Soplica – bohater romantyczny
Spór Horeszków z Soplicami o zamek
Spór Asesora z Rejentem
Zwyczaje szlacheckie w domu Sędziego
Gatunki literackie w „Panu Tadeuszu”
Środki stylistyczne w opisie koncertu Jankiela
Plan wydarzeń koncertu Jankiela
Wydarzenia historyczne w koncercie Jankiela („Pan Tadeusz”)
Interpretacja koncertu Jankiela
Opis zaścianka w Dobrzyniu
Porównanie opowieści Gerwazego (Księga II) ze spowiedzią Jacka Soplicy (Księga X)
Opis zamku Horeszków w „Panu Tadeuszu”
Opis Soplicowa
Kogo przedstawiają portrety na ścianach Soplicowa?
Poetyka „Pana Tadeusza”
Szlachta w „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza
Opis polowania na niedźwiedzia w „Panu Tadeuszu”
Opisy przyrody w „Panu Tadeuszu”
Opis serwisu obiadowego w „Panu Tadeuszu”
Jak doszło do zajazdu na Soplicowo?
Narrator w „Panu Tadeuszu” – jego rola i miejsce
Opis grzybobrania w „Panu Tadeuszu”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „Panu Tadeuszu”
Środki stylistyczne w opisie sadu w „Panu Tadeuszu”
Opis sadu w „Panu Tadeuszu”
Kogo zabił Jacek Soplica?
Epilog „Pana Tadeusza”- interpretacja
Pojęcie „zajazd” w „Panu Tadeuszu”
Dyplomatyka i łowy – pytania i odpowiedzi
Intertekstekstualność w „Panu Tadeuszu”
Romans Telimeny i Tadeusza
Spotkanie Tadeusza i Telimeny w „Świątyni dumania”
O co spierali się Telimena z Sędzią? Argumenty każdej ze stron
Pierwsze spotkanie Tadeusza i Zosi
Co to jest czarna polewka?
Czytanie ze zrozumieniem fragmentu książki Aliny Witkowskiej „Mickiewicz, słowo i czyn” - odpowiedzi
Plan koncertu Wojskiego
Bibliografia




Bohaterowie
Hrabia – charakterystyka
Spowiedź Jacka Soplicy
Kim był Jacek Soplica?
Stolnik Horeszko – charakterystyka
Jacek Soplica/ksiądz Robak – charakterystyka postaci
Zosia - charakterystyka
Telimena - charakterystyka
Sędzia Soplica - charakterystyka
Tadeusz Soplica - charakterystyka
Pozostali bohaterowie „Pana Tadeusza”



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies