Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pan Tadeusz
Uczta odbywa się na zamku. Zosia, ubrana w ludowy strój, z wiankiem na głowie, rozdaje gościom kwiaty. Generał Kniaziewicz obejmuje dziewczynę i całuje ją po ojcowsku w czoło. Stawia ją na stole, a wszyscy podziwiają jej urodę i strój. Jeden z oficerów szkicuje dziewczynę. Sędzia rozpoznaje w nim Hrabiego. Dowiaduje się, że młodzieniec awansował na pułkownika.
Wchodzi druga para narzeczonych. Są to Asesor i Tekla Hreczeszanka. Asesor porzucił zaloty do Telimeny i zwrócił się ku córce Wojskiego. Nadal nie zjawia się trzecia para. Sędzia wysyła sługę i dowiaduje się, że Rejent podczas pościgu za zającem, zgubił pierścień zaręczynowy, zaś jego narzeczona nadal nie jest przygotowana do wyjścia.
Wchodzi Wojski, który tego dnia jest marszałkiem dworu. Sędzia opuszcza gości i wychodzi na dziedziniec, gdzie ucztują włościanie. Siada z nimi przy stole, a Tadeusz i Zosia częstują chłopów. Jest to dawny zwyczaj, wedle którego nowi dziedzice podczas pierwszej uczty służą ludowi.
Tymczasem goście na zamku podziwiają serwis, na którym widoczne są sceny z historii polskiego sejmu. Wojski opowiada o tym, co widzi na talerzu. Zaczęto podawać do stołu polskie potrawy. Na serwisie w magiczny sposób zmieniają się pory roku. Generał Dąbrowski podziwia zastawę.
Maciek, zwany Kurkiem na kościele, zjawia się na czele szlachty zaściankowej. Sędzia wita go i zaprasza do stołu. Maciej mówi, że przyjechał zobaczyć osławionych generałów. Dąbrowski rozpoznaje w nim kościuszkowskiego rębacza. Generał chce także poznać właściciela osławionego Scyzoryka. Przychodzi Klucznik pokazuje mu swój rapier. Gerwazy darowuje swój scyzoryk Kniaziewiczowi. Dąbrowski pyta, dlaczego Maciek jest taki niezadowolony. Maciek odpowiada, że Polska potrzebuje polskiego bohatera i polskiego wojska.
Wchodzi trzecia para narzeczonych. Obok Rejenta idzie Telimena. Rejent ubrany jest nowomodnie, po francusku, co zastrzegła sobie w intercyzie Telimena. Maciek, widząc tak ubranego Rejenta, nazywa go głupcem i wychodzi bez pożegnania. Hrabia rozpoznaje narzeczoną Rejenta. Zarzuca jej zdradę i mówi, że uwierzył jej słowom i nosił cały czas jej wstęgę. Nie chce dopuścić do jej ślubu z Rejentem. Telimena pyta Hrabiego, czy ją kocha i czy chce ją zaraz poślubić, ponieważ nie jest jeszcze żoną Rejenta. Hrabia, słysząc to prozaiczne dla niego pytanie, jest rozczarowany i mówi, że nie ma zamiaru zakłócać szczęścia Telimeny. Zwraca swoją uwagę na córkę Podkomorzego.
Tadeusz pyta Zosię o radę. Mówi, że chłopi są jej poddanymi, a teraz, kiedy ich ojczyzna jest wolna, powinni dać wolność również włościanom, ponieważ i oni są tego goni. Zosia zgadza się z nim. Gerwazy jest jednak niezadowolony z ich decyzji. Woli, żeby chłopom nadać szlachectwo i rodowe herby pary młodej. Pleban ogłasza decyzję Tadeusza. Chłopi cieszą się, wiwatują na cześć Zosi i Tadeusza. „Pan Tadeusz” - streszczenie szczegółowe z testem
Autor: Dorota BlednickaUczta odbywa się na zamku. Zosia, ubrana w ludowy strój, z wiankiem na głowie, rozdaje gościom kwiaty. Generał Kniaziewicz obejmuje dziewczynę i całuje ją po ojcowsku w czoło. Stawia ją na stole, a wszyscy podziwiają jej urodę i strój. Jeden z oficerów szkicuje dziewczynę. Sędzia rozpoznaje w nim Hrabiego. Dowiaduje się, że młodzieniec awansował na pułkownika.
Wchodzi druga para narzeczonych. Są to Asesor i Tekla Hreczeszanka. Asesor porzucił zaloty do Telimeny i zwrócił się ku córce Wojskiego. Nadal nie zjawia się trzecia para. Sędzia wysyła sługę i dowiaduje się, że Rejent podczas pościgu za zającem, zgubił pierścień zaręczynowy, zaś jego narzeczona nadal nie jest przygotowana do wyjścia.
Księga dwunasta: Kochajmy się
Wchodzi Wojski, który tego dnia jest marszałkiem dworu. Sędzia opuszcza gości i wychodzi na dziedziniec, gdzie ucztują włościanie. Siada z nimi przy stole, a Tadeusz i Zosia częstują chłopów. Jest to dawny zwyczaj, wedle którego nowi dziedzice podczas pierwszej uczty służą ludowi.
Tymczasem goście na zamku podziwiają serwis, na którym widoczne są sceny z historii polskiego sejmu. Wojski opowiada o tym, co widzi na talerzu. Zaczęto podawać do stołu polskie potrawy. Na serwisie w magiczny sposób zmieniają się pory roku. Generał Dąbrowski podziwia zastawę.
Maciek, zwany Kurkiem na kościele, zjawia się na czele szlachty zaściankowej. Sędzia wita go i zaprasza do stołu. Maciej mówi, że przyjechał zobaczyć osławionych generałów. Dąbrowski rozpoznaje w nim kościuszkowskiego rębacza. Generał chce także poznać właściciela osławionego Scyzoryka. Przychodzi Klucznik pokazuje mu swój rapier. Gerwazy darowuje swój scyzoryk Kniaziewiczowi. Dąbrowski pyta, dlaczego Maciek jest taki niezadowolony. Maciek odpowiada, że Polska potrzebuje polskiego bohatera i polskiego wojska.
Wchodzi trzecia para narzeczonych. Obok Rejenta idzie Telimena. Rejent ubrany jest nowomodnie, po francusku, co zastrzegła sobie w intercyzie Telimena. Maciek, widząc tak ubranego Rejenta, nazywa go głupcem i wychodzi bez pożegnania. Hrabia rozpoznaje narzeczoną Rejenta. Zarzuca jej zdradę i mówi, że uwierzył jej słowom i nosił cały czas jej wstęgę. Nie chce dopuścić do jej ślubu z Rejentem. Telimena pyta Hrabiego, czy ją kocha i czy chce ją zaraz poślubić, ponieważ nie jest jeszcze żoną Rejenta. Hrabia, słysząc to prozaiczne dla niego pytanie, jest rozczarowany i mówi, że nie ma zamiaru zakłócać szczęścia Telimeny. Zwraca swoją uwagę na córkę Podkomorzego.
Na dziedzińcu stoją przygotowane do poloneza pary. Szlachcice idą w parze z chłopami. Sędzia prosi, by Jankiel zagrał na cymbałach. Rozpoczyna się koncert, w którym słychać dźwięki Poloneza Trzeciego Maja, Targowicy, Mazurka Dąbrowskiego. Wszyscy są oczarowani koncertem. Zaczyna się polonez. W pierwszej parze idzie Zosia z Podkomorzym. Zapada zmierzch.
EPILOG
Część dzieła, tak naprawdę nigdy nie ukończona przez Mickiewicza, napisana w nieco odmiennym tonie niż całość Pana Tadeusza. Ma charakter refleksyjno – elegijny i stanowi swoisty komentarz do wydarzeń przedstawionych w poemacie. Mickiewicz w duchowej ucieczce do „kraju lat dziecinnych” widzi sposób na oddalenie się od tego, co „obce i nienawistne”, od „hałasów Europy” i sporów, które coraz bardziej dzielą polską emigrację. Wizja dawnej świetności ojczyzny, odciągająca, choć na jakiś czas, od świadomości przelanej krwi, od myśli o byciu nieproszonym gościem na obczyźnie, jest przypomnieniem, że kiedyś jego ojczyzna była wolna i potężna. Miał to być świat niezmieniony biegiem wydarzeń, „święty i czysty”.
Podmiot liryczny pragnie, by jego dzieło dotarło „pod strzechy”, by stało się znane każdemu, nawet „wieśniaczkom, kręcącym kołowrotki”.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Szybki test:
Hrabiego wyzwał na pojedynek:a) Sędzia
b) Podkomorzy
c) Wojski
d) Tadeusz
Rozwiązanie
Trzecią parę narzeczonych stanowili:
a) Asesor i Tekla
b) Zosia i Podkomorzy
c) Tadeusz i Zosia
d) Rejent i Telimena
Rozwiązanie
Okazało się, że zając uciekł psom Rejena i Asesora:
a) w jarzyny
b) na pole gryki
c) do sadu
d) do lasu
Rozwiązanie
Więcej pytań
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies