Goście wracają z polowania. Telimena i Zosia idą do sali. Jako pierwsi wchodzą Tadeusz i Hrabia. Telimena przejmuje obowiązki pani domu, wita wszystkich i przedstawia im swoją wychowankę.

Tadeusz rozpoznaje w Zosi dziewczynę, którą widział już kilkakrotnie. Jest tak poruszony tą sytuacją, że staje w kącie i obserwuje obie kobiety w milczeniu. Telimena, widząc jego zachowanie, nie spuszcza z niego wzroku. Wreszcie, wykorzystując wolną chwilę, podbiega do młodzieńca z troskliwymi pytaniami. Kiedy Tadeusz nie odpowiada, Telimena wpada w gniew i zaczyna robić mu wymówki. Tadeusz zrywa się i wychodzi z pokoju, trzaskając drzwiami.

Tadeusz ucieka przed siebie i po wielu godzinach błądzenia po polu, idzie rozgoryczony na polanę, gdzie dostał od Telimeny liścik. Dostrzega tam również Telimenę, która siedzi w koszuli na kamieniu i płacze. Tadeusz odczuwa żal, wiedząc, że nie ma w tym jej winy, że się pomylił i zamierza ku niej ruszyć, kiedy kobieta nagle zrywa się i zaczyna dziwnie skakać, wić się i rzucać. Tadeusz podbiega do niej i dopiero teraz zauważa, że Telimena siedziała za blisko mrowiska i mrówki znalazły się pod jej ubraniem. Pomaga jej w usuwaniu owadów z koszuli. W uniesieniu całuje jej skronie i dochodzi do pogodzenia się pary.

Rozlega się dźwięk dzwonu, wzywający ludzi na wieczerzę. Tadeusz i Telimena wracają do domu oddzielnie. Telimena odnosi wrażenie, że widziała w zaroślach twarz Robaka. Tadeusz spotyka Hrabiego, który był świadkiem zajścia z Telimeną.

Protazy ponownie przenosi wieczerzę do zamku. Jednak posiłek odbywa się w milczeniu. Myśliwi wstydzą się, że Bernardyn okazał się lepszym strzelcem niż oni. Asesor i Rejent w ciszy myślą o porażce swych psów. Asesor z niezadowoleniem patrzy na Telimenę i swoich rywali.

Telimena próbuje rozmawiać z ponurym Hrabią. Jednak mężczyzna przysiada się do Zosi i zaczyna jej usługiwać przy stole, próbując w ten sposób dokuczyć Telimenie. Telimena w pierwszej chwili jest zaskoczona, lecz potem zadowalają ją zaloty Hrabiego do wychowanki.

Tadeusz jest posępny. Denerwuje go natarczywość Telimeny. Jest zły, że kobieta zaleca się do niego. Odkrywa, że jego ukochana na nazbyt wydekoltowaną suknię, że poróżowiła sobie policzki, że jest piegowata, nie ma dwóch zębów. Dostrzega także jej liczne zmarszczki. Zaczyna rozumieć, że tak naprawdę nic do niej nie czuje. Podsłuchuje rozmowę Hrabiego z Zosią. Jest zazdrosny, słysząc o ich spotkaniu w ogrodzie.

Podkomorzy nie ukrywa swojego niezadowolenia, że młodzi ponownie zaniedbują jego córki na wydaniu. Zauważa to również Sędzia. Wojski prosi o głos i zaczyna mówić o tym, by młodzież udzielała się podczas wieczerzy, by nie siedziała w milczeniu, ponieważ rozmowa przy stole jest bardzo ważna. Rozumie, że przyczyną milczenia jest fakt, że zostali pokonani na łowach przez księdza. Radzi Tadeuszowi i Hrabiemu, by więcej nie strzelali do tej samej zwierzyny. Asesor w tym samym momencie szepcze złośliwie: dziewczyny. Młodzież wiwatuje na cześć przemowy Wojskiego. Starzec wspomina słowa Gerwazego, że był tylko jeden tak dobry strzelec, Jacek Soplica. Bernardyna nie ma jednak przy stole. Wojski opowiada również o zdarzeniu, w którym szlachcic strzałem ocalił dwóch panów, a oni nie zazdrościli mu, lecz gratulowali.

Sędzia wznosi zdrowie Robaka. Przeznacza niedźwiedzia dla klasztoru, skórę natomiast pragnie ofiarować jako nagrodę drugiemu zwycięzcy. Podkomorzy ma wybrać, kto zasługuje na to trofeum. Podkomorzy nie potrafi jednak jednoznacznie wskazać na kogoś, kto szczególnie wyróżnił się na polowaniu. Przyznaje skórę Tadeuszowi i Hrabiemu, dodaje też, że Tadeusz powinien ustąpić i ostatecznie przekazać nagrodę Hrabiemu.

Hrabia przypomina sobie salę myśliwską na zamku Horeszków i dochodzi do wniosku, że jest gościem we własnym zamku, na dodatek gościem Sopliców. Odpowiada, że jego dom jest za mały na tak wspaniałe trofeum i że lepiej, by nagroda poczekała na oddanie mu zamku przez Sędziego.

Podkomorzy próbuje zażegnać konflikt, mówiąc, że życzy sobie zgody. Nagle robi się zamieszanie. Z kąta, gdzie wisi portret Stolnika, wychodzi Gerwazy. Jak każdego wieczoru, zamierza i tego dnia nakręcić dwa stare kurantowe zegary. Podkomorzy nakazuje mu, by przerwał swoją czynność, ale Gerwazy nie zwraca na niego uwagi. Mówi, że są nieproszonymi gośćmi w cudzych progach. Podkomorzy każe wyrzucić Klucznika za drzwi.

Gerwazy zwraca się do Hrabiego ze słowami, że plami swój honor, siedząc za stołem z Soplicami i że pozwala na to, by wyrzucano z zamku urzędnika, który wypełnia swój obowiązek. Protazy protestuje, powołując się na fakt, że Sędzia, jako prawowity właściciel, mógł urządzić na zamku ucztę. Gerwazy w złości rzuca w Woźnego pękiem swoich kluczy.

Sędzia nakazuje zakuć Gerwazego w dyby. Hrabia jednak protestuje mówiąc, że w jego zamku nikt nie ma prawa krzywdzić jego sługi. Podkomorzy mówi, że Hrabia zbyt wcześnie, zanim wydano prawomocny dekret, przywłaszcza sobie zamek. Urażony Hrabia przyznaje, że niepotrzebnie dał się zaprosić Soplicy i chce wyjść razem z Klucznikiem.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10  

Szybki test:

Trzecią parę narzeczonych stanowili:
a) Tadeusz i Zosia
b) Rejent i Telimena
c) Zosia i Podkomorzy
d) Asesor i Tekla
Rozwiązanie

Płuta był:
a) majorem
b) generałem
c) marszałkiem
d) kapitanem
Rozwiązanie

Maćkiem nad Maćkami zwany był
a) Mojżesz
b) Matyjasz
c) Mikołaj
d) Marian
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

Streszczenia	Opracowanie
„Pan Tadeusz” - streszczenie szczegółowe z testem Dzieje Jacka Soplicy Dzieje Jacka Soplicy w punktach	Pan Tadeusz – podstawowe informacje „Pan Tadeusz” - wiadomości wstępne Soplicowo jako centrum polszczyzny Inwokacja w „Panu Tadeuszu” Cechy epopei Soplicowo - arkadyjski obraz szlacheckiego dworku Biografia Adama Mickiewicza Obyczaje i zwyczaje w „Panu Tadeuszu” Okoliczności powstania „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza Środki stylistyczne w inwokacji „Pana Tadeusza” „Pan Tadeusz” jako epopeja narodowa Czas i miejsce akcji „Pana Tadeusza” Plan wydarzeń „Pana Tadeusza” Najważniejsze problemy w „Panu Tadeuszu” Tematyka „Pana Tadeusza” Kompozycja i styl „Pana Tadeusza” Opis zajazdu w „Panu Tadeuszu” Jacek Soplica – bohater romantyczny Spór Horeszków z Soplicami o zamek Spór Asesora z Rejentem Zwyczaje szlacheckie w domu Sędziego Opis Soplicowa Gatunki literackie w „Panu Tadeuszu” Środki stylistyczne w opisie koncertu Jankiela Plan wydarzeń koncertu Jankiela Wydarzenia historyczne w koncercie Jankiela („Pan Tadeusz”) Interpretacja koncertu Jankiela Opis zaścianka w Dobrzyniu Porównanie opowieści Gerwazego (Księga II) ze spowiedzią Jacka Soplicy (Księga X) Opis zamku Horeszków w „Panu Tadeuszu” Kogo przedstawiają portrety na ścianach Soplicowa? Poetyka „Pana Tadeusza” Szlachta w „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza Opis polowania na niedźwiedzia w „Panu Tadeuszu” Opisy przyrody w „Panu Tadeuszu” Środki stylistyczne w opisie sadu w „Panu Tadeuszu” Opis sadu w „Panu Tadeuszu” Opis serwisu obiadowego w „Panu Tadeuszu” Jak doszło do zajazdu na Soplicowo? Narrator w „Panu Tadeuszu” – jego rola i miejsce Opis grzybobrania w „Panu Tadeuszu” Prawda historyczna a fikcja literacka w „Panu Tadeuszu” Pierwsze spotkanie Tadeusza i Zosi Kogo zabił Jacek Soplica? Epilog „Pana Tadeusza”- interpretacja Pojęcie „zajazd” w „Panu Tadeuszu” Dyplomatyka i łowy – pytania i odpowiedzi Intertekstekstualność w „Panu Tadeuszu” Romans Telimeny i Tadeusza Spotkanie Tadeusza i Telimeny w „Świątyni dumania” O co spierali się Telimena z Sędzią? Argumenty każdej ze stron Co to jest czarna polewka? Czytanie ze zrozumieniem fragmentu książki Aliny Witkowskiej „Mickiewicz, słowo i czyn” - odpowiedzi Plan koncertu Wojskiego Bibliografia
Bohaterowie
Hrabia – charakterystyka Spowiedź Jacka Soplicy Kim był Jacek Soplica? Stolnik Horeszko – charakterystyka Jacek Soplica/ksiądz Robak – charakterystyka postaci Zosia - charakterystyka Telimena - charakterystyka Sędzia Soplica - charakterystyka Tadeusz Soplica - charakterystyka Pozostali bohaterowie „Pana Tadeusza”

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies