Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Pan Tadeusz

„Pan Tadeusz” - streszczenie szczegółowe z testem

Autor: Dorota Blednicka

Opowieść Wojskiego przerywa zając, który nagle wyskakuje przed myśliwymi. Kusy i Sokół ruszają za szarakiem. Wojski nakazuje obserwowanie psów. Zając jednak umyka do lasu. Asesor i Rejent tracą humor. Starają się wyjaśnić towarzyszom, że psy nie dogoniły zająca, ponieważ są przyzwyczajone do chodzenia na smyczy.

Wojski kończy opowieść. Podzielił on wówczas skórę niedźwiedzia na pasy, ustawił Doweykę przy ogonie, a Domeykę po drugiej stronie i kazał im do siebie strzelać. Pomysł Wojskiego wywołał śmiech zgromadzonej szlachty. Doweyko i Domeyko pogodzili się i zostali dozgonnymi przyjaciółmi, poślubiając nawzajem swoje siostry. Podzielili majątek na dwie równe części i pobudowali karczmę, którą nazwali „Niedźwiadek”.

Księga piąta: Kłótnia


Pozostawiona samotnie we dworze Telimena zastanawia się, w jaki sposób uwieść Hrabiego i Tadeusza. Rozmyśla, czy Hrabia zwróci na nią uwagę. Mężczyzna kusi ją swoim majątkiem. Tadeusza uważa za prostaczka i poczciwca. Obawia się jednak opinii innych na jej związek z dużo młodszym mężczyzną. Zastanawia się, czy nie podsunąć Hrabiemu Zosi. Mogłaby wtedy mieć w ich domu schronienie na stare lata jako krewna Zosi.

Woła do siebie wychowankę, która jest w ogrodzie. Zosia karmi kury. Słysząc wołanie ciotki, wbiega do alkowy przez okno. Telimena karci jej zachowanie. Tego dnia są czternaste urodziny dziewczyny, więc nadszedł czas, by zachowywała się zgodnie ze swoim wiekiem i stanem. Postanawia w końcu wyprowadzić Zosię na salony i przedstawić ją gościom Sędziego.

Zosia jest ucieszona tą wiadomością. Telimena wyjaśnia, że ukrywała ją do tej pory, by nie przyzwyczajać innych do jej widoku i w odpowiednim momencie wzbudzić jej osobą należne zainteresowanie. Jednak Zosia musi zmienić swoje zwyczaje i stać się damą, a damie nie przystoi biegać w słońcu i bawić się z dziećmi. Pomaga pokojówce i służącej ubrać odpowiednio dziewczynę i przygotować do posiłku. Telimena stroi wychowankę, skrapia ją perfumami, układa w pukle włosy Zosi. Strofuje ruchy dziewczyny. Uważa, że nie ma ona należytej ogłady. Zosia żali się, że przecież nie mogła się niczego nauczyć, zamykana przez ciotkę i obiecuje poprawę. Telimena nakazuje Zosi, by była szczególnie grzeczna dla Hrabiego.
Goście wracają z polowania. Telimena i Zosia idą do sali. Jako pierwsi wchodzą Tadeusz i Hrabia. Telimena przejmuje obowiązki pani domu, wita wszystkich i przedstawia im swoją wychowankę.

Tadeusz rozpoznaje w Zosi dziewczynę, którą widział już kilkakrotnie. Jest tak poruszony tą sytuacją, że staje w kącie i obserwuje obie kobiety w milczeniu. Telimena, widząc jego zachowanie, nie spuszcza z niego wzroku. Wreszcie, wykorzystując wolną chwilę, podbiega do młodzieńca z troskliwymi pytaniami. Kiedy Tadeusz nie odpowiada, Telimena wpada w gniew i zaczyna robić mu wymówki. Tadeusz zrywa się i wychodzi z pokoju, trzaskając drzwiami.

Tadeusz ucieka przed siebie i po wielu godzinach błądzenia po polu, idzie rozgoryczony na polanę, gdzie dostał od Telimeny liścik. Dostrzega tam również Telimenę, która siedzi w koszuli na kamieniu i płacze. Tadeusz odczuwa żal, wiedząc, że nie ma w tym jej winy, że się pomylił i zamierza ku niej ruszyć, kiedy kobieta nagle zrywa się i zaczyna dziwnie skakać, wić się i rzucać. Tadeusz podbiega do niej i dopiero teraz zauważa, że Telimena siedziała za blisko mrowiska i mrówki znalazły się pod jej ubraniem. Pomaga jej w usuwaniu owadów z koszuli. W uniesieniu całuje jej skronie i dochodzi do pogodzenia się pary.

Rozlega się dźwięk dzwonu, wzywający ludzi na wieczerzę. Tadeusz i Telimena wracają do domu oddzielnie. Telimena odnosi wrażenie, że widziała w zaroślach twarz Robaka. Tadeusz spotyka Hrabiego, który był świadkiem zajścia z Telimeną.

Protazy ponownie przenosi wieczerzę do zamku. Jednak posiłek odbywa się w milczeniu. Myśliwi wstydzą się, że Bernardyn okazał się lepszym strzelcem niż oni. Asesor i Rejent w ciszy myślą o porażce swych psów. Asesor z niezadowoleniem patrzy na Telimenę i swoich rywali.

Telimena próbuje rozmawiać z ponurym Hrabią. Jednak mężczyzna przysiada się do Zosi i zaczyna jej usługiwać przy stole, próbując w ten sposób dokuczyć Telimenie. Telimena w pierwszej chwili jest zaskoczona, lecz potem zadowalają ją zaloty Hrabiego do wychowanki.

Tadeusz jest posępny. Denerwuje go natarczywość Telimeny. Jest zły, że kobieta zaleca się do niego. Odkrywa, że jego ukochana na nazbyt wydekoltowaną suknię, że poróżowiła sobie policzki, że jest piegowata, nie ma dwóch zębów. Dostrzega także jej liczne zmarszczki. Zaczyna rozumieć, że tak naprawdę nic do niej nie czuje. Podsłuchuje rozmowę Hrabiego z Zosią. Jest zazdrosny, słysząc o ich spotkaniu w ogrodzie.

Podkomorzy nie ukrywa swojego niezadowolenia, że młodzi ponownie zaniedbują jego córki na wydaniu. Zauważa to również Sędzia. Wojski prosi o głos i zaczyna mówić o tym, by młodzież udzielała się podczas wieczerzy, by nie siedziała w milczeniu, ponieważ rozmowa przy stole jest bardzo ważna. Rozumie, że przyczyną milczenia jest fakt, że zostali pokonani na łowach przez księdza. Radzi Tadeuszowi i Hrabiemu, by więcej nie strzelali do tej samej zwierzyny. Asesor w tym samym momencie szepcze złośliwie: dziewczyny. Młodzież wiwatuje na cześć przemowy Wojskiego. Starzec wspomina słowa Gerwazego, że był tylko jeden tak dobry strzelec, Jacek Soplica. Bernardyna nie ma jednak przy stole. Wojski opowiada również o zdarzeniu, w którym szlachcic strzałem ocalił dwóch panów, a oni nie zazdrościli mu, lecz gratulowali.

Sędzia wznosi zdrowie Robaka. Przeznacza niedźwiedzia dla klasztoru, skórę natomiast pragnie ofiarować jako nagrodę drugiemu zwycięzcy. Podkomorzy ma wybrać, kto zasługuje na to trofeum. Podkomorzy nie potrafi jednak jednoznacznie wskazać na kogoś, kto szczególnie wyróżnił się na polowaniu. Przyznaje skórę Tadeuszowi i Hrabiemu, dodaje też, że Tadeusz powinien ustąpić i ostatecznie przekazać nagrodę Hrabiemu.

Hrabia przypomina sobie salę myśliwską na zamku Horeszków i dochodzi do wniosku, że jest gościem we własnym zamku, na dodatek gościem Sopliców. Odpowiada, że jego dom jest za mały na tak wspaniałe trofeum i że lepiej, by nagroda poczekała na oddanie mu zamku przez Sędziego.

Podkomorzy próbuje zażegnać konflikt, mówiąc, że życzy sobie zgody. Nagle robi się zamieszanie. Z kąta, gdzie wisi portret Stolnika, wychodzi Gerwazy. Jak każdego wieczoru, zamierza i tego dnia nakręcić dwa stare kurantowe zegary. Podkomorzy nakazuje mu, by przerwał swoją czynność, ale Gerwazy nie zwraca na niego uwagi. Mówi, że są nieproszonymi gośćmi w cudzych progach. Podkomorzy każe wyrzucić Klucznika za drzwi.

Gerwazy zwraca się do Hrabiego ze słowami, że plami swój honor, siedząc za stołem z Soplicami i że pozwala na to, by wyrzucano z zamku urzędnika, który wypełnia swój obowiązek. Protazy protestuje, powołując się na fakt, że Sędzia, jako prawowity właściciel, mógł urządzić na zamku ucztę. Gerwazy w złości rzuca w Woźnego pękiem swoich kluczy.

Sędzia nakazuje zakuć Gerwazego w dyby. Hrabia jednak protestuje mówiąc, że w jego zamku nikt nie ma prawa krzywdzić jego sługi. Podkomorzy mówi, że Hrabia zbyt wcześnie, zanim wydano prawomocny dekret, przywłaszcza sobie zamek. Urażony Hrabia przyznaje, że niepotrzebnie dał się zaprosić Soplicy i chce wyjść razem z Klucznikiem.

strona:    1    2    3    4    5    6    7    8    9    10  

Szybki test:

Ryków ceni Polaków za:
a) waleczność
b) odwagę
c) męstwo
d) nieustępliwość
Rozwiązanie

Podkomorzy częstuje Wojskiego tabaką z pięknej starej, złotej tabakiery, którą jego ojciec dostał od:
a) Tadeusza Kościuszki
b) Kołłątaja
c) króla Stanisława
d) Napoleona Bonaparte
Rozwiązanie

Kłótnie między Domeyką i Doweyką brały się z:
a) sporów granicznych
b) nieudanych polowań
c) sporów o psy myśliwskie
d) podobieństwa nazwisk
Rozwiązanie

Więcej pytań

Zobacz inne artykuły:

StreszczeniaOpracowanie
„Pan Tadeusz” - streszczenie szczegółowe z testem
Dzieje Jacka Soplicy
Dzieje Jacka Soplicy w punktach
Pan Tadeusz – podstawowe informacje
„Pan Tadeusz” - wiadomości wstępne
Soplicowo jako centrum polszczyzny
Okoliczności powstania „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza
Inwokacja w „Panu Tadeuszu”
Cechy epopei
Soplicowo - arkadyjski obraz szlacheckiego dworku
Biografia Adama Mickiewicza
Obyczaje i zwyczaje w „Panu Tadeuszu”
Plan wydarzeń „Pana Tadeusza”
Środki stylistyczne w inwokacji „Pana Tadeusza”
„Pan Tadeusz” jako epopeja narodowa
Czas i miejsce akcji „Pana Tadeusza”
Spór Asesora z Rejentem
Zwyczaje szlacheckie w domu Sędziego
Najważniejsze problemy w „Panu Tadeuszu”
Tematyka „Pana Tadeusza”
Kompozycja i styl „Pana Tadeusza”
Opis zajazdu w „Panu Tadeuszu”
Jacek Soplica – bohater romantyczny
Spór Horeszków z Soplicami o zamek
Porównanie opowieści Gerwazego (Księga II) ze spowiedzią Jacka Soplicy (Księga X)
Opis zamku Horeszków w „Panu Tadeuszu”
Opis Soplicowa
Gatunki literackie w „Panu Tadeuszu”
Środki stylistyczne w opisie koncertu Jankiela
Plan wydarzeń koncertu Jankiela
Wydarzenia historyczne w koncercie Jankiela („Pan Tadeusz”)
Interpretacja koncertu Jankiela
Opis zaścianka w Dobrzyniu
Opisy przyrody w „Panu Tadeuszu”
Kogo przedstawiają portrety na ścianach Soplicowa?
Poetyka „Pana Tadeusza”
Szlachta w „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza
Opis polowania na niedźwiedzia w „Panu Tadeuszu”
Prawda historyczna a fikcja literacka w „Panu Tadeuszu”
Środki stylistyczne w opisie sadu w „Panu Tadeuszu”
Opis sadu w „Panu Tadeuszu”
Opis serwisu obiadowego w „Panu Tadeuszu”
Jak doszło do zajazdu na Soplicowo?
Narrator w „Panu Tadeuszu” – jego rola i miejsce
Opis grzybobrania w „Panu Tadeuszu”
Romans Telimeny i Tadeusza
Spotkanie Tadeusza i Telimeny w „Świątyni dumania”
O co spierali się Telimena z Sędzią? Argumenty każdej ze stron
Pierwsze spotkanie Tadeusza i Zosi
Kogo zabił Jacek Soplica?
Epilog „Pana Tadeusza”- interpretacja
Pojęcie „zajazd” w „Panu Tadeuszu”
Dyplomatyka i łowy – pytania i odpowiedzi
Intertekstekstualność w „Panu Tadeuszu”
Bibliografia
Co to jest czarna polewka?
Czytanie ze zrozumieniem fragmentu książki Aliny Witkowskiej „Mickiewicz, słowo i czyn” - odpowiedzi
Plan koncertu Wojskiego




Bohaterowie
Hrabia – charakterystyka
Spowiedź Jacka Soplicy
Kim był Jacek Soplica?
Stolnik Horeszko – charakterystyka
Jacek Soplica/ksiądz Robak – charakterystyka postaci
Zosia - charakterystyka
Telimena - charakterystyka
Sędzia Soplica - charakterystyka
Tadeusz Soplica - charakterystyka
Pozostali bohaterowie „Pana Tadeusza”



Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies