Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Lalka
Cechy romantyczne:
- patriotyzm – bohater już w młodości stawia sobie dobro ojczyzny na pierwszym miejscu, porzuca naukę w Szkole Głównej, by czynnie brać udział w konspiracji, przyłącza się do powstania styczniowego, za co zostaje zesłany na Syberię (w okolice Irkucka);
- wybitna jednostka – bohater jest postacią wyróżniającą się wśród innych;
- wewnętrzne rozdarcie – Wokulski z jednej strony podąża za głosem serca, robi wszystko, by jego uczucie do Izabeli było spełnione, z drugiej potrafi osiągać sukces finansowy, a nauka i współczesne zdobycze techniczne pociągają go;
- skomplikowana natura – Stanisław nie jest postacią, która myśli jednotorowo, ma bogate wnętrze, targają nim uczucia i wątpliwości, często ulega sile swej natury, ma bogate wnętrze, zastanawia się nad swoimi wyborami i sensem życia;
- główny bohater to nieszczęśliwy kochanek – głównie z powodu przynależności do cechu kupców jest odrzucany przez Izabelę, jako kandydat na jej męża, panna Łęcka, mimo ze jest w trudnej sytuacji materialnej, z pogardą patrzy na człowieka, który według niej należy do niższej klasy społecznej, Wokulski stara się zjednać sobie arystokratów, ale to nie przynosi rezultatu, Izabela kokietuje go, nie darząc jednak prawdziwym uczuciem;
- idealizacja uczuć – w oczach Stanisława Izabela to ideał, choć inni starają się uświadomić mu prawdziwą naturę „lalki” Izabeli, mężczyzna zaślepiony jest miłością;
- ponadprzeciętna wrażliwość – bohaterem targają emocje i uczucia – jest wrażliwy na krzywdę innych, dostrzega to, czego inni nie widzą;
- wyobcowanie i samotność – Wokulski, mimo licznych przyjaźni (Rzecki, Szuman, Ochocki), ciągle jest sam, nikt nie potrafi zgłębić jego duszy i zrozumieć pobudek, jakimi kieruje się w życiu;
- idealizm – Stanisław wierzy w to, co niemożliwe do spełnienia, zarówno marząc o wielkiej miłości, jak i fascynując się odkryciami naukowymi;
- samobójstwo – z lektury wiemy, o nieudanej próbie samobójczej bohatera, gdy po poznaniu prawdziwej natury Izabeli próbuje rzucić się pod koła pociągu. Zakończenie powieści sugeruje także, że Wokulski mógł zginąć wysadzając się w ruinach zamku w Zasławiu.Cechy romantyczne i pozytywistyczne Stanisława Wokulskiego
Autor: Jakub RudnickiCechy romantyczne:
- patriotyzm – bohater już w młodości stawia sobie dobro ojczyzny na pierwszym miejscu, porzuca naukę w Szkole Głównej, by czynnie brać udział w konspiracji, przyłącza się do powstania styczniowego, za co zostaje zesłany na Syberię (w okolice Irkucka);
- wybitna jednostka – bohater jest postacią wyróżniającą się wśród innych;
- wewnętrzne rozdarcie – Wokulski z jednej strony podąża za głosem serca, robi wszystko, by jego uczucie do Izabeli było spełnione, z drugiej potrafi osiągać sukces finansowy, a nauka i współczesne zdobycze techniczne pociągają go;
- skomplikowana natura – Stanisław nie jest postacią, która myśli jednotorowo, ma bogate wnętrze, targają nim uczucia i wątpliwości, często ulega sile swej natury, ma bogate wnętrze, zastanawia się nad swoimi wyborami i sensem życia;
- główny bohater to nieszczęśliwy kochanek – głównie z powodu przynależności do cechu kupców jest odrzucany przez Izabelę, jako kandydat na jej męża, panna Łęcka, mimo ze jest w trudnej sytuacji materialnej, z pogardą patrzy na człowieka, który według niej należy do niższej klasy społecznej, Wokulski stara się zjednać sobie arystokratów, ale to nie przynosi rezultatu, Izabela kokietuje go, nie darząc jednak prawdziwym uczuciem;
- idealizacja uczuć – w oczach Stanisława Izabela to ideał, choć inni starają się uświadomić mu prawdziwą naturę „lalki” Izabeli, mężczyzna zaślepiony jest miłością;
- ponadprzeciętna wrażliwość – bohaterem targają emocje i uczucia – jest wrażliwy na krzywdę innych, dostrzega to, czego inni nie widzą;
- wyobcowanie i samotność – Wokulski, mimo licznych przyjaźni (Rzecki, Szuman, Ochocki), ciągle jest sam, nikt nie potrafi zgłębić jego duszy i zrozumieć pobudek, jakimi kieruje się w życiu;
- idealizm – Stanisław wierzy w to, co niemożliwe do spełnienia, zarówno marząc o wielkiej miłości, jak i fascynując się odkryciami naukowymi;
Cechy pozytywistyczne:
- przedsiębiorczość – Wokulski to urodzony biznesmen, wszystko, czego się podejmuje w interesach, kończy się sukcesem – zarówno polepszenie obrotów w sklepie odziedziczonym po Minclach, jak i interesy prowadzone z Suzinem, prowadzą do pomnożenia jego majątku. Jest także wybrany na jednego z głównych liderów spółki powstałej do handlu ze Wschodem. Bohater to świetny menadżer potrafiący zarządzać kapitałem i ludźmi. Pieniądze nie są dla niego celem, a środkiem do osiągania ich;
- filantrop – Stanisław ma szczodre serce i wielki gest – potrafi dzielić się swymi zarobkami, wspomagając najbiedniejszych i pokrzywdzonych przez los (Marianna, Węgiełek, Wysocki);
- zwolennik emancypacji kobiet – Wokulski wspiera Helenę Stawską, gdy ta otwiera swój własny biznes w Częstochowie, pomaga również Mariannie porzucić dawne życie;
- zwolennik asymilacji Żydów – bohater współpracuje z Żydami, zatrudnia ich i powierza im ważne zadania, nie ma uprzedzeń narodowych, swój sklep sprzedaje Szlangbaumom;
- miłośnik nauki i wynalazków – Wokulski od młodzieńczych czasów pragnie poszerzać swoją wiedzę, interesuje się nowinkami naukowymi. Nawiązuje współpracę z profesorem Geistem. Fascynacja techniką i odkryciami łączy go z idealistą Julianem Ochockim;
- otwartość na świat – Wokulski interesuje się polityką i zmianami zachodzącymi w społeczeństwach. Podczas pobytu w Paryżu z uwagą przygląda się życiom mieszkańców, porównując ich do obywateli swojego kraju;
- zrozumienie dla postawy pracy organicznej i pracy u podstaw;
- zwolennik postępu – Stanisław zdaje sobie sprawę, że warstwa arystokracji jest nieudolna. Postęp możliwy jest dzięki takim osobom, jak on, przedsiębiorczym, niebojącym się ryzyka i kreatywnym.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies