Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Lalka
„Lalka” Bolesława Prusa można nazwać powieścią o ideałach i idealistach. Pokazuje trzy pokolenia ludzi, którzy kierowali się w życiu określonym światopoglądem i kierowali się niezmiennymi wartościami. Często wbrew okolicznościom i innym ludziom.
Do najstarszego ukazanego w powieści pokolenia idealistów należał stary subiekt Ignacy Rzecki. Wychowywany był w domu, w którym ważna była pamięć o Napoleonie Bonaparte. Na ścianach pokoju ojca bohatera wisiały portrety ukazujące wodza w różnych chwalebnych chwilach. Rozmowy, jaki toczyły się w domu najczęściej dotyczyły wodza Francuzów. Ignacy przejął idee bonapartyzmu i był jej wierny do śmierci. Naiwnie wierzył, że tylko powrót Bonapartych na tron we Francji może przynieść Europie ład i porządek. Nadzieje pokładał w najmłodszym przedstawicielu rodu, który miał według niego zostać Napoleonem IV.
Rzecki był także idealistą w stosunku do Wokulskiego. Nie widział jego wad. Przez wiele miesięcy nie chciał uwierzyć, że Wokulski zakochał się w Izabeli i wszystko robi dla niej.
Do drugiego pokolenia idealistów należał Stanisław Wokulski. Całe życie fascynowała go nauka. Studiował, mimo braku pieniędzy najpierw w Szkole Przygotowawczej, potem w Szkole Głównej. Nauką zajmował się na Syberii. Wierzył, żen tylko postęp i ciężka praca mogą przynieść ożywienie polskiemu społeczeństwu.
Myśli o sławie, którą mogłaby zapewnić mu praca przy eksperymentach profesora Geista. Marzenia o odkryciach porzuca jednak dla innego ideału – ideału nieskazitelnej miłości. Uczucie do panny Izabeli całkowicie zmienia jego życie. Jest w stanie poświęcić dla niej wszystko, ryzykować życie i poświęcić karierę. Wciąż walczy w nim duch romantyka i pozytywisty.
Julian Ochocki, najmłodszy z trójki bohaterów, wyróżniał się wśród arystokratów. Nie bawiło go trwonienie czasu na puste i kosztowne rozrywki. Był naukowcem i badaczem, w młodości skonstruował kilka wynalazków. Studiował na uniwersytecie nauki przyrodnicze, a na politechnice mechaniczne. Wciąż jednak marzył o skonstruowaniu maszyny latającej. Wierzył, że wytężona praca badawcza wymaga poświęcenia życia prywatnego. Marzy o wyjeździe za granicę, gdzie naukowców, takich jak on, szanuje się.
Choć Wokulski, Rzecki i Ochocki to idealiści, każdy ma inne spojrzenie na świat. Dwaj pierwsi bohaterowie ponoszą klęskę – marzenia o nowym Bonapartym na tronie francuskim okazują się złudne. Nie udaje mu się także wyswatać Stacha i zapewnić mu szczęśliwego, spokojnego życia u boku Stawskiej. Wokulski to postać tragiczna – przegrywa jako kochanek, nie spełnia naukowych planów, przerywa karierę przedsiębiorcy. O ideałach mówi, że „to malowane żłoby, w których jest malowana trawa, niezdolna nikogo nasycić!”. Trzy pokolenia idealistów w „Lalce” scharakteryzuj i porównaj postawy i marzenia Ignacego Rzeckiego, Stanisława Wokulskiego, Juliana Ochockiego
Autor: Jakub Rudnicki„Lalka” Bolesława Prusa można nazwać powieścią o ideałach i idealistach. Pokazuje trzy pokolenia ludzi, którzy kierowali się w życiu określonym światopoglądem i kierowali się niezmiennymi wartościami. Często wbrew okolicznościom i innym ludziom.
Do najstarszego ukazanego w powieści pokolenia idealistów należał stary subiekt Ignacy Rzecki. Wychowywany był w domu, w którym ważna była pamięć o Napoleonie Bonaparte. Na ścianach pokoju ojca bohatera wisiały portrety ukazujące wodza w różnych chwalebnych chwilach. Rozmowy, jaki toczyły się w domu najczęściej dotyczyły wodza Francuzów. Ignacy przejął idee bonapartyzmu i był jej wierny do śmierci. Naiwnie wierzył, że tylko powrót Bonapartych na tron we Francji może przynieść Europie ład i porządek. Nadzieje pokładał w najmłodszym przedstawicielu rodu, który miał według niego zostać Napoleonem IV.
Rzecki był także idealistą w stosunku do Wokulskiego. Nie widział jego wad. Przez wiele miesięcy nie chciał uwierzyć, że Wokulski zakochał się w Izabeli i wszystko robi dla niej.
Do drugiego pokolenia idealistów należał Stanisław Wokulski. Całe życie fascynowała go nauka. Studiował, mimo braku pieniędzy najpierw w Szkole Przygotowawczej, potem w Szkole Głównej. Nauką zajmował się na Syberii. Wierzył, żen tylko postęp i ciężka praca mogą przynieść ożywienie polskiemu społeczeństwu.
Myśli o sławie, którą mogłaby zapewnić mu praca przy eksperymentach profesora Geista. Marzenia o odkryciach porzuca jednak dla innego ideału – ideału nieskazitelnej miłości. Uczucie do panny Izabeli całkowicie zmienia jego życie. Jest w stanie poświęcić dla niej wszystko, ryzykować życie i poświęcić karierę. Wciąż walczy w nim duch romantyka i pozytywisty.
Julian Ochocki, najmłodszy z trójki bohaterów, wyróżniał się wśród arystokratów. Nie bawiło go trwonienie czasu na puste i kosztowne rozrywki. Był naukowcem i badaczem, w młodości skonstruował kilka wynalazków. Studiował na uniwersytecie nauki przyrodnicze, a na politechnice mechaniczne. Wciąż jednak marzył o skonstruowaniu maszyny latającej. Wierzył, że wytężona praca badawcza wymaga poświęcenia życia prywatnego. Marzy o wyjeździe za granicę, gdzie naukowców, takich jak on, szanuje się.
Wyjazd Ochockiego za granicę i wydanie na badania zapisanych przez Stanisława pieniędzy dają nadzieję, że zrealizuje swoje marzenia.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies