JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Romantyzm
„Akt prawny, w którym spadkodawca rozporzÄ…dza majÄ…tkiem na wypadek swej Å›mierci” oraz „dzieÅ‚o zawierajÄ…ce przesÅ‚anie artysty dla potomnych” - takÄ… definicjÄ™ pojÄ™cia „testament” podaje „SÅ‚ownik jÄ™zyka polskiego”.
W naszej rodzimej oraz światowej literaturze istnieje wiele literackich testamentów.
Jeden z najważniejszych testamentów ludzkości to ten umieszczony w Biblii. Gdy blisko stu dwudziestoletni Mojżesz został wezwany przed oblicze Boga, ten zapowiedział śmierć przywódcy ludu Izraela. Wypowiedziane potem przez wyzwoliciela Izraelitów w okresie ich wyjścia z Egiptu i wędrówki do Ziemi Obiecanej słowa stanowią przykład ostatniej woli:
„BÄ™dziesz siÄ™ baÅ‚ Pana, Boga swego, zachowujÄ…c wszystkie Jego nakazy i prawa, które ja tobie rozkazujÄ™ wypeÅ‚niać, tobie, twym synom i wnukom po wszystkie dni życia twego, byÅ› dÅ‚ugo mógÅ‚ żyć (…) abyÅ›cie żyli, rozmnażali siÄ™ i weszli w posiadanie ziemi, którÄ… Pan poprzysiÄ…gÅ‚ dać waszym przodkom (…) JeÅ›li nie bÄ™dziesz wypeÅ‚niaÅ‚ wszystkich słów tego Prawa – zapisanych w tej KsiÄ™dze – Pan ciÄ™ rozproszy pomiÄ™dzy wszystkie narody, od kraÅ„ca do kraÅ„ca ziemi (…) „KÅ‚adÄ™ dziÅ› przed tobÄ… życie i szczęście, Å›mierć i nieszczęście. BiorÄ™ dziÅ› przeciwko wam na Å›wiadków niebo i ziemiÄ™, kÅ‚adÄ™ przed wami życie i Å›mierć, bÅ‚ogosÅ‚awieÅ„stwo i przekleÅ„stwo. Wybierajcie wiÄ™c życie, abyÅ›cie żyli wy i wasze potomstwo, miÅ‚ujÄ…c Pana, Boga swego, sÅ‚uchajÄ…c Jego gÅ‚osu”.
Autorem Å›redniowiecznego testamentu byÅ‚ Franciszek Villon. W dziele „Wielki Testament” sześćdziesiÄ™cioletni wówczas autor oznajmiaÅ‚ i przykazywaÅ‚:
„Chocia niewiele ja posiadam
Mienia, którego bym mógł zażyć,
Póki rozumu pełnią władam,
Z tego, czem raczył mnie obdarzyć
Bóg (ludzie mało!) w mey niedoley
Spisuję ów testament walny,
Na znak ostatniej mojej wolej,
Jedyny i nieodwoÅ‚alny”.
Swoje „ciaÅ‚o grzeszne” zapisaÅ‚ ziemi, „wielmożney rodzicielce (...) Niechże je przyjmie żyzne Å‚ono”, zaÅ› materialne skarby, na przykÅ‚ad książki - mistrzowi Wilhelmowi Villonowi, swemu opiekunowi:
„Mimo że nie jest styl zbyt gÅ‚adki,
Przedmiot, tak wielce znamienity,
Nagrodzi wszelkie niedostatki”.
WymieniajÄ…c po kolei spuÅ›ciznÄ™ przeznaczonÄ… dla matki („TÄ™ modlitewkÄ™ do Dziewicy: / W niej ufność ma i wiara; / Inszej ja nie mam dziÅ› fortecy”), swojej ukochanej („Serca jej nie dam ni wÄ…troby: / WolaÅ‚aby co insze pewnie”), adwokata („Kozik... o pochwie siÄ™ nie mówi”), prokuratora („Trzy garÅ›cie groszy z mojej kiesy”), znajomego Jacentego („wielki kubek, / Gdy wprzód uiÅ›ci cztery centy”), Turgisa („Do radzieckiego prawo stoÅ‚ka”), kamratów MichaÅ‚a i Karola (sto talarów i parÄ™ żółtych botków, „Iżby przywdziali te ciżemki, / Gdy wybrać raczÄ… siÄ™ na dziewki”), prostytutek MaryÅ›ki i JoaÅ›ki („Publicznej szkoÅ‚y prawo dajÄ™”, aby przekazywaÅ‚y „umiejÄ™tnoÅ›ci” nastÄ™pczyniom), fryzjera („Sopelek lodu (...) Iżby go chowaÅ‚ w wiernej pieczy / TrzymajÄ…c pilnie wpodle brzucha”), testament zakoÅ„czyÅ‚ dookreÅ›leniem szczegółów swego pochówku. Testament mój - wiadomoÅ›ci wstÄ™pne
Autor: Karolina Marlêga„Akt prawny, w którym spadkodawca rozporzÄ…dza majÄ…tkiem na wypadek swej Å›mierci” oraz „dzieÅ‚o zawierajÄ…ce przesÅ‚anie artysty dla potomnych” - takÄ… definicjÄ™ pojÄ™cia „testament” podaje „SÅ‚ownik jÄ™zyka polskiego”.
W naszej rodzimej oraz światowej literaturze istnieje wiele literackich testamentów.
Jeden z najważniejszych testamentów ludzkości to ten umieszczony w Biblii. Gdy blisko stu dwudziestoletni Mojżesz został wezwany przed oblicze Boga, ten zapowiedział śmierć przywódcy ludu Izraela. Wypowiedziane potem przez wyzwoliciela Izraelitów w okresie ich wyjścia z Egiptu i wędrówki do Ziemi Obiecanej słowa stanowią przykład ostatniej woli:
„BÄ™dziesz siÄ™ baÅ‚ Pana, Boga swego, zachowujÄ…c wszystkie Jego nakazy i prawa, które ja tobie rozkazujÄ™ wypeÅ‚niać, tobie, twym synom i wnukom po wszystkie dni życia twego, byÅ› dÅ‚ugo mógÅ‚ żyć (…) abyÅ›cie żyli, rozmnażali siÄ™ i weszli w posiadanie ziemi, którÄ… Pan poprzysiÄ…gÅ‚ dać waszym przodkom (…) JeÅ›li nie bÄ™dziesz wypeÅ‚niaÅ‚ wszystkich słów tego Prawa – zapisanych w tej KsiÄ™dze – Pan ciÄ™ rozproszy pomiÄ™dzy wszystkie narody, od kraÅ„ca do kraÅ„ca ziemi (…) „KÅ‚adÄ™ dziÅ› przed tobÄ… życie i szczęście, Å›mierć i nieszczęście. BiorÄ™ dziÅ› przeciwko wam na Å›wiadków niebo i ziemiÄ™, kÅ‚adÄ™ przed wami życie i Å›mierć, bÅ‚ogosÅ‚awieÅ„stwo i przekleÅ„stwo. Wybierajcie wiÄ™c życie, abyÅ›cie żyli wy i wasze potomstwo, miÅ‚ujÄ…c Pana, Boga swego, sÅ‚uchajÄ…c Jego gÅ‚osu”.
Autorem Å›redniowiecznego testamentu byÅ‚ Franciszek Villon. W dziele „Wielki Testament” sześćdziesiÄ™cioletni wówczas autor oznajmiaÅ‚ i przykazywaÅ‚:
„Chocia niewiele ja posiadam
Mienia, którego bym mógł zażyć,
Póki rozumu pełnią władam,
Z tego, czem raczył mnie obdarzyć
Bóg (ludzie mało!) w mey niedoley
Spisuję ów testament walny,
Na znak ostatniej mojej wolej,
Jedyny i nieodwoÅ‚alny”.
Swoje „ciaÅ‚o grzeszne” zapisaÅ‚ ziemi, „wielmożney rodzicielce (...) Niechże je przyjmie żyzne Å‚ono”, zaÅ› materialne skarby, na przykÅ‚ad książki - mistrzowi Wilhelmowi Villonowi, swemu opiekunowi:
„Mimo że nie jest styl zbyt gÅ‚adki,
Przedmiot, tak wielce znamienity,
Nagrodzi wszelkie niedostatki”.
W epoce romantyzmu najważniejszym testamentem – prócz dzieÅ‚ Juliusza SÅ‚owackiego „Testament mój” oraz „Kordian”, byÅ‚a opowieść Johanna Wolfganga Goethe'go „Cierpieia mÅ‚odego Wertera”, a dokÅ‚adniej ostatnie sÅ‚owa tytuÅ‚owego bohatera, spisane tuż przed popeÅ‚nieniem samobójstwa, i skierowane do ukochanej Lotty:
„Jestem gotów, Lotto! Nie wzdragam siÄ™ ująć zimnego, strasznego kielicha, z którego mam wypić odurzenie Å›mierci! TyÅ› mi go podaÅ‚a; nie waham siÄ™! (...) Tak wypeÅ‚niÅ‚y siÄ™ wszystkie nadzieje i życzenia mego życia! Tak chÅ‚odno i obojÄ™tnie pukam w spiżowe drzwi Å›mierci! (…) Od pierwszej chwili nie mogÅ‚em siÄ™ obyć bez ciebie! (...) Jakżem to wszystko poplÄ…taÅ‚. Nie myÅ›laÅ‚em, że moja droga tu zaprowadzi”, wiÄ™c „Lotto, bÄ…dź zdrowa! Å»egnaj!”.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies