Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Romantyzm

Testament mój - interpretacja i analiza

Autor: Karolina Marl�ga

W wierszu przeplatają się dwa wątki: osobisty i patriotyczny. Podmiot liryczny podejmuje próbę zdefiniowania swego wpływu na losy zarówno swego pokolenia, jak i aktualnej sytuacji ojczyzny, do której wielokrotnie podkreśla swą miłość i oddanie. Obok tych tematów pojawiają się również elementy społeczne (nauka szansą na polepszenie losów obywateli i Polski), demokratyczne (równość), narodowowyzwoleńcze (odważna walka o wolność ojczyzny), dlatego „Testament mój” powinien być odczytywany nie tylko jako podsumowanie życia poety, ale również jako wezwanie do zanegowania postawy bierności i podjęcia wspólnej walki, prowadzącej do odzyskania przez Polskę niepodległości.

Pod względem formalnym wiersz Juliusza Słowackiego to przykład liryki bezpośredniej („ja” liryczne zaznacza swoją obecność, poprzez użycie pierwszej osoby, np. „żyłem”), skierowanej do konkretnego odbiorcy (do przyjaciół poety - „Niech przyjaciele moi”, do matki - „I tej, która mi dała to serce”, do współczesnych mu romantyków oraz i do przyszłych pokoleń, czyli między innymi do nas - liryka zwrotu do adresata). Tekst, jak sam tytuł wskazuje, przypomina testament, podmiot dokonuje w nim podsumowania swego życia oraz przekazuje pragnienia odnośnie pogrzebu „Niech przyjaciele […] / biedne moje serce spalą w aloesie”).

Utwór jest tekstem rytmicznym o regularnej budowie. Składa się z dziesięciu czterowersowych zwrotek , co potwierdza tezę o jego stroficzności. Słowacki użył rymów dokładnych, żeńskich, krzyżowych, np.: „wami” – „duchami”, „zdobi” – „przerobi”, „kaganiec” – „szaniec”. Dla podkreślenia wieloznacznej wymowy dzieła, w utworze pojawiają się zdania wykrzyknikowe i pytające, pauzy i wielokropki.

Wśród licznych środków poetyckiego wyrazu należy wymienić przede wszystkim:

epitety, np. „niepłakana trumna”, „lata młode”, „dźwięk pusty”;

metafory o znaczeniu symbolicznym np.: „kaganiec oświaty” – (kaganek oświaty) podniosłe określenie krzewienia oświaty, nauczania; „zjadacze chleba” – przeciętni, zwykli ludzie; poetyckie określenia poety („sternika duchami napełnionej łodzi”), poezji („siła fatalna”), poświęcenia dla poezji („twardą bożą służbę”;

alegorie, np. „A póki okręt walczył – siedziałem na maszcie, / A gdy tonął – z okrętem poszedłem pod wodę...” - nawiązanie do wydarzeń z powstania listopadowego i wojny polsko–rosyjskie, zaczerpnięte prawdopodobnie z kazań Piotra Skargi (Polska jako tonący okręt);

porównania: „Imię moje tak przeszło jako błyskawica”

wykrzyknienia: „Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec!”;

pytania retoryczne: „Kto drugi tak bez świata oklasków się zgodzi / Iść... taką obojętność, jak ja, mieć dla świata?”, „I tak cicho odlecieć-jak duch, gdy odlata?”

strona: 1 2 3

Zobacz inne artykuły:

Mickiewicz Adam

Norwid Cyprian Kamil

Słowacki Juliusz

Rozmowa z piramidami - interpretacja i analiza
Grób Agamemnona - interpretacja i analiza
Grób Agamemnona - motyw mogiły, grobu
Smutno mi Boże - interpretacja i analiza
Smutno mi, Boże! - wiadomości wstępne
Sowiński w okopach Woli - interpretacja i analiza
Sowiński w okopach Woli - wiadomości wstępne
Testament mój - interpretacja i analiza
Testament mój - wiadomości wstępne
Rozłączenie - interpretacja i analiza

Inne

Analiza porównawcza utworów „Oda do młodości” Adama Mickiewicza i „Do młodych” Adama Asnyka

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies