Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Romantyzm

Rybka - interpretacja i analiza

Autor: Karolina Marl�ga

Smutna wybiega dziewica,
Rozpuściła na wiatr włoski
I łzami skropiła lica”.

Czas przeszły służy w wierszu tylko temu, by nadać opisanym za jego pomocą czynnościom charakter uprzedniości względem wydarzeń bieżących. Nawet fakt, iż utwór składa się niejako z dwóch płaszczyzn czasowych, które oddziela kilka, a może nawet więcej, kolejnych dni, nie przeszkadza w tym, że całość opowiedziana jest w czasie teraźniejszym.

W warstwie środków artystycznych na przód wysuwają się epitety. Większość z nich jest jednak charakterystycznych dla minionej epoki oświecenia, charakteryzującej się sentymentalizmem poezji: „smutna dziewczyna”, „białe rączki”, „ciemny zakątek”, „cichy głos”, „jasny włos”, „mroki szare”. Warto jednak zauważyć, iż w utworze pojawiają się także zupełnie „świeże” epitety romantyczne: „zdradzona kochanka”, „wykręcona zatoka”, „kryształowe przezrocza”, „różana krasa”, „mokre powierzchnie”, „dziki uśmiech”. Część z nich posłużyła Mickiewiczowi do oddania tajemniczości jeziora i wszelkich związanych z wodą symboli.

Poza epitetami, wiodącą rolę w „Rybce” odgrywają porównania, za pomocą których poeta stworzył obraz głównej bohaterki. Jak już to zostało wcześniej wspomniane, porównania w omawianej balladzie są ściśle powiązane ze zdrobnieniami:
„I jak skałka płaskim bokiem
Gdy z lekkich rąk chłopca pierzchnie,
Tak nasza rybka podskokiem
Mokre całuje powierzchnie.
(…)
Główka jak naparstek drobna,
Oczko drobne jak paciórka.
(…)
Piersi jak jabłuszka mleczne”.

„Rybka” składa się z 35 strof, z których każda liczby sobie cztery wersy. Utwór napisany jest ośmiozgłoskowcem. Rymy w balladzie mają charakter krzyżowy, prosty (rymy typu ABAB).

Jeśli chodzi o motywy literackie, jakie możemy odnaleźć w „Rybce”, to na pierwszy plan wybija się nieszczęśliwa miłość. Uczucie łączące Krysię z panem z góry było skazane na klęskę, ponieważ wywodzili się z dwóch skrajnych warstw społecznych. Nawet fakt, iż posiadali dziecko nie gwarantował, iż para będzie ze sobą. Nieodwzajemniona miłość bywa, zwłaszcza w literaturze, źródłem wielkich tragedii.

Kolejnym ważnym motywem jest upokorzenie. Krysia nie oddaje swojego życia, ponieważ czuje się zdradzona. Szczerze życzy szczęścia młodej parze: „Niechże sobie żyją młodzi (…)”. Kobieta jednak nie mogła przeżyć, iż jej dawny kochanek będzie robił sobie żarty z jej naiwności. Krysia woli umrzeć, rzucić się w toń jeziora, pomimo maleńkiego dziecka, aniżeli żyć w hańbie.

W niecodzienny sposób Mickiewicz posłużył się motywem matki. Biorąc pod uwagę fakt, iż kierująca się dość niskimi pobudkami Krysia postanawia poświęcić swoje życie, zostawiając swoje dzieciątko, można by przypuszczać, iż jest wyrodną rodzicielką. Później jednak się okazuje, iż nawet po przemianie w rybkę troskliwe opiekowała się potomkiem. Instynkt macierzyński nie pozwolił jej zapomnieć o podstawowych potrzebach dziecka.

Kolejnym ważnym elementem jest zemsta. Mimo iż Krysia nie mówi o tym otwarcie, to wszystkie jej działania dążą do tego, by wymierzyć sprawiedliwość oszustowi, który ją uwiódł, a potem porzucił. Do końca nigdy nie dowiemy się, co zaszło nad brzegiem rzeczki, ale to za sprawą Krysi-Świtezianki nowożeńcy zamienili się w głaz.

Trudno pominąć motyw przemiany, który w „Rybce” ma dość specyficzny charakter. Zaangażowane w transformacje były siły nadprzyrodzone. Zdesperowana dziewczyna zwróciła się z prośbą o ratunek do Świtezianek. Oddając swoje życie jezioru, Krysia powiększyła zastęp rusałek Świtezi. Kobieta przemieniła się w latającą rybkę. W dalszej części utworu obserwować mogliśmy jej kolejną przemianę – z ryby w syrenę.

strona: 1 2 3 4

Zobacz inne artykuły:

Mickiewicz Adam

Norwid Cyprian Kamil

Słowacki Juliusz

Rozmowa z piramidami - interpretacja i analiza
Grób Agamemnona - interpretacja i analiza
Grób Agamemnona - motyw mogiły, grobu
Smutno mi Boże - interpretacja i analiza
Smutno mi, Boże! - wiadomości wstępne
Sowiński w okopach Woli - interpretacja i analiza
Sowiński w okopach Woli - wiadomości wstępne
Testament mój - interpretacja i analiza
Testament mój - wiadomości wstępne
Rozłączenie - interpretacja i analiza

Inne

Analiza porównawcza utworów „Oda do młodości” Adama Mickiewicza i „Do młodych” Adama Asnyka

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies