Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Romantyzm

To lubię - interpretacja i analiza

Autor: Karolina Marl�ga

Ballady ze swojego założenia stylizowane były na pieśni, w tym przypadku pieśni ludowe, ważna była ich melodyka. Kluczowe dla tego gatunku były więc takie zjawiska jak rytmika i intonacja. „To lubię” składa się z trzydziestu pięciu strof. W skład każdej z nich wchodzą wersy na przemian jedenasto- i ośmiozgłoskowe. Mickiewicz, chociaż powielił ten schemat z dumek sentymentalnych, to nadał mu zupełnie nową melodykę. Ośmiozgłoskowce podzielił na dwie części, co najlepiej odda zapis 5+3 (zgłosek), jedenastozgłoskowce zaś na części 5+6. Taki podział, zwłaszcza w wersach ośmiozgłoskowych, pozwolił na zastosowanie dwóch akcentów – na czwartej i siódmej sylabie (dotychczas praktykowało się używanie jednego akcentu w ośmiozgłoskowcach). W wersach jedenastozgłoskowych natomiast wyodrębnić można trzy stałe akcenty.

Na melodykę tekstu duży wpływ miały również zabiegi oparte na powtórzeniach i paralelizmie składniowo-rytmicznym. W balladzie Mickiewicz posłużył się między innymi anaforą, czyli otwieraniem kolejnych zdań (bądź ich części) tym samym wyrazem:
„Czy tam bies siedział,
Czy dusza zaklęta (…)”,
(…)
„Ten złamał dyszel,
Ten wywrócił wozy”.

Wyrazy nie zawsze musiały brzmieć identycznie, wystarczyło, że było do siebie zbliżone:
„Czasami płomyk okaże się blady,
Czasem grom trzaska po gromie, (…)”,
(…)
„Każdy podróżny oglądał te zgrozy
I każdy musiał kląć drogę; (…)”.

Do powtórzeń możemy zaliczyć również takie zwroty jak:
„To lubię, rzekłem, to lubię”,
(…)
„Białe jej szaty, jak śnieg białe lica,”

Czesław Zgorzelski podsumowuje: „W rozwoju sztuki balladowej Mickiewicza «To lubię» zajmuje stanowisko przejściowe, kompromisowe. Wyraźna zależność od motywów poezji sentymentalnej, zapożyczenie ramowej konstrukcji dum i sielanek w kompozycyjnym ukształtowaniu «opowiadania o opowiadaniu», upodobanie do czułych epitetów, peryfrastycznych omówień i klasycystycznych inwersji – stanowią zespół elementów, związujących utwór z szablonami poezji równocześnie działać poczynają romantyczne tendencje, które tym zapożyczonym elementom tradycji nadają świeże rumieńce nowych walorów, zmieniając całkowicie ich dotychczasowe funkcje poetyckie” (Cz. Zgorzelski, dz. cyt.).

Nowatorskie podejście Mickiewicza polegało na szczegółowej konkretyzacji okoliczności, miejsca i przebiegu wydarzeń, żartobliwym ujęciu fabuły. Poeta na pierwszy plan utworu wyniósł akcję, a nie postawy bohaterów. Dążył ponadto do uproszczenia języka, aby możliwe najbardziej przybliżyć go do mowy potocznej. Na koniec warto również wspomnieć o wyraźnej i mocno zaakcentowanej rytmice utworu.

Wśród motywów literackich, jakich możemy się doszukać w „To lubię” przed szereg wybija się wątek nieszczęśliwej miłości. Nieodwzajemnione uczucie Józia do Maryli jest przyczyną całej tragedii. Odrzucony kochanek umiera z tęsknoty i jako duch nawiedza niewiastę, która za życia szydziła z jego uczucia. Mszcząc się na Maryli (tu pojawia się kolejny motyw, motyw zemsty) Józio zabiera ją do czyśćca, gdzie dusza niewiasty przez ponad sto lat cierpiała wielkie katusze.

Ponadto Mickiewicz posłużył się także doskonale znanym w literaturze motywem kobiety nieczułej. Maryla za życia była niewiastą niezwykle piękną, ale przy tym i próżną. O jej rękę zabiegały tabuny mężczyzn, lecz ona nie szanowała żadnego z nich:
„Mnóstwo ich marnej pochlebiało dumie,
I to mi było do smaku,
Że kiedy w licznym kłaniano się tłumie,
Tłumem gardziłam bez braku”.

Takie zachowanie musiało zostać ukarane. Można mieć jednak wątpliwości, czy sto lat katuszy w czyśćcu było karą adekwatną za bycie niedojrzałą, kapryśną i humorzastą.

strona: 1 2 3 4 5 6

Zobacz inne artykuły:

Mickiewicz Adam

Norwid Cyprian Kamil

Słowacki Juliusz

Rozmowa z piramidami - interpretacja i analiza
Grób Agamemnona - interpretacja i analiza
Grób Agamemnona - motyw mogiły, grobu
Smutno mi Boże - interpretacja i analiza
Smutno mi, Boże! - wiadomości wstępne
Sowiński w okopach Woli - interpretacja i analiza
Sowiński w okopach Woli - wiadomości wstępne
Testament mój - interpretacja i analiza
Testament mój - wiadomości wstępne
Rozłączenie - interpretacja i analiza

Inne

Analiza porównawcza utworów „Oda do młodości” Adama Mickiewicza i „Do młodych” Adama Asnyka

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies