JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Romantyzm
WedÅ‚ug Józefa Kallenbacha – autora kilkutomowego opracowania zatytuÅ‚owanego „Adam Mickiewicz” – w omawianej balladzie: „dosiÄ™gnÄ…Å‚ poeta szczytu ballady narodowej”. Zdaniem badacza Mickiewicz stworzyÅ‚ „arcydzieÅ‚o ballad, tÄ™ wspaniaÅ‚Ä… zapowiedź nowej, istotnie nad podziw nowej poezji polskiej”. Dalej czytamy: „Lilie opracowaÅ‚ poeta z caÅ‚Ä… starannoÅ›ciÄ… artysty, Å›wiadomego zasobów swego kunsztu”. WedÅ‚ug Kallenbacha fakt, iż fabuÅ‚a „Lilij” jest tak porywajÄ…ca jest spowodowany formÄ… ballady, „która jest w swym rodzaju arcydzieÅ‚em wiÄ™kszym, niż by siÄ™ na pozór zdawać mogÅ‚o” (J. Kallenbach, „Adam Mickiewicz”, t. 1, Lwów, Warszawa, Kraków, 1926).
Inny znamienity badacz literatury polskiej, Konstanty Wojciechowski, okreÅ›liÅ‚ „Lilie”: „arcydzieÅ‚em sztuki poetyckiej; jednÄ… z najdoskonalszych ballad Mickiewicza” (K. Wojciechowski, „Przewrót w umysÅ‚owoÅ›ci i literaturze polskiej po roku 1863”, Lwów 1928).
WtórowaÅ‚ mu pod tym wzglÄ™dem StanisÅ‚aw Windakiewicz, który nazwaÅ‚ omawianÄ… balladÄ™ „koronÄ… studiów folklorystycznych Mickiewicza”. ZachwycaÅ‚ siÄ™ każdym elementem fabuÅ‚y, ale i technikÄ… wieszcza: „interes zwrócony na zbrodniarkÄ™, tajemniczy pustelnik, tajemnicze kwiaty, bracia – zalotnicy, nie przeczuwajÄ…cy tragicznoÅ›ci poÅ‚ożenia, obok tego ta robota techniczna, wszystko to zaciekawia i wybornie siÄ™ uzupeÅ‚nia. Jest to najdÅ‚uższa i najpiÄ™kniejsza ballada Mickiewicza” (S. Windakiewicz, „Adam Mickiewicz: życie i dzieÅ‚a”, Kraków 1935).
CzesÅ‚aw Zgorzelski w opracowaniu „O sztuce poetyckiej Mickiewicza” napisaÅ‚ z kolei: „JeÅ›li pierwszy tomik Mickiewicza zyskaÅ‚ tak Å‚atwo w krytyce miano manifestu nowej szkoÅ‚y literackiej - to tytuÅ‚ ten wysÅ‚użyÅ‚y mu przede wszystkim «Lilie», a nie «Romantyczność», mimo jej polemiczno-programowego przeznaczenia. I chociaż pojawienie siÄ™ tej ballady poprzedzajÄ…, a częściowo może i przygotowujÄ… utwory innych poetów tego okresu (…) to jednak ona wÅ‚aÅ›nie, a nie tamte utwory i nie poprzednie ballady Mickiewicza, zjawia siÄ™ jako pierwsza rewelacja poezji romantycznej na gruncie literatury polskiej” (Cz. Zgorzelski, „O pierwszych balladach Mickiewicza”, [w:] „O sztuce poetyckiej Mickiewicza. Próby zbliżeÅ„ i uogólnieÅ„”, Warszawa 2001).
Problematyka „Lilij” skoncentrowana jest wokół dobrze znanego z sentymentalnych dum motywie zdrady małżeÅ„skiej. Zgodnie z obowiÄ…zujÄ…cÄ… konwencjÄ…, niewierność zawsze powinna zostać ukarana. Nie inaczej jest w przypadku omawianej ballady. „Wina i kara – oto sprawa główna w problematyce, jaka siÄ™ rysuje poza każdym uksztaÅ‚towaniem tego schematu fabularnego” – pisze wspomniany już Zgorzelski (Cz. Zgorzelski, dz. cyt.).
W przypadku dum jednakże inny był cel, intencja dzieła. Sentymentalne utwory epoki poprzedzającej romantyzm koncentrowały się przede wszystkim na ukazaniu wszelkich nieprzyjemności związanych z niewiernością małżeńską, na czele z rzewnymi żalami byłych już kochanków, a przede wszystkim osoby zdradzonej. Poza wzruszeniem, dumki sentymentalne miały też przerażać scenami interwencji sił piekielnych, które zawsze zjawiały się by porwać duszę cudzołożnika. Lilje - interpretacja i analiza
Autor: Karolina MarlêgaWedÅ‚ug Józefa Kallenbacha – autora kilkutomowego opracowania zatytuÅ‚owanego „Adam Mickiewicz” – w omawianej balladzie: „dosiÄ™gnÄ…Å‚ poeta szczytu ballady narodowej”. Zdaniem badacza Mickiewicz stworzyÅ‚ „arcydzieÅ‚o ballad, tÄ™ wspaniaÅ‚Ä… zapowiedź nowej, istotnie nad podziw nowej poezji polskiej”. Dalej czytamy: „Lilie opracowaÅ‚ poeta z caÅ‚Ä… starannoÅ›ciÄ… artysty, Å›wiadomego zasobów swego kunsztu”. WedÅ‚ug Kallenbacha fakt, iż fabuÅ‚a „Lilij” jest tak porywajÄ…ca jest spowodowany formÄ… ballady, „która jest w swym rodzaju arcydzieÅ‚em wiÄ™kszym, niż by siÄ™ na pozór zdawać mogÅ‚o” (J. Kallenbach, „Adam Mickiewicz”, t. 1, Lwów, Warszawa, Kraków, 1926).
Inny znamienity badacz literatury polskiej, Konstanty Wojciechowski, okreÅ›liÅ‚ „Lilie”: „arcydzieÅ‚em sztuki poetyckiej; jednÄ… z najdoskonalszych ballad Mickiewicza” (K. Wojciechowski, „Przewrót w umysÅ‚owoÅ›ci i literaturze polskiej po roku 1863”, Lwów 1928).
WtórowaÅ‚ mu pod tym wzglÄ™dem StanisÅ‚aw Windakiewicz, który nazwaÅ‚ omawianÄ… balladÄ™ „koronÄ… studiów folklorystycznych Mickiewicza”. ZachwycaÅ‚ siÄ™ każdym elementem fabuÅ‚y, ale i technikÄ… wieszcza: „interes zwrócony na zbrodniarkÄ™, tajemniczy pustelnik, tajemnicze kwiaty, bracia – zalotnicy, nie przeczuwajÄ…cy tragicznoÅ›ci poÅ‚ożenia, obok tego ta robota techniczna, wszystko to zaciekawia i wybornie siÄ™ uzupeÅ‚nia. Jest to najdÅ‚uższa i najpiÄ™kniejsza ballada Mickiewicza” (S. Windakiewicz, „Adam Mickiewicz: życie i dzieÅ‚a”, Kraków 1935).
CzesÅ‚aw Zgorzelski w opracowaniu „O sztuce poetyckiej Mickiewicza” napisaÅ‚ z kolei: „JeÅ›li pierwszy tomik Mickiewicza zyskaÅ‚ tak Å‚atwo w krytyce miano manifestu nowej szkoÅ‚y literackiej - to tytuÅ‚ ten wysÅ‚użyÅ‚y mu przede wszystkim «Lilie», a nie «Romantyczność», mimo jej polemiczno-programowego przeznaczenia. I chociaż pojawienie siÄ™ tej ballady poprzedzajÄ…, a częściowo może i przygotowujÄ… utwory innych poetów tego okresu (…) to jednak ona wÅ‚aÅ›nie, a nie tamte utwory i nie poprzednie ballady Mickiewicza, zjawia siÄ™ jako pierwsza rewelacja poezji romantycznej na gruncie literatury polskiej” (Cz. Zgorzelski, „O pierwszych balladach Mickiewicza”, [w:] „O sztuce poetyckiej Mickiewicza. Próby zbliżeÅ„ i uogólnieÅ„”, Warszawa 2001).
Problematyka „Lilij” skoncentrowana jest wokół dobrze znanego z sentymentalnych dum motywie zdrady małżeÅ„skiej. Zgodnie z obowiÄ…zujÄ…cÄ… konwencjÄ…, niewierność zawsze powinna zostać ukarana. Nie inaczej jest w przypadku omawianej ballady. „Wina i kara – oto sprawa główna w problematyce, jaka siÄ™ rysuje poza każdym uksztaÅ‚towaniem tego schematu fabularnego” – pisze wspomniany już Zgorzelski (Cz. Zgorzelski, dz. cyt.).
Aby wspomniane utwory byÅ‚y odpowiednio ckliwe, konieczne byÅ‚o skupienie siÄ™ przede wszystkim na uczuciach ofiary zdrady. W przypadku „Lilij” jest jednak odwrotnie. Na przestrzeni utworu odbiorca zapoznaje siÄ™ przeżyciami podwójnej zbrodniarki – nie tylko niewiernej żony, ale i zabójczyni wÅ‚asnego męża. Rozmiar popeÅ‚nionych przez niÄ… przestÄ™pstw wysunÄ…Å‚ jÄ… zdecydowanie pod tym wzglÄ™dem przed szereg bohaterek sentymentalnych dumek. Co interesujÄ…ce, kobieta żaÅ‚uje tylko drugiej zbrodni. Kara spotyka jÄ… także przede wszystkim za morderstwo, a zdrada małżeÅ„ska zostaje jej jakby zapomniana, a na pewno przemilczana.
strona: 1 2 3 4 5 6 7 8 9
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies