Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Romantyzm

Pióro - interpretacja i analiza

Autor: Karolina Marl�ga

Akt twórczy niesie za sobą niebezpieczeństwo popadnięcia w rutynę, poddania się mechanicznej czynności pisania, bez zagłębiania się w sens wypisywanych słów i zdań. Istnieje ryzyko, iż pociągnięcie pióra będzie jedynie realizacją utartych schematów i pustych sloganów, które rodzą się w głowie ich autora, a potem są przenoszone na papier za pomocą zmęczonej i uległej utartym wcześniej wzorcom ręki.

Pióro powinno udźwignąć ciążące na nim zadania: błyskotliwości, impresyjności, ekonomiczności myśli.
„(…) żalów chryje
Albo okrągłe zera jak okrągłe grosze
Wtaczają się w rubryki, zaplecione giętko,
Jak zrachowane jaja (…)”.
Próba przeniesienia na kartę papieru cierpienia pisarza jest niemożliwa. Jego ręka nie jest w stanie zatrzymać ulotnej, wysokiej, lekkiej czy doniosłej myśli w schemacie znaków. Podmiot stara się zdemaskować przejawy zła i odkryć prawdę o świecie, która niestety jest bardzo bolesna.

Podsumowując, pierwsza zwrotka zawiera opis poezji wolnej od poważnych problemów, oderwanej od rzeczywistości, wyrastającej z tradycji oświeceniowej poezji sielankowo-sentymentalnej.

Druga strofa pełni rolę antytezy, jest zbiorem zadań i celów poezji w wymiarze społecznym według Norwida. Autor używa formy wołacza i trybu rozkazującego, dzięki czemu nakładane na tytułowe pióro powinności brzmią niczym dekalog twardych zasad:
„O, pióro! Tyś mi żaglem anielskiego skrzydła
I czarodziejską zdrojów Mojżeszowych laską,
- Tylko się w tęczowane barwiąc malowidła,
Nie bądź papugą uczuć ani marzeń kraską -
Sokolim prawem wichry pozagarniaj w siebie,
Nie płowiej skwarem słońca i nie ciemniej słotą;
Dzikie i samodzielne, sterujące w niebie,
Do żadnej czapki klamrą nie przykuj się złotą”.
W tym fragmencie pióro urasta do rangi symbolu - właśnie ono zbliża artystę do Boga, uczestniczy w akcie twórczym, nadając pisarzowi moc kreatorską i wznosząc go ponad przeciętność. Pióro posiada nieodgraniczony potencjał – w pracy twórczej artysty staje się narzędziem przeistaczania jego myśli w coś więcej, nadaje im kształt i umożliwia przekazanie ich innym.

Twórczość literacka powinna przede wszystkim służyć społeczeństwu rześką wodą „zdrojów Mojżeszowych”(wodą wypływającą dla spragnionych ze skał po dotknięciu laski Mojżesza), czyli być wyrazem największych wartości, źródłem siły dla narodu w niewoli.
Poza tym powinna być wzniosłą ideą – „Żaglem anielskiego skrzydła”. To zadanie pociąga niestety za sobą niebezpieczeństwo sztuczności, pozoranctwa, prowizoryczności, o czym podmiot mówi w środku strofy:
„Nie bądź papugą uczuć ani marzeń kraską”.
Zamiast sztucznego naśladownictwa, poeta powinien być niczym Sokół – powinien przejąć władzę na nieposkromionymi wichrami, nie może ulegać takich zjawiskom, jak słońce czy deszcz, musi być ponad to, pozostać otwarta na wszystkie problemy, odporna na wpływy zewnętrzne (skwary słońca), obiektywna (sterująca w niebie). „Dziki i samodzielny” – te dwa pojęcia mają określać jego duszę artystyczną, a „złota klamra” już nigdy nie powinna być dla niego pokusą.

Poeta według Norwida ma być odporny na wszelkie zewnętrzne naciski i wpływy, nie może poddawać się aktualnym modom i różnym okolicznościom, ma mówić prawdę, a nie wyrażać słowa, które zyskałaby przychylność ogółu czy też mogłyby przysporzyć mu sławy, ma być bezinteresowny i bezkompromisowy. Tylko po zachowaniu tych nakazów, będzie mógł być niczym pióro – narzędzie prawdy i strażnik zasad moralnych.

Najkrótsza, trzecia część wiersza, w czterowierszu podsumowuje wcześniejsze refleksje podmiotu i przedstawia poezję jako strażniczkę najważniejszych etycznych wartości:

strona: 1 2 3

Zobacz inne artykuły:

Mickiewicz Adam

Norwid Cyprian Kamil

Słowacki Juliusz

Testament mój - wiadomości wstępne
Rozłączenie - interpretacja i analiza
Rozmowa z piramidami - interpretacja i analiza
Grób Agamemnona - interpretacja i analiza
Grób Agamemnona - motyw mogiły, grobu
Smutno mi Boże - interpretacja i analiza
Smutno mi, Boże! - wiadomości wstępne
Sowiński w okopach Woli - interpretacja i analiza
Sowiński w okopach Woli - wiadomości wstępne
Testament mój - interpretacja i analiza

Inne

Analiza porównawcza utworów „Oda do młodości” Adama Mickiewicza i „Do młodych” Adama Asnyka

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies