Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Romantyzm

Pióro - interpretacja i analiza

Autor: Karolina Marl�ga

„Albowiem masz być piórem nie przesiąkłym wodą
Przez bezustanne wichrów i nawałnic wpływy,
Lecz piórem, którym ospę z krwią mięszają młodą
Albo za wartkie strzałom przytwierdzają grzywy”.

Poezja ma być niczym szczepionka przed najgroźniejszą chorobą – upadkiem moralnym prowadzącym do zagłady człowieczeństwa. Twórczość poetycka ma do spełnienia doniosłe zadania. Norwid odrzuca koncepcję poezji pięknej, jest nie ona tylko wartością estetyczną, lecz powinna być walorem etycznym. Wiersze powinny inspirować do czynu, angażować się w bieżące problemy, demaskować fałsz niezależnie od pragnień społeczeństwa. Niestety, poeta coraz częściej ma do czynienia z miałką poezją. Uciekająca od aktualnych społecznych problemów, podejmująca „wygodne” czy modne motywy, ujęta w zaokrąglonych „zerach”, napisana wytartymi formułkami i sloganami nie ma żadnego głębszego znaczenia, niczego nie odmieni ani nie uzdrowi, nie wypływa spod pióra, którym „ospę z krwią mięszają młodą”.

W ręku prawdziwego poety pióro nabiera nowych znaczeń, staje się czymś więcej niż narzędziem, o czym świadczy porównanie go przez podmiot liryczny do anielskiego skrzydła, laski Mojżesza. Jest otaczane przez artystę wręcz religijną czcią.

Konstatując, tekst Norwida ma charakter programowy. W formie liryki bezpośredniej autor postuluje i nakazuje całkowite odrodzenie poezji jako dziedziny twórczości artystycznie, społecznie i moralnie zaangażowanej, która prócz szczerego oddziaływania na ludzi, doprowadzi do wykształcenia w nich tożsamości i świadomości narodowej.

Pod względem analizy formy, dzieło jest tekstem zróżnicowanym. Mimo graficznego wyodrębnienia trzech części, każda z nich składa się z innej liczby wersów: 11, 8 i 4. Norwid sięgnął po lubianą przez siebie formę metryczną – „Pióro” zostało napisane regularnym trzynastozgłoskowcem z śred¬niówką po 7 sylabie, np.
„Albowiem masz być piórem nie przesiąkłym wodą”.
Wśród rymów widać popularne w utworach pisarza rymy żeńskie, najczęściej dokładne(wyjątek stanowią dwie pary rymowanych wyrazów: „szyję – chryje”, „prędko – wędką”), o układzie przeplatanym.
Posługując się trybem rozkazującym, podmiot w formie bezpośredniej sformułował zadania, które pióro powinno spełniać: „Nie bądź papugą uczuć ani marzeń kraską”; „Do żadnej czapki klamrą nie przykuj się złotą” (metafora ostrzegająca przed uleganiem różnym wpływom); „masz być piórem nie przesiąkłym wodą”
.
Obok przywołanej metafory, w tekście wśród środków poetyckiego wyrazu można dostrzec jeszcze inne przenośnie i epitety. Pojawiają się one w kontekście dookreślenia roli pióra i poezji, np.: „anielskie skrzydło”, „czarodziejska laska”, „dzikie i samodzielne”. Aby w pełni pokazać możliwości narzędzia pracy pisarza, Norwid zastosował także ożywienie pióra: „wlano w ciebie duszę”, „łowisz myśl”, „wzdrygasz się”, dzięki czemu zyskało ono znaczenie szczególne, wręcz misję do spełnienia (np. ochrona przed moralnym zagrożeniem). Ciekawostką wartą podkreślenia jest prawidłowość o organizacji środków stylistycznych w poszczególnych częściach tekstu: pierwszą zwrotkę organizują przenośnie i porównania, drugą przenośnie, a trzecią metafory.

strona: 1 2 3

Zobacz inne artykuły:

Mickiewicz Adam

Norwid Cyprian Kamil

Słowacki Juliusz

Rozmowa z piramidami - interpretacja i analiza
Grób Agamemnona - interpretacja i analiza
Grób Agamemnona - motyw mogiły, grobu
Smutno mi Boże - interpretacja i analiza
Smutno mi, Boże! - wiadomości wstępne
Sowiński w okopach Woli - interpretacja i analiza
Sowiński w okopach Woli - wiadomości wstępne
Testament mój - interpretacja i analiza
Testament mój - wiadomości wstępne
Rozłączenie - interpretacja i analiza

Inne

Analiza porównawcza utworów „Oda do młodości” Adama Mickiewicza i „Do młodych” Adama Asnyka

Partner serwisu:

kontakt | polityka cookies