Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Romantyzm
„Jak ptak frunie przez świat
Wiatr niech rozwiewa włosy nam
I pamiętajmy, że tylko jeden raz...
Tylko jeden raz odwiedzamy świat...”.
Reasumując, wiersz „Pielgrzym” Norwida to opowieść o sposobach na osiągniecie harmonii ze światem i nawiązanie więzi z Bogiem, o wędrówce” w poszukiwaniu spełnienia i szczęścia, o zmierzaniu do wytyczonych ideałów, o wreszcie o człowieku, dla którego ziemskie bogactwa i dobra materialne nie mają większego znaczenia. Zrzeka się wszystkiego na rzecz namiotu i takiego skrawka ziemi, na którym zmieści się jego stopa.
Tytułowy pielgrzym jest człowiekiem ubogim pod względem materialnym, ale bogatym duchowo, nie jest zniewolony ślepym przywiązaniem do rzeczy materialnych, dzięki czemu może bez obaw pielgrzymować przez życie zmierzając ku Bogu. Podobnie jak większość tekstów poety, także i ten jest aktualny także dziś, na co uwagę zwrócił Zdzisław Łapiński w swej monografii Norwida.
„Norwid, jedyny spośród nieżyjących polskich poetów, jest nam u ż y t e c z n y n a t y c h m i a s t o w o w decyzjach podejmowanych przez nas w obliczu rozstrzygających się wydarzeń. Nie służy czytelnikowi sposobem okrężnym niejako, jakby przez analogię, jak inni poeci, którzy nas szkolą we wrażliwości, zaprawiają do rzutkiej wyobraźni, kształcą język, skłaniają do prawdomówności przed sobą samym - ale wszystko to na obcym materiale, pod który podstawiać musimy materiał bieżących doświadczeń, przekonań, wątpliwości” (Zdzisław Łapiński, Norwid, wyd. II, Znak, Kraków 1984, s. 149-150).
Pod względem formalnym utwór cechuje się budową regularną. Składa się z czterech trzywersowych zwrotek. Norwid wykorzystał rymy męskie i żeńskie międzozwrotkowe, wiążące po dwie początkowe i dwie końcowe strofy (abc abc):
„I
(…) s t a n,
(…) domy
(…) w chmury...
II
(…) Pan,
(…) ruchomy,
(…) skóry...”.
W dziele występują takie środki stylistyczne, jak: epitety („płaskie domy”), metafory („aż w nieba łonie trwam”), wykrzyknienia („Jak piramidę!”), graficzne podkreślenia pewnych słów czy zdań („s t a n ó w - s t a n”).
strona: 1 2 3
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Pielgrzym - interpretacja i analiza
Autor: Karolina Marlga„Jak ptak frunie przez świat
Wiatr niech rozwiewa włosy nam
I pamiętajmy, że tylko jeden raz...
Tylko jeden raz odwiedzamy świat...”.
Reasumując, wiersz „Pielgrzym” Norwida to opowieść o sposobach na osiągniecie harmonii ze światem i nawiązanie więzi z Bogiem, o wędrówce” w poszukiwaniu spełnienia i szczęścia, o zmierzaniu do wytyczonych ideałów, o wreszcie o człowieku, dla którego ziemskie bogactwa i dobra materialne nie mają większego znaczenia. Zrzeka się wszystkiego na rzecz namiotu i takiego skrawka ziemi, na którym zmieści się jego stopa.
Tytułowy pielgrzym jest człowiekiem ubogim pod względem materialnym, ale bogatym duchowo, nie jest zniewolony ślepym przywiązaniem do rzeczy materialnych, dzięki czemu może bez obaw pielgrzymować przez życie zmierzając ku Bogu. Podobnie jak większość tekstów poety, także i ten jest aktualny także dziś, na co uwagę zwrócił Zdzisław Łapiński w swej monografii Norwida.
„Norwid, jedyny spośród nieżyjących polskich poetów, jest nam u ż y t e c z n y n a t y c h m i a s t o w o w decyzjach podejmowanych przez nas w obliczu rozstrzygających się wydarzeń. Nie służy czytelnikowi sposobem okrężnym niejako, jakby przez analogię, jak inni poeci, którzy nas szkolą we wrażliwości, zaprawiają do rzutkiej wyobraźni, kształcą język, skłaniają do prawdomówności przed sobą samym - ale wszystko to na obcym materiale, pod który podstawiać musimy materiał bieżących doświadczeń, przekonań, wątpliwości” (Zdzisław Łapiński, Norwid, wyd. II, Znak, Kraków 1984, s. 149-150).
Pod względem formalnym utwór cechuje się budową regularną. Składa się z czterech trzywersowych zwrotek. Norwid wykorzystał rymy męskie i żeńskie międzozwrotkowe, wiążące po dwie początkowe i dwie końcowe strofy (abc abc):
„I
(…) s t a n,
(…) domy
(…) w chmury...
II
(…) Pan,
(…) ruchomy,
(…) skóry...”.
W dziele występują takie środki stylistyczne, jak: epitety („płaskie domy”), metafory („aż w nieba łonie trwam”), wykrzyknienia („Jak piramidę!”), graficzne podkreślenia pewnych słów czy zdań („s t a n ó w - s t a n”).
strona: 1 2 3
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies