JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Dwudziestolecie miedzywojenne
JasieÅ„ski użyÅ‚ w „Bucie w butonierce” najważniejszych zabiegów poezji futurystycznych, choć pod wzglÄ™dem formalnym – staÅ‚a liczba sylab w wersach (na przemian czternaÅ›cie i trzynaÅ›cie sylab), staÅ‚e i przemienne rymy (typu ABAB) żeÅ„skie i mÄ™skie - pozostaÅ‚ wierny klasycznym kanonom.
Dając wyraz zafascynowania ruchem, wypełnił złożony z sześciu czterowersowych zwrotek wiersz dynamicznymi czasownikami. Główny bohater nie przestaje maszerować, jego oddech i myśli podporządkowane są tempu marsza. Jego oczami odbiorca ogląda zmieniający się krajobraz oraz przyglądających się mu ludzi. Przez ciągły ruch nie sposób rozdzielić opisywanych sytuacji lirycznych, mimo niezwykłej plastyczności opisów. Wspomnienie strachów na wróble, młodych panienek pogrążonych w rozmowie, pędzącego auta czy białych tumanów spalin, unoszących się chwilę później na ulicy oddają ducha futuryzmu, propagującego opisywanie ruchu jako dowodu na postęp.
Prócz licznych czasowników, zabiegiem formalnym, zastosowanym przez autora i wskazujÄ…cym drogÄ™ innym futurystom jest siÄ™gniecie po zapożyczenia z jÄ™zyków obcych oraz neologizmy. Zamiast „spotkania” mamy angielskie „meeting”, francuskie „jour-fixe” zastÄ™puje polski „posiÅ‚ek”, a „Adieu” – „Å»egnaj”. PojawiajÄ…c siÄ™ także liczne dowody na lingwistyczny talent JasieÅ„skiego: „siebiepewny”, „parkocieÅ„”, „mojo”, czy „echopowiem”.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
But w butonierce - analiza
Autor: Karolina MarlêgaJasieÅ„ski użyÅ‚ w „Bucie w butonierce” najważniejszych zabiegów poezji futurystycznych, choć pod wzglÄ™dem formalnym – staÅ‚a liczba sylab w wersach (na przemian czternaÅ›cie i trzynaÅ›cie sylab), staÅ‚e i przemienne rymy (typu ABAB) żeÅ„skie i mÄ™skie - pozostaÅ‚ wierny klasycznym kanonom.
Dając wyraz zafascynowania ruchem, wypełnił złożony z sześciu czterowersowych zwrotek wiersz dynamicznymi czasownikami. Główny bohater nie przestaje maszerować, jego oddech i myśli podporządkowane są tempu marsza. Jego oczami odbiorca ogląda zmieniający się krajobraz oraz przyglądających się mu ludzi. Przez ciągły ruch nie sposób rozdzielić opisywanych sytuacji lirycznych, mimo niezwykłej plastyczności opisów. Wspomnienie strachów na wróble, młodych panienek pogrążonych w rozmowie, pędzącego auta czy białych tumanów spalin, unoszących się chwilę później na ulicy oddają ducha futuryzmu, propagującego opisywanie ruchu jako dowodu na postęp.
Prócz licznych czasowników, zabiegiem formalnym, zastosowanym przez autora i wskazujÄ…cym drogÄ™ innym futurystom jest siÄ™gniecie po zapożyczenia z jÄ™zyków obcych oraz neologizmy. Zamiast „spotkania” mamy angielskie „meeting”, francuskie „jour-fixe” zastÄ™puje polski „posiÅ‚ek”, a „Adieu” – „Å»egnaj”. PojawiajÄ…c siÄ™ także liczne dowody na lingwistyczny talent JasieÅ„skiego: „siebiepewny”, „parkocieÅ„”, „mojo”, czy „echopowiem”.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies