JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Dwudziestolecie miedzywojenne
Wiesz „Sitowie” Juliana Tuwima to jeden z najważniejszych wierszy w polskiej literaturze z nurtu autotematycznego, czyli traktujÄ…cego o procesie tworzenia poezji. Autor doÅ‚Ä…czyÅ‚ nim oraz utworami „Poezja” i „ProÅ›ba o piosenkÄ™” do grona naszych najznakomitszych poetów: Jana Kochanowskiego („Na swoje ksiÄ™gi), Ignacego Krasickiego („WstÄ™p do bajek”), Antoniego SÅ‚onimskiego („Czarna Wiosna” i „Krzyż PoÅ‚udniowy”), Leopolda Staffa („Ars poetica”), BolesÅ‚awa LeÅ›miana („ZamyÅ›lenie”), Konstantego Ildefonsa GaÅ‚czyÅ„skiego („O mej poezji”), CzesÅ‚awa MiÅ‚osza („Ars poetica”), WisÅ‚awy Szymborskiej („Radość pisania”) czy StanisÅ‚awa Grochowiaka („Rozmowa o poezji”).
Czerpanie inspiracji z ich dzieÅ‚ stanowiÅ‚o dla Tuwima etap edukacji poetyckiej: „JÄ™zyk poetycki Tuwima nie zostaÅ‚ uksztaÅ‚towany przez lekturÄ™ dzieÅ‚ literackich. OczywiÅ›cie Tuwim byÅ‚ dobrze oczytany w poezji polskiej, znać u niego zażyÅ‚Ä…, bardzo niekiedy intymnÄ… znajomość klasyków, od Kochanowskiego po Norwida. Ale chyba instynkt mu podpowiedziaÅ‚, że lepiej iść za radÄ… Rimbauda, to jest czytać stare katalogi, kalendarze, libretta oper, roczniki starych pism. Bo tam wyobraźnia poety znajdzie inspiracje, jakich próżno by szukać u Krasickiego, Mickiewicza, Norwida” (Jan Marx, „Skamandryci”, Warszawa 1993, s. 30-31).
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Sitowie - geneza
Autor: Karolina MarlêgaWiesz „Sitowie” Juliana Tuwima to jeden z najważniejszych wierszy w polskiej literaturze z nurtu autotematycznego, czyli traktujÄ…cego o procesie tworzenia poezji. Autor doÅ‚Ä…czyÅ‚ nim oraz utworami „Poezja” i „ProÅ›ba o piosenkÄ™” do grona naszych najznakomitszych poetów: Jana Kochanowskiego („Na swoje ksiÄ™gi), Ignacego Krasickiego („WstÄ™p do bajek”), Antoniego SÅ‚onimskiego („Czarna Wiosna” i „Krzyż PoÅ‚udniowy”), Leopolda Staffa („Ars poetica”), BolesÅ‚awa LeÅ›miana („ZamyÅ›lenie”), Konstantego Ildefonsa GaÅ‚czyÅ„skiego („O mej poezji”), CzesÅ‚awa MiÅ‚osza („Ars poetica”), WisÅ‚awy Szymborskiej („Radość pisania”) czy StanisÅ‚awa Grochowiaka („Rozmowa o poezji”).
Czerpanie inspiracji z ich dzieÅ‚ stanowiÅ‚o dla Tuwima etap edukacji poetyckiej: „JÄ™zyk poetycki Tuwima nie zostaÅ‚ uksztaÅ‚towany przez lekturÄ™ dzieÅ‚ literackich. OczywiÅ›cie Tuwim byÅ‚ dobrze oczytany w poezji polskiej, znać u niego zażyÅ‚Ä…, bardzo niekiedy intymnÄ… znajomość klasyków, od Kochanowskiego po Norwida. Ale chyba instynkt mu podpowiedziaÅ‚, że lepiej iść za radÄ… Rimbauda, to jest czytać stare katalogi, kalendarze, libretta oper, roczniki starych pism. Bo tam wyobraźnia poety znajdzie inspiracje, jakich próżno by szukać u Krasickiego, Mickiewicza, Norwida” (Jan Marx, „Skamandryci”, Warszawa 1993, s. 30-31).
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies