JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Dwudziestolecie miedzywojenne
Liryk Leopolda Staff o enigmatycznym tytule „PrzedÅ›piew” skÅ‚ada siÄ™ z dwudziestu dwóch wersów, liczÄ…cych każdy po trzynaÅ›cie sylab. Brak podziaÅ‚u na strofy sprawia, iż jest to wiersz stychiczny.
Poeta sięgnął po rymy żeńskie, końcowe, niegramatyczne, parzyste:
„Czciciel gwiazd i mÄ…droÅ›ci, miÅ‚oÅ›nik ogrodów,
Wyznawca snów i piękna i uczestnik godów,
Na które swych wybrańców sprasza sztuka boska:
Znam gorycz i zawody, wiem, co ból i troska,
Złuda miłości, zwątpień mrok, tęsknot rozbicia,
A jednak śpiewać będę wam pochwałę życia -
Bo żyÅ‚em dÅ‚ugo w górach i mieszkaÅ‚em w lasach”.
Ze wzglÄ™du na pierwszoosobowÄ… konstrukcjÄ™ podmiotu lirycznego – utożsamianego z autorem - kolejnÄ… cechÄ… formalnÄ… dzieÅ‚a jest zaliczenie go do liryki bezpoÅ›redniej (osobistej). ÅšwiadczÄ… o tym osobowe zakoÅ„czenia czasowników: „znam”, „wiem”, „bÄ™dÄ™”, „żyÅ‚em”, „mieszkaÅ‚em”, „przechodzÄ™”, „kochaÅ‚em”, „widziaÅ‚em”, „szedÅ‚em”, „uczÄ™”, „pochwalam” oraz zaimki „mi”, „mnie”, „me”.
Ważnym zabiegiem poetyckim jest także zastosowanie różnych czasów wypowiedzi. Z jedenastu czasowników pięć zostaÅ‚o użytych w czasie teraźniejszym („znam”, „wiem”, „przechodzÄ™”, ”, „uczÄ™”, „pochwalam”), pięć w przeszÅ‚ym („żyÅ‚em”, „mieszkaÅ‚em”, „kochaÅ‚em”, „widziaÅ‚em”, „szedÅ‚em”), a jeden - „bÄ™dÄ™”- w przyszÅ‚ym. WpÅ‚ywa to na odbiór słów podmiotu lirycznego, który przecież ustawia siÄ™ w pozycji nauczyciela życia. Jego sÅ‚owa zyskujÄ… na autentycznoÅ›ci, ponieważ adresat – zbiorowość - bardziej wierzy osobie, która coÅ› zna lub wie, niż która dopiero do pozna i dowie siÄ™.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Przedśpiew - analiza
Autor: Karolina MarlêgaLiryk Leopolda Staff o enigmatycznym tytule „PrzedÅ›piew” skÅ‚ada siÄ™ z dwudziestu dwóch wersów, liczÄ…cych każdy po trzynaÅ›cie sylab. Brak podziaÅ‚u na strofy sprawia, iż jest to wiersz stychiczny.
Poeta sięgnął po rymy żeńskie, końcowe, niegramatyczne, parzyste:
„Czciciel gwiazd i mÄ…droÅ›ci, miÅ‚oÅ›nik ogrodów,
Wyznawca snów i piękna i uczestnik godów,
Na które swych wybrańców sprasza sztuka boska:
Znam gorycz i zawody, wiem, co ból i troska,
Złuda miłości, zwątpień mrok, tęsknot rozbicia,
A jednak śpiewać będę wam pochwałę życia -
Bo żyÅ‚em dÅ‚ugo w górach i mieszkaÅ‚em w lasach”.
Ze wzglÄ™du na pierwszoosobowÄ… konstrukcjÄ™ podmiotu lirycznego – utożsamianego z autorem - kolejnÄ… cechÄ… formalnÄ… dzieÅ‚a jest zaliczenie go do liryki bezpoÅ›redniej (osobistej). ÅšwiadczÄ… o tym osobowe zakoÅ„czenia czasowników: „znam”, „wiem”, „bÄ™dÄ™”, „żyÅ‚em”, „mieszkaÅ‚em”, „przechodzÄ™”, „kochaÅ‚em”, „widziaÅ‚em”, „szedÅ‚em”, „uczÄ™”, „pochwalam” oraz zaimki „mi”, „mnie”, „me”.
Ważnym zabiegiem poetyckim jest także zastosowanie różnych czasów wypowiedzi. Z jedenastu czasowników pięć zostaÅ‚o użytych w czasie teraźniejszym („znam”, „wiem”, „przechodzÄ™”, ”, „uczÄ™”, „pochwalam”), pięć w przeszÅ‚ym („żyÅ‚em”, „mieszkaÅ‚em”, „kochaÅ‚em”, „widziaÅ‚em”, „szedÅ‚em”), a jeden - „bÄ™dÄ™”- w przyszÅ‚ym. WpÅ‚ywa to na odbiór słów podmiotu lirycznego, który przecież ustawia siÄ™ w pozycji nauczyciela życia. Jego sÅ‚owa zyskujÄ… na autentycznoÅ›ci, ponieważ adresat – zbiorowość - bardziej wierzy osobie, która coÅ› zna lub wie, niż która dopiero do pozna i dowie siÄ™.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies