Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Dwudziestolecie miedzywojenne
zawsze będzie w każdym mieście,
zawsze będzie choćby jedna,
choćby nie wiem jaka biedna:
ZACZAROWANA DOROŻKA
ZACZAROWANY DOROŻKARZ
ZACZAROWANY KOŃ”.
Choć nic na to nie wskazuje, w naszym życiu zawsze będzie obecna magia, wystarczy spojrzeć na świat z trochę pod innym kątem, by w zwykłym koniu ujrzeć ogiera („Grzywa mu się i ogon bielą, / wiatr dmucha w grzywę i w biały welon”), w woźnicy czarnoksiężnika oprowadzającego nas po swoim zaczarowanym królestwie.
Analiza
Wiersz jest przykładem liryki bezpośredniej, podmiot liryczny wypowiada się w sposób pierwszoosobowy poetyką charakterystyczną dla teatrzyku „Zielona Gęś”.
Poeta wyodrębnił w nim sześć części, nazywając każdą satyrycznym terminem muzycznym (allegro, allegro sostenuto, allegretto, allegro ma non troppo, allegro cantabile, allegro furioso alla polacca), wskazującym na tempo opisywanego spaceru, na przykład opisany w pierwszej spacer nosi tytuł allegro.
Zaletą wiersza jest jego ogromna plastyczność. Dzięki zastosowanym przez autora środkom poetyckiego wyrazu – przenośniom („dosyć fiakrowi w oczy / błysnąć specjalną broszką / i jużeś zauroczył / dorożkarza z dorożką”), porównaniom („Srebrne dachy Krakowa / jak „secundum Joannem””), skrótom myślowym („Czy to możliwe z koniem? / – Nie, pana nabujali”)– łatwo jest sobie wyobrazić zaczarowaną dorożkę, zaczarowanego konia i wiozącego po zaczarowanym mieście zaczarowanym woźnicy.
strona: 1 2
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Zaczarowana dorożka - analiza i interpretacja
Autor: Karolina Marl�gazawsze będzie w każdym mieście,
zawsze będzie choćby jedna,
choćby nie wiem jaka biedna:
ZACZAROWANA DOROŻKA
ZACZAROWANY DOROŻKARZ
ZACZAROWANY KOŃ”.
Choć nic na to nie wskazuje, w naszym życiu zawsze będzie obecna magia, wystarczy spojrzeć na świat z trochę pod innym kątem, by w zwykłym koniu ujrzeć ogiera („Grzywa mu się i ogon bielą, / wiatr dmucha w grzywę i w biały welon”), w woźnicy czarnoksiężnika oprowadzającego nas po swoim zaczarowanym królestwie.
Analiza
Wiersz jest przykładem liryki bezpośredniej, podmiot liryczny wypowiada się w sposób pierwszoosobowy poetyką charakterystyczną dla teatrzyku „Zielona Gęś”.
Poeta wyodrębnił w nim sześć części, nazywając każdą satyrycznym terminem muzycznym (allegro, allegro sostenuto, allegretto, allegro ma non troppo, allegro cantabile, allegro furioso alla polacca), wskazującym na tempo opisywanego spaceru, na przykład opisany w pierwszej spacer nosi tytuł allegro.
Zaletą wiersza jest jego ogromna plastyczność. Dzięki zastosowanym przez autora środkom poetyckiego wyrazu – przenośniom („dosyć fiakrowi w oczy / błysnąć specjalną broszką / i jużeś zauroczył / dorożkarza z dorożką”), porównaniom („Srebrne dachy Krakowa / jak „secundum Joannem””), skrótom myślowym („Czy to możliwe z koniem? / – Nie, pana nabujali”)– łatwo jest sobie wyobrazić zaczarowaną dorożkę, zaczarowanego konia i wiozącego po zaczarowanym mieście zaczarowanym woźnicy.
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies