JesteÅ› w: Ostatni dzwonek -> Dwudziestolecie miedzywojenne
Nie zmienia to jednak faktu, iż wiersz w piÄ™kny sposób oddaje hoÅ‚d klasycznym wartoÅ›ciom. Na szczególnÄ… uwagÄ™ zasÅ‚uguje niezwykÅ‚a malowniczość jÄ™zyka Iwaszkiewicza, który za pomocÄ… słów „namalowaÅ‚” zapierajÄ…cy dech w piersiach krajobraz. Warto tu przytoczyć drugÄ… strofÄ™ utworu: „I patrzeć na wirydarz stary, cichy, wierny, / Z gÅ‚Ä™biÄ… mdlejÄ…cej zorzy u drogi wylotu”. WÅ‚aÅ›nie takie epitety jak „mdlejÄ…ca zorza” czy „wierny wirydarz” tworzÄ… niezwykÅ‚y i tajemniczy klimat wiersza Iwaszkiewicza, który już od samego poczÄ…tku swojej kariery zadziwiaÅ‚ czytelników plastycznoÅ›ciÄ… swoich wierszy.
W „Powrocie” pojawiajÄ… siÄ™ motywy charakterystyczne dla caÅ‚ej twórczoÅ›ci Iwaszkiewicza, o których pisze Irena Maciejewska:
„Tym wiÄ™c, co uderza w liryce Iwaszkiewicza (…) jest usytuowanie czÅ‚owieka, bohatera mówiÄ…cego tej poezji w scenerii natury. Niebo, razem z okreÅ›leniami synonimicznymi, takimi jak obÅ‚oki, chmury, wraz z gwiazdami, jest w tej poezji ciÄ…gle obecne. Jest ono znakiem kosmosu, nieskoÅ„czonoÅ›ci Å›wiata, wÅ›ród którego rozgrywa siÄ™ ludzki los. WystÄ™puje na zasadzie staÅ‚ej opozycji: niebo – ziemia. Ono wspólnie z ziemiÄ… prezentowanÄ… przez rekwizyty naturalne: wodÄ™, drzewo, kwiat, lub przez znaki kulturowe, stanowi staÅ‚e tÅ‚o życia ludzkiego, przypominajÄ…c obrazem poetyckim, że życie czÅ‚owieka to przede wszystkim istnienie w »wielkiej naturze«, w kosmosie, potem dopiero w innych systemach odniesienia” (I. Maciejewska, „Ipsa interminabilis est vita – JarosÅ‚aw Iwaszkiewicz [w:] „Poeci dwudziestolecia miÄ™dzywojennego”, pod red. I. Maciejewskiej, Warszawa 1982, s. 334).
strona: 1 2
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Powrót - interpretacja i analiza
Autor: Jakub RudnickiNie zmienia to jednak faktu, iż wiersz w piÄ™kny sposób oddaje hoÅ‚d klasycznym wartoÅ›ciom. Na szczególnÄ… uwagÄ™ zasÅ‚uguje niezwykÅ‚a malowniczość jÄ™zyka Iwaszkiewicza, który za pomocÄ… słów „namalowaÅ‚” zapierajÄ…cy dech w piersiach krajobraz. Warto tu przytoczyć drugÄ… strofÄ™ utworu: „I patrzeć na wirydarz stary, cichy, wierny, / Z gÅ‚Ä™biÄ… mdlejÄ…cej zorzy u drogi wylotu”. WÅ‚aÅ›nie takie epitety jak „mdlejÄ…ca zorza” czy „wierny wirydarz” tworzÄ… niezwykÅ‚y i tajemniczy klimat wiersza Iwaszkiewicza, który już od samego poczÄ…tku swojej kariery zadziwiaÅ‚ czytelników plastycznoÅ›ciÄ… swoich wierszy.
W „Powrocie” pojawiajÄ… siÄ™ motywy charakterystyczne dla caÅ‚ej twórczoÅ›ci Iwaszkiewicza, o których pisze Irena Maciejewska:
„Tym wiÄ™c, co uderza w liryce Iwaszkiewicza (…) jest usytuowanie czÅ‚owieka, bohatera mówiÄ…cego tej poezji w scenerii natury. Niebo, razem z okreÅ›leniami synonimicznymi, takimi jak obÅ‚oki, chmury, wraz z gwiazdami, jest w tej poezji ciÄ…gle obecne. Jest ono znakiem kosmosu, nieskoÅ„czonoÅ›ci Å›wiata, wÅ›ród którego rozgrywa siÄ™ ludzki los. WystÄ™puje na zasadzie staÅ‚ej opozycji: niebo – ziemia. Ono wspólnie z ziemiÄ… prezentowanÄ… przez rekwizyty naturalne: wodÄ™, drzewo, kwiat, lub przez znaki kulturowe, stanowi staÅ‚e tÅ‚o życia ludzkiego, przypominajÄ…c obrazem poetyckim, że życie czÅ‚owieka to przede wszystkim istnienie w »wielkiej naturze«, w kosmosie, potem dopiero w innych systemach odniesienia” (I. Maciejewska, „Ipsa interminabilis est vita – JarosÅ‚aw Iwaszkiewicz [w:] „Poeci dwudziestolecia miÄ™dzywojennego”, pod red. I. Maciejewskiej, Warszawa 1982, s. 334).
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies