Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność
Edward Stachura stworzyÅ‚ oÅ›miostrofowy wiersz „WÄ™drówkÄ… życie jest czÅ‚owieka” po wieloletnich rozważaniach na temat sensu ludzkiego życia, jego celowoÅ›ci oraz przebiegu. Odpowiedzi na te zagadnienia dostarcza już sam tytuÅ‚ liryku, w którym uwielbiajÄ…cy podróże autor zawarÅ‚ najważniejsze spostrzeżenia, poczynione po latach poszukiwania najpiÄ™kniejszych miejsc Å›wiata.
Poeta opracowaÅ‚ niezwykÅ‚Ä… metaforÄ™ życia, przedstawionego najpierw jako nieprzewidywalny, kolorowy oraz zaskakujÄ…cy sen („Jak zjawa senna życie jest czÅ‚owieka”), a potem jak sunÄ…ca po niebie bÅ‚Ä™kitna chmura („Jak chmura zwiewna życie jest czÅ‚owieka”). Podobnie jak one, także nasza egzystencja jest ulotna, może siÄ™ w każdej chwili skoÅ„czyć i przeminąć. Ten fakt determinuje nas do życia chwilÄ…, do przeżywania każdej chwili tak, jakby byÅ‚a ostatniÄ…, do zamieniania pozornie trudnych chwil w niezwykle cenne doÅ›wiadczenia (po krótkim pytaniu zaraz pojawia siÄ™ taka sam odpowiedź z wykrzyknieniem, np. „Brak mu tchu? Brak mu tchu!”).
Konstrukcja liryku jest niezwykle dynamiczna. Dzieje siÄ™ tak dziÄ™ki skorzystaniu przez StachurÄ™ z wielu znaków interpunkcyjnych, zwÅ‚aszcza z pytajników („DokÄ…d?”, „SkÄ…d?”, „Brak mu tchu?”, „Lecz ucieka?”) oraz wykrzykników („To nic! To nic! To nic!”, „BÄ™dÄ™ iść!”, „Åšmierć go czeka!”).
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Wędrówką życie jest człowieka - analiza i interpretacja
Autor: Karolina MarlêgaEdward Stachura stworzyÅ‚ oÅ›miostrofowy wiersz „WÄ™drówkÄ… życie jest czÅ‚owieka” po wieloletnich rozważaniach na temat sensu ludzkiego życia, jego celowoÅ›ci oraz przebiegu. Odpowiedzi na te zagadnienia dostarcza już sam tytuÅ‚ liryku, w którym uwielbiajÄ…cy podróże autor zawarÅ‚ najważniejsze spostrzeżenia, poczynione po latach poszukiwania najpiÄ™kniejszych miejsc Å›wiata.
Poeta opracowaÅ‚ niezwykÅ‚Ä… metaforÄ™ życia, przedstawionego najpierw jako nieprzewidywalny, kolorowy oraz zaskakujÄ…cy sen („Jak zjawa senna życie jest czÅ‚owieka”), a potem jak sunÄ…ca po niebie bÅ‚Ä™kitna chmura („Jak chmura zwiewna życie jest czÅ‚owieka”). Podobnie jak one, także nasza egzystencja jest ulotna, może siÄ™ w każdej chwili skoÅ„czyć i przeminąć. Ten fakt determinuje nas do życia chwilÄ…, do przeżywania każdej chwili tak, jakby byÅ‚a ostatniÄ…, do zamieniania pozornie trudnych chwil w niezwykle cenne doÅ›wiadczenia (po krótkim pytaniu zaraz pojawia siÄ™ taka sam odpowiedź z wykrzyknieniem, np. „Brak mu tchu? Brak mu tchu!”).
Konstrukcja liryku jest niezwykle dynamiczna. Dzieje siÄ™ tak dziÄ™ki skorzystaniu przez StachurÄ™ z wielu znaków interpunkcyjnych, zwÅ‚aszcza z pytajników („DokÄ…d?”, „SkÄ…d?”, „Brak mu tchu?”, „Lecz ucieka?”) oraz wykrzykników („To nic! To nic! To nic!”, „BÄ™dÄ™ iść!”, „Åšmierć go czeka!”).
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies