Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność
Wiersz „Dwie maÅ‚py Bruegla”, autorstwa WisÅ‚awy Szymborskiej, jest poetyckÄ… ilustracjÄ… do obrazu Pietera Bruegla Starszego, „Dwie maÅ‚py” (1562). Widok dwóch przykutych Å‚aÅ„cuchem do Å›ciany ssaków, z których jeden spoglÄ…da przed siebie na przyglÄ…dajÄ…cego siÄ™ mu widza, a drugi – odwrócony bokiem i zdajÄ…cy siÄ™ drzemać na tle okna (widać przez nie pÅ‚ywajÄ…ce po morzu łódki), zainspirowaÅ‚ poetkÄ™ do oddania swoistego hoÅ‚du tym zwierzÄ™tom oraz malarzowi.
Niewiele osób zdaje sobie sprawÄ™, iż motyw maÅ‚py jest bardzo popularny, zarówno w polskiej poezji i prozie, jak i wÅ›ród zagranicznych twórców. Znamienne sÄ… sÅ‚owa autora „Przygód Tomka Sawyera” (1876) oraz „Przygód Hucka Finna” (1884), pisarza, satyryka i humorysty Marka Twaina:
„Bóg stworzyÅ‚ czÅ‚owieka, ponieważ rozczarowaÅ‚ siÄ™ maÅ‚pÄ…. Z dalszych eksperymentów zrezygnowaÅ‚”.
Na naszym rodzimym gruncie maÅ‚pÄ™ wielokrotnie upamiÄ™tniÅ‚ w swoich dzieÅ‚ach Aleksander Fredro. W „MaÅ‚pie w kÄ…pieli” pisaÅ‚:
„CiepÅ‚o – miÅ‚o – niebo – raj!
MaÅ‚pa myÅ›li: „W to mi graj!”.
Popularny jest fragment z wiersza Jana Brzechwy, „RÄ™ce i nogi”:
„MaÅ‚pa nie ma nóg, lecz rÄ™ce,
Obliczyłem je naprędce,
Cztery ręce ma, nie dwie,
I dlatego tak siÄ™ zwie”.
Z kolei inny poeta i satyryk, Antoni Gorecki, używaÅ‚ zdrobnienia „maÅ‚peczko”, wpisujÄ…c je na staÅ‚e do jÄ™zyka:
„Cóż, że siedzisz nad książkÄ…, maÅ‚peczko kochana?
Gdy nie rozumiesz, jaka tam rzecz napisana”.
O wyższości tego zwierzęcia nad człowiekiem rozwodził się Johann Wolfgang Goethe, zwracając uwagę na małpią umiejętność gospodarowania czasem oraz życiową ciekawość:
„Gdyby wszystkie maÅ‚py potrafiÅ‚y siÄ™ nudzić, zostaÅ‚yby ludźmi”.
Małpy stały się także bohaterami wielu narodowych przysłów. W Chinach znane jest powiedzenie:
„MaÅ‚pa bez ogona to i tak tylko maÅ‚pa”.
Z kolei w Danii mawia siÄ™:
„Pijany jest jak jagniÄ™, Å›winia, maÅ‚pa i lew”.
Autorami aforyzmów i sentencji o małpach byli także najwięksi filozofowie ludzkości:
„NajmÄ…drzejszy czÅ‚owiek w porównaniu z bogiem wydaje siÄ™ maÅ‚pÄ… pod wzglÄ™dem mÄ…droÅ›ci, piÄ™kna i pod innymi wzglÄ™dami” (Heraklit z Efezu)
„Nie ucz maÅ‚py wspinania siÄ™ po drzewach” (Konfucjusz).
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Dwie małpy Bruegla - geneza
Autor: Karolina MarlêgaWiersz „Dwie maÅ‚py Bruegla”, autorstwa WisÅ‚awy Szymborskiej, jest poetyckÄ… ilustracjÄ… do obrazu Pietera Bruegla Starszego, „Dwie maÅ‚py” (1562). Widok dwóch przykutych Å‚aÅ„cuchem do Å›ciany ssaków, z których jeden spoglÄ…da przed siebie na przyglÄ…dajÄ…cego siÄ™ mu widza, a drugi – odwrócony bokiem i zdajÄ…cy siÄ™ drzemać na tle okna (widać przez nie pÅ‚ywajÄ…ce po morzu łódki), zainspirowaÅ‚ poetkÄ™ do oddania swoistego hoÅ‚du tym zwierzÄ™tom oraz malarzowi.
Niewiele osób zdaje sobie sprawÄ™, iż motyw maÅ‚py jest bardzo popularny, zarówno w polskiej poezji i prozie, jak i wÅ›ród zagranicznych twórców. Znamienne sÄ… sÅ‚owa autora „Przygód Tomka Sawyera” (1876) oraz „Przygód Hucka Finna” (1884), pisarza, satyryka i humorysty Marka Twaina:
„Bóg stworzyÅ‚ czÅ‚owieka, ponieważ rozczarowaÅ‚ siÄ™ maÅ‚pÄ…. Z dalszych eksperymentów zrezygnowaÅ‚”.
Na naszym rodzimym gruncie maÅ‚pÄ™ wielokrotnie upamiÄ™tniÅ‚ w swoich dzieÅ‚ach Aleksander Fredro. W „MaÅ‚pie w kÄ…pieli” pisaÅ‚:
„CiepÅ‚o – miÅ‚o – niebo – raj!
MaÅ‚pa myÅ›li: „W to mi graj!”.
Popularny jest fragment z wiersza Jana Brzechwy, „RÄ™ce i nogi”:
„MaÅ‚pa nie ma nóg, lecz rÄ™ce,
Obliczyłem je naprędce,
Cztery ręce ma, nie dwie,
I dlatego tak siÄ™ zwie”.
Z kolei inny poeta i satyryk, Antoni Gorecki, używaÅ‚ zdrobnienia „maÅ‚peczko”, wpisujÄ…c je na staÅ‚e do jÄ™zyka:
„Cóż, że siedzisz nad książkÄ…, maÅ‚peczko kochana?
Gdy nie rozumiesz, jaka tam rzecz napisana”.
O wyższości tego zwierzęcia nad człowiekiem rozwodził się Johann Wolfgang Goethe, zwracając uwagę na małpią umiejętność gospodarowania czasem oraz życiową ciekawość:
„Gdyby wszystkie maÅ‚py potrafiÅ‚y siÄ™ nudzić, zostaÅ‚yby ludźmi”.
Małpy stały się także bohaterami wielu narodowych przysłów. W Chinach znane jest powiedzenie:
„MaÅ‚pa bez ogona to i tak tylko maÅ‚pa”.
Z kolei w Danii mawia siÄ™:
„Pijany jest jak jagniÄ™, Å›winia, maÅ‚pa i lew”.
Autorami aforyzmów i sentencji o małpach byli także najwięksi filozofowie ludzkości:
„NajmÄ…drzejszy czÅ‚owiek w porównaniu z bogiem wydaje siÄ™ maÅ‚pÄ… pod wzglÄ™dem mÄ…droÅ›ci, piÄ™kna i pod innymi wzglÄ™dami” (Heraklit z Efezu)
„Nie ucz maÅ‚py wspinania siÄ™ po drzewach” (Konfucjusz).
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies