Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność
Czesław Miłosz w swoich wierszach wielokrotnie podejmował popularny literacki (i nie tylko) motyw apokalipsy. Wystarczy wspomnieć chociażby katastroficzne „Roki”, utrzymaną w pogodnym nastroju „Piosenkę o końcu świata” czy właśnie „Obłoki”.
Temat zagłady świata i ludzkości jest obecny w literaturze od najdawniejszych czasów:
Wiersz „Obłoki” powstał w 1935 roku w Wilnie. Tego samego roku wszedł w skład utrzymanego w katastroficznym nastoju tomu „Trzy zimy”.
Obłoki - geneza
Czesław Miłosz w swoich wierszach wielokrotnie podejmował popularny literacki (i nie tylko) motyw apokalipsy. Wystarczy wspomnieć chociażby katastroficzne „Roki”, utrzymaną w pogodnym nastroju „Piosenkę o końcu świata” czy właśnie „Obłoki”.
Temat zagłady świata i ludzkości jest obecny w literaturze od najdawniejszych czasów:
- Biblijna „Apokalipsa św. Jana”, kończąca się wezwaniem:
„Mówi Ten, który o tym świadczy:
Zaiste, przyjdę niebawem.
Amen. Przyjdź, Panie Jezu!” - Romantyczna „Nie-Boska Komedia” Zygmunta Krasińskiego;
- Widzenie ks. Piotra z III części „Dziadów” Adama Mickiewicza;
- „Uspokojenie” Juliusza Słowackiego, w którym poeta ukazuje apokalipsę w kontekście historycznym;
- „Dies irae” oraz „,,Święty Boże, święty mocny” Jana Kasprowicza;
- „Nienasycenie” Stanisława Ignacego Witkiewicza;
- „Dzień Sądu” Stanisława Przybyszewskiego, nawiązujące do średniowiecznego hymnu „Dies irae”;
- „Tak. Bóg opuścił ziemię…” Leopolda Staffa;
- „Koniec świata” Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, w którym poeta tworzy groteskowy obraz końca świata;
- „Historia”, „*** (,Których nam nikt nie wynagrodzisz...)”, „Pokolenie” Krzysztofa Kamila Baczyńskiego;
- „Żal” Jana Czechowicza;
- „Niemcom” Antoniego Słonimskiego;
- „Krzyk ostateczny” Władysława Broniewskiego;
- „Jeździec” Jerzego Lieberta z motywem anioła jako wysłannika Boga, namawiającego ludzi do nawrócenia;
- „Widma” Tadeusza Gajcego, z ujęciem motywu apokalipsy spełnionej;
- Wizyjny utwór „Tropiciel” Aleksandra Rymkiewicza;
- „Widzenie IV” Jerzego Zagórskiego;
- „Medaliony” Zofii Nałkowskiej, obrazujące koniec wartości humanistycznych;
- „Inny świat” Gustawa Herling-Grudzińskiego;
- „Pamiętnik z powstania warszawskiego” Mirona Białoszewskiego;
- Wojenne i obozowe „Opowiadania” Tadeusza Borowskiego;
- „Zdążyć przed Panem Bogiem” Hanny Krall, mające wartość dokumenty epoki apokalipsy spełnionej;
- „Mała apokalipsa” Tadeusza Konwickiego, w której czytamy zapowiedź końca cywilizowanego świata:
„Oto nadchodzi koniec świata (...). Koniec mojego osobistego świata. Ale zanim mój wszechświat rozpadnie się w gruzy, rozsypie się na atomy, (...) czeka mnie jeszcze ostatni kilometr mojej Golgoty (…). Mam wrażenie jakby ten kraj naprawdę umierał (...). Nasza nędza współczesna jest przezroczysta jak szkło i niewidzialna jak powietrze (...). Nasza nędza to łaska totalnego państwa, łaska, z której żyjemy”.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies