Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność

Samotność - geneza

Autor: Karolina Marl�ga

Krzysztof Kamil Baczyński poświęcił swój utwór „Samotność” motywowi odosobnienia i alienacji, tak bardzo popularnemu w światowej literaturze wszystkich epok.

Dla podkreślenia charakterystycznych ujęć tematu, należy wymienić najbardziej reprezentatywne fragmenty dzieł prozatorskich oraz poetyckich, wyjątki tekstów filozofów, myślicieli, artystów – polskich oraz w ujęciu światowym – dotyczące stanowiącej tytuł liryku Baczyńskiego samotności:

Adam Mickiewicz „Sonety krymskie” – samotność pielgrzyma na tle orientalnego krajobrazu, tęsknota za ojczyzną; „Konrad Wallenrod” - tytułowy bohater w imię dokonania zemsty na Krzyżakach decyduje się na rezygnację z miłości i przekreślenie dawnego życia; „Dziady cz. III”- przemiana poety-buntownika Konrada, walczącego o rząd dusz z Bogiem:
„Samotność? Cóż po ludziach? / Czym śpiewak dla ludzi?” ; „Dziady cz. IV” (nieszczęśliwy kochanek Gustaw, samotny i cierpiący z miłości);

Adolf Nowaczyński, polski pisarz, dramaturg, satyryk, poeta, publicysta, eseista, krytyk, działacz polityczny i społeczny, autor głośnego „Małpiego zwierciadła” (1902): „Pochwała samotności, to najpiękniejsza balowa zabawa po północy”;

Agatha Christie „Tragedia w trzech aktach”: „W sercu pustyni czy wśród tłumu, co za różnica? Człowiek w swej istocie jest wszędzie samotny”;

Agnieszka Lisak, współczesna polska poetka oraz autorka aforyzmów: „Życie ludzkie jest jak bieg po okręgu, człowiek uciekając przed samotnością, chroni się w ramiona ludzi, po czym poznając ich obłudę i zło, ucieka w samotność”;

Albert Camus „Upadek”: „Śmierć jest samotna, gdy niewola jest wspólna (…)Wolność to pańszczyzna, bieg wytrwały samotny, bardzo wyczerpujący. U kresu każdej wolności jest wyrok”; �

Aleksander Minkowski „Księżniczka i mag”: „Najkrótsza droga do obłędu wiedzie przez samotność”;

Aleksander Puszkin: „Samotność zbytnia i brak zajęcia gubią młodych ludzi”;

Andre Maurois, francuski autor książek dla dzieci oraz biografii: „Miłość rozbija okowy samotności”;

Andrzej Stasiuk „Jadąc do Babadag”: „Samotność wyzwolonego umysłu jest wielka jak niebo nad Siedmiogrodem. Myśl błądzi w niej jak bydlę w poszukiwaniu cienia albo wodopoju”;

Andrzej Szczypiorski „Początek”: „Najtrudniej umiera się w samotności, ciemności i ciszy...”;

Anna Frankowska, współczesna dziennikarka i pisarka, autorka książki „Zatańcz z moją dziewczyną” (1978) i opowiadań „Śliczny poranek”, „Halina”, „Mamusia”, „Przecież to wszystko”: „I trzeba być wielkim przyjacielem i mocnym przyjacielem, żeby przyjść i przesiedzieć z kimś całe popołudnie tylko po to, żeby nie czuł się samotny. Odłożyć swoje ważne sprawy i całe popołudnie poświęcić na trzymanie kogoś za rękę”;

Anna Kamieńska „Wieczór”: „Czasem jest pełno ludzi po to, / aby głębsza była samotność”;

Anna Świrszczyńska „Samotność ludzi wysokich” oraz „Samotność”;

Anne-Louise de Sta�l-Holstein, powieściopisarka i publicystka francuska z przełomu XVIII i XIX wieku: „Samotność jest przedsionkiem śmierci”;

Anthony de Mello, psychoterapeuta, mistyk, kierownik duchowy łączący tradycyjną mistykę europejską z myślą Dalekiego Wschodu: „Czy kiedykolwiek przyszło wam do głowy, że naprawdę możecie kochać tylko wtedy, gdy jesteście samotni? Zapytacie, jakie to ma dla miłości znaczenie. Oznacza to widzenie osób, sytuacji, rzeczy takimi, jakimi są w rzeczywistości, a nie takimi, jakimi sobie wyobrażacie, że są”;

strona: 1 2 3 4 5 6 7