Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność
Z uwagi na krótkÄ…, lecz niezwykle oryginalnÄ… formÄ™ liryku Mirona BiaÅ‚oszewskiego „Mironczarnia”, przed przystÄ…pieniem do interpretacji i analizy nie sposób nie zacytować go w caÅ‚oÅ›ci:
„mÄ™czy siÄ™ czÅ‚owiek Miron mÄ™czy
znów jest zeń słów niepotraf
niepewny cozrobień
yeÅ„”.
Wiersz jest poetyckÄ… zabawÄ… wÅ‚asnym wizerunkiem, jest ironicznym podsumowaniem twórczej niemocy, jaka dotknęła jego autora. Ulubiony przez BiaÅ‚oszewskiego Å›rodek poetycki widać już w tytule – neologizm „mironczarnia” powstaÅ‚ jako zlepek słów „Miron” i „mÄ™czarnia” i można go odczytywać jako „mÄ™czarnia Mirona”. Po zmianie aspektu czasownikowego na rzeczownikowy autorskie sformuÅ‚owanie zyskuje nowy rys – staje siÄ™ miejscem mÄ™ki, analogicznie do takich słów, jak wylÄ™garnia, cieplarnia, pomaraÅ„czarnia.
Niektórzy badacze twórczoÅ›ci BiaÅ‚oszewskiego dostrzegajÄ… w „Mironczarni" figurÄ™ Domu, inni widzÄ… w niej Å›lad wielkomiejskiej pustelni.
Tytułową męczarnię opisują pojawiające się w tekście pozostałe neologizmy, pełniące także rolę przedstawienia samego autora.
SformuÅ‚owanie „niepotraf” pochodzi od czasowników „nie potrafić” i „nie wiedzieć co zrobić”. W tekÅ›cie pojawia siÄ™ ono jako rzeczownik okreÅ›lajÄ…cy wykonawcÄ™ czynnoÅ›ci. Podobnie jest z drugim neologizmem – „niepewny cozrobieÅ„”.
ZamykajÄ…cy wiesz wyraz „yeÅ„” to próba znalezienia rymu do oryginalnych, poprzedzajÄ…cych go neologizmów. Jako że jest to próba próżna, rzeczywiÅ›cie peÅ‚ni rolÄ™ dźwiÄ™kowego dowodu rezygnacji wskutek konotacji z jÄ™kiem („yeÅ„”). Jednym ze skojarzeÅ„ z tym sÅ‚owem jest majÄ…cy pejoratywny wydźwiÄ™k wyraz „leÅ„”.
CechÄ… charakterystycznÄ… omawianego tekstu jest rozróżnienie podmiotu lirycznego i samego autora, Mirona BiaÅ‚oszewskiego. „Ja” wypowiada siÄ™ o autorze w trzeciej osobie („mÄ™czy siÄ™ czÅ‚owiek”), co dowodzi dystansu BiaÅ‚oszewskiego do wÅ‚asnej twórczoÅ›ci, pojmowanej nie jako proces gwarantujÄ…cy mu aplauz i uznanie. Poeta bawi siÄ™ swoim imieniem i procesem tworzenia poezji, ze szczerÄ… ironiÄ… mówi o sobie, że jest „słów niepotrafem”.
Analizowany liryk jest przykÅ‚adem „mironii”, czyli autorskiego tropu BiaÅ‚oszewskiego, dajÄ…cego mu ochronÄ™ przed pychÄ…:Mironczarnia – interpretacja i analiza
Autor: Karolina MarlêgaZ uwagi na krótkÄ…, lecz niezwykle oryginalnÄ… formÄ™ liryku Mirona BiaÅ‚oszewskiego „Mironczarnia”, przed przystÄ…pieniem do interpretacji i analizy nie sposób nie zacytować go w caÅ‚oÅ›ci:
„mÄ™czy siÄ™ czÅ‚owiek Miron mÄ™czy
znów jest zeń słów niepotraf
niepewny cozrobień
yeÅ„”.
Wiersz jest poetyckÄ… zabawÄ… wÅ‚asnym wizerunkiem, jest ironicznym podsumowaniem twórczej niemocy, jaka dotknęła jego autora. Ulubiony przez BiaÅ‚oszewskiego Å›rodek poetycki widać już w tytule – neologizm „mironczarnia” powstaÅ‚ jako zlepek słów „Miron” i „mÄ™czarnia” i można go odczytywać jako „mÄ™czarnia Mirona”. Po zmianie aspektu czasownikowego na rzeczownikowy autorskie sformuÅ‚owanie zyskuje nowy rys – staje siÄ™ miejscem mÄ™ki, analogicznie do takich słów, jak wylÄ™garnia, cieplarnia, pomaraÅ„czarnia.
Niektórzy badacze twórczoÅ›ci BiaÅ‚oszewskiego dostrzegajÄ… w „Mironczarni" figurÄ™ Domu, inni widzÄ… w niej Å›lad wielkomiejskiej pustelni.
Tytułową męczarnię opisują pojawiające się w tekście pozostałe neologizmy, pełniące także rolę przedstawienia samego autora.
SformuÅ‚owanie „niepotraf” pochodzi od czasowników „nie potrafić” i „nie wiedzieć co zrobić”. W tekÅ›cie pojawia siÄ™ ono jako rzeczownik okreÅ›lajÄ…cy wykonawcÄ™ czynnoÅ›ci. Podobnie jest z drugim neologizmem – „niepewny cozrobieÅ„”.
ZamykajÄ…cy wiesz wyraz „yeÅ„” to próba znalezienia rymu do oryginalnych, poprzedzajÄ…cych go neologizmów. Jako że jest to próba próżna, rzeczywiÅ›cie peÅ‚ni rolÄ™ dźwiÄ™kowego dowodu rezygnacji wskutek konotacji z jÄ™kiem („yeÅ„”). Jednym ze skojarzeÅ„ z tym sÅ‚owem jest majÄ…cy pejoratywny wydźwiÄ™k wyraz „leÅ„”.
CechÄ… charakterystycznÄ… omawianego tekstu jest rozróżnienie podmiotu lirycznego i samego autora, Mirona BiaÅ‚oszewskiego. „Ja” wypowiada siÄ™ o autorze w trzeciej osobie („mÄ™czy siÄ™ czÅ‚owiek”), co dowodzi dystansu BiaÅ‚oszewskiego do wÅ‚asnej twórczoÅ›ci, pojmowanej nie jako proces gwarantujÄ…cy mu aplauz i uznanie. Poeta bawi siÄ™ swoim imieniem i procesem tworzenia poezji, ze szczerÄ… ironiÄ… mówi o sobie, że jest „słów niepotrafem”.
„Mironia to neologizm BiaÅ‚oszewskiego oznaczajÄ…cy ironiÄ™ Mirona. PoÅ‚Ä…czenia dwóch pierwszych gÅ‚osek sÅ‚owa może sugerować zwrotny charakter „mironii”, czyli autoironiÄ™. PrzejawiaÅ‚a siÄ™ ona najczęściej w literackiej zabawie BiaÅ‚oszewskiego wÅ‚asnym wizerunkiem poety-dziecka, poety-anachorety (pustelnika) czy poety-niepiÅ›miennego prostaczka” („DomysÅ‚y, widzenia, odkrycia. Akcje poetyckie Mirona BiaÅ‚oszewskiego”).
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies