Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność
Wiersz „Koniec i poczÄ…tek” posÅ‚użyÅ‚ WisÅ‚awie Szymborskiej za tytuÅ‚ tomu, opublikowanego w 1993 roku.
Podobnie jak w utworze „Jeszcze”, także i tu nasza Noblistka podejmuje trudny temat wojny i konsekwencji rozprzestrzeniania zbrodniczych ideologii. Przez ich pryzmat spoglÄ…da na losy czÅ‚owieka, któremu przyszÅ‚o żyć w Å›wiecie „po” – latach peÅ‚nych kÅ‚amstwa, odczÅ‚owieczajÄ…cej polityki i ogÅ‚upiajÄ…cej kultury.
W takim kontekście nie można nie przywołać wstydliwego i kłopotliwego epizodu z życia samej Szymborskiej, który jest jej po dziś dzień wytykanym. Poetka, która w pewnym okresie życia zasiliła szeregi PZPR, ma na swoim koncie kilka wierszy popełnionych w duchu socrealizmu. Mimo, iż w wielu wywiadach, udzielonych zwłaszcza po 1996 roku, ten biograficzny fakt był często zbywany milczeniem, autorka nigdy nie wyparła się żadnego ze swoich utworów, mało tego - zdecydowanie odcięła się od ich przesłania. W rozmowie z Władysławem Ligęzą całą odpowiedzialność za swoją poezję wzięła na siebie, wspominała:
„ByÅ‚am wówczas gÅ‚Ä™boko przekonana o sÅ‚usznoÅ›ci tego, co piszÄ™ – ale stwierdzenie to nie zdejmuje ze mnie winy wobec tych czytelników, na których moje wiersze może jakoÅ› oddziaÅ‚ywaÅ‚y. [...] gdyby nie ten smutek, to poczucie winy, to może nawet nie żaÅ‚owaÅ‚abym doÅ›wiadczeÅ„ tamtych lat. Bez nich nigdy bym nie wiedziaÅ‚a, co to takiego jest wiara w jakÄ…Å› jedynÄ… sÅ‚uszność” (W. LigÄ™za, „Przepustowość owiec. Rozmowa z WisÅ‚awÄ… SzymborskÄ…”, „Teksty Drugie” 1991, nr 4).
CytujÄ…c UrszulÄ™ Lenartowicz, autorkÄ™ opracowania twórczoÅ›ci Szymborskiej: „Wypowiedź ta (…) ujawnia, jak wielkÄ… rolÄ™ przypisuje autorka poezji i jak ogromna odpowiedzialność na niej ciąży, skoro może ksztaÅ‚tować postawy ludzkie i sÅ‚użyć celom ideologicznym” (U. Lenartowicz, „Poezje WisÅ‚awy Szymborskiej”, Lublin 2003).
Mistrzyni formuÅ‚owania prawdy o czÅ‚owieku w dwóch perspektywach: ludzkoÅ›ci i pojedynczego ludzkiego bytu, temat oscylujÄ…cy wokół polityki, analizujÄ…cy współczesność i jej stosunek do przeszÅ‚oÅ›ci, podjęła także w innych wierszach („Parada wojskowa”, „Rehabilitacja”, „GÅ‚os w sprawie pornografii”).
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Koniec i poczÄ…tek - geneza
Autor: Karolina MarlêgaWiersz „Koniec i poczÄ…tek” posÅ‚użyÅ‚ WisÅ‚awie Szymborskiej za tytuÅ‚ tomu, opublikowanego w 1993 roku.
Podobnie jak w utworze „Jeszcze”, także i tu nasza Noblistka podejmuje trudny temat wojny i konsekwencji rozprzestrzeniania zbrodniczych ideologii. Przez ich pryzmat spoglÄ…da na losy czÅ‚owieka, któremu przyszÅ‚o żyć w Å›wiecie „po” – latach peÅ‚nych kÅ‚amstwa, odczÅ‚owieczajÄ…cej polityki i ogÅ‚upiajÄ…cej kultury.
W takim kontekście nie można nie przywołać wstydliwego i kłopotliwego epizodu z życia samej Szymborskiej, który jest jej po dziś dzień wytykanym. Poetka, która w pewnym okresie życia zasiliła szeregi PZPR, ma na swoim koncie kilka wierszy popełnionych w duchu socrealizmu. Mimo, iż w wielu wywiadach, udzielonych zwłaszcza po 1996 roku, ten biograficzny fakt był często zbywany milczeniem, autorka nigdy nie wyparła się żadnego ze swoich utworów, mało tego - zdecydowanie odcięła się od ich przesłania. W rozmowie z Władysławem Ligęzą całą odpowiedzialność za swoją poezję wzięła na siebie, wspominała:
„ByÅ‚am wówczas gÅ‚Ä™boko przekonana o sÅ‚usznoÅ›ci tego, co piszÄ™ – ale stwierdzenie to nie zdejmuje ze mnie winy wobec tych czytelników, na których moje wiersze może jakoÅ› oddziaÅ‚ywaÅ‚y. [...] gdyby nie ten smutek, to poczucie winy, to może nawet nie żaÅ‚owaÅ‚abym doÅ›wiadczeÅ„ tamtych lat. Bez nich nigdy bym nie wiedziaÅ‚a, co to takiego jest wiara w jakÄ…Å› jedynÄ… sÅ‚uszność” (W. LigÄ™za, „Przepustowość owiec. Rozmowa z WisÅ‚awÄ… SzymborskÄ…”, „Teksty Drugie” 1991, nr 4).
CytujÄ…c UrszulÄ™ Lenartowicz, autorkÄ™ opracowania twórczoÅ›ci Szymborskiej: „Wypowiedź ta (…) ujawnia, jak wielkÄ… rolÄ™ przypisuje autorka poezji i jak ogromna odpowiedzialność na niej ciąży, skoro może ksztaÅ‚tować postawy ludzkie i sÅ‚użyć celom ideologicznym” (U. Lenartowicz, „Poezje WisÅ‚awy Szymborskiej”, Lublin 2003).
Mistrzyni formuÅ‚owania prawdy o czÅ‚owieku w dwóch perspektywach: ludzkoÅ›ci i pojedynczego ludzkiego bytu, temat oscylujÄ…cy wokół polityki, analizujÄ…cy współczesność i jej stosunek do przeszÅ‚oÅ›ci, podjęła także w innych wierszach („Parada wojskowa”, „Rehabilitacja”, „GÅ‚os w sprawie pornografii”).
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies