Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność
Wielu badaczy twórczości Krzysztofa Kamila Baczyńskiego jest zdania, iż poeta kontynuował myśli podjęte w epoce romantyzmu. Podobną opinię podziela Irena Nowacka, autorka opracowania biografii poety.
„Baczyński był w zasadzie kontynuatorem poezji romantycznej (Słowackiego i Norwida), ale w miarę rozwoju swojego niezwykłego talentu wypracował własny, oryginalny styl wypowiedzi. Bogactwo i różnorodność gatunkowa spuścizny literackiej w połączeniu z wyjątkową biografią – młodość, choroba, talent literacki, miłość, he�roiczna walka, tragiczna śmierć – zapewniły poecie niekwestiono�wanie wysoką pozycję w panteonie polskiej literatury. Kazimierz Wy�ka, opisując dramatyczne losy Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i okrucieństwo losu przerywającego tak wcześnie rozwój jego twórczej drogi, powiedział, iż ...należymy do narodu, który musiał strzelać do wrogów brylantami” („Poezje Krzysztofa Kamila Baczyńskiego”, Lublin 2003).
Kazimierz Wyka także podkreślał czerpanie przez Baczyńskiego z dorobku romantycznych poetów:
„Przewodnikami stali się Słowacki i Norwid. Słowacki ośmielał wyobraźnię i uczył patetycznego wizjonerstwa. Kontakt z Norwidem się�gał jeszcze głębiej. Przyczynił się on do wyzwolenia u Baczyńskiego zainteresowania dla postaw moralnych, do oceny i odbioru rzeczy�wistości w kategoriach etycznych, a także historiozoficznych” (K. Wyka, „Posłowie”, [w:] Krzysztof Kamil Baczyński, „Utwory wybrane”, Kraków 1976, s. 290).
Tendencję do czerpania ze stylu wielkich romantycznych wieszczy widać w liryku Baczyńskiego „Romantyczność”. Tytuł tego napisanego 24 marca 1942 roku wiersza jest oczywiście aluzją literacką do utworu Adama Mickiewicza.
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Romantyczność - geneza
Autor: Karolina Marl�gaWielu badaczy twórczości Krzysztofa Kamila Baczyńskiego jest zdania, iż poeta kontynuował myśli podjęte w epoce romantyzmu. Podobną opinię podziela Irena Nowacka, autorka opracowania biografii poety.
„Baczyński był w zasadzie kontynuatorem poezji romantycznej (Słowackiego i Norwida), ale w miarę rozwoju swojego niezwykłego talentu wypracował własny, oryginalny styl wypowiedzi. Bogactwo i różnorodność gatunkowa spuścizny literackiej w połączeniu z wyjątkową biografią – młodość, choroba, talent literacki, miłość, he�roiczna walka, tragiczna śmierć – zapewniły poecie niekwestiono�wanie wysoką pozycję w panteonie polskiej literatury. Kazimierz Wy�ka, opisując dramatyczne losy Krzysztofa Kamila Baczyńskiego i okrucieństwo losu przerywającego tak wcześnie rozwój jego twórczej drogi, powiedział, iż ...należymy do narodu, który musiał strzelać do wrogów brylantami” („Poezje Krzysztofa Kamila Baczyńskiego”, Lublin 2003).
Kazimierz Wyka także podkreślał czerpanie przez Baczyńskiego z dorobku romantycznych poetów:
„Przewodnikami stali się Słowacki i Norwid. Słowacki ośmielał wyobraźnię i uczył patetycznego wizjonerstwa. Kontakt z Norwidem się�gał jeszcze głębiej. Przyczynił się on do wyzwolenia u Baczyńskiego zainteresowania dla postaw moralnych, do oceny i odbioru rzeczy�wistości w kategoriach etycznych, a także historiozoficznych” (K. Wyka, „Posłowie”, [w:] Krzysztof Kamil Baczyński, „Utwory wybrane”, Kraków 1976, s. 290).
Tendencję do czerpania ze stylu wielkich romantycznych wieszczy widać w liryku Baczyńskiego „Romantyczność”. Tytuł tego napisanego 24 marca 1942 roku wiersza jest oczywiście aluzją literacką do utworu Adama Mickiewicza.
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies