Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność
Jednak gdy zapada zmrok doktor Tulp wypowiada znamienne „Nic ponadto”, co z jednej strony może być odczytywane jako znak do zakoÅ„czenia sekcji, ale także jako sÅ‚owa poddania siÄ™ medyka. Ostatecznie okazuje siÄ™, że nie zna on odpowiedzi na odwieczne pytania o istotÄ™ życia i Å›mierci.
Analiza
„Lekcja anatomii” Grochowiaka to doskonaÅ‚y przykÅ‚ad liryki roli, polegajÄ…cej na powierzeniu roli podmiotu lirycznego konkretnej postaci. Omawiany wiersz jest w zasadzie monologiem doktora Tulpa, a raczej jego wykÅ‚adem na temat ludzkiego ciaÅ‚a. O tym, że podmiot liryczny znajduje siÄ™ w roli najlepiej Å›wiadczÄ… zwroty do sÅ‚uchaczy: „Panowie”, a także bardziej bezpoÅ›rednie do swoich asystentów: „Pan z prawicy”. Na Tulpie Å›mierć nie robi żadnego wrażenia, ponieważ przywykÅ‚ do jej obecnoÅ›ci w swojej pracy. Jego chÅ‚odne spojrzenie na zagadnienia zwiÄ…zane ze Å›miertelnoÅ›ciÄ… mogÄ… być dla czytelnika szokujÄ…ce, chociażby moment, w którym nakazuje asystentom zwijać nerwy nieboszczyka w kÅ‚Ä™bki.
Wiersz bez wÄ…tpienia wpisuje siÄ™ w nurt poezji turpistycznej, zarówno poprzez swojÄ… tematykÄ™, jak i budowÄ™. „Lekcja anatomii” nie ma uporzÄ…dkowanego ukÅ‚adu wersyfikacyjnego. Zdania wypowiadane przez Tulpa zostaÅ‚y zapisane w chaotyczny sposób. JeÅ›li chodzi o jÄ™zyk, to zostaÅ‚ on dopasowany do postaci samego lekarza, ponieważ jest on prosty, zrozumiaÅ‚y, zwiÄ™zÅ‚y i konkretny,
strona: 1 2
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Lekcja anatomii - analiza i interpretacja
Autor: Karolina MarlêgaJednak gdy zapada zmrok doktor Tulp wypowiada znamienne „Nic ponadto”, co z jednej strony może być odczytywane jako znak do zakoÅ„czenia sekcji, ale także jako sÅ‚owa poddania siÄ™ medyka. Ostatecznie okazuje siÄ™, że nie zna on odpowiedzi na odwieczne pytania o istotÄ™ życia i Å›mierci.
Analiza
„Lekcja anatomii” Grochowiaka to doskonaÅ‚y przykÅ‚ad liryki roli, polegajÄ…cej na powierzeniu roli podmiotu lirycznego konkretnej postaci. Omawiany wiersz jest w zasadzie monologiem doktora Tulpa, a raczej jego wykÅ‚adem na temat ludzkiego ciaÅ‚a. O tym, że podmiot liryczny znajduje siÄ™ w roli najlepiej Å›wiadczÄ… zwroty do sÅ‚uchaczy: „Panowie”, a także bardziej bezpoÅ›rednie do swoich asystentów: „Pan z prawicy”. Na Tulpie Å›mierć nie robi żadnego wrażenia, ponieważ przywykÅ‚ do jej obecnoÅ›ci w swojej pracy. Jego chÅ‚odne spojrzenie na zagadnienia zwiÄ…zane ze Å›miertelnoÅ›ciÄ… mogÄ… być dla czytelnika szokujÄ…ce, chociażby moment, w którym nakazuje asystentom zwijać nerwy nieboszczyka w kÅ‚Ä™bki.
Wiersz bez wÄ…tpienia wpisuje siÄ™ w nurt poezji turpistycznej, zarówno poprzez swojÄ… tematykÄ™, jak i budowÄ™. „Lekcja anatomii” nie ma uporzÄ…dkowanego ukÅ‚adu wersyfikacyjnego. Zdania wypowiadane przez Tulpa zostaÅ‚y zapisane w chaotyczny sposób. JeÅ›li chodzi o jÄ™zyk, to zostaÅ‚ on dopasowany do postaci samego lekarza, ponieważ jest on prosty, zrozumiaÅ‚y, zwiÄ™zÅ‚y i konkretny,
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies