Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność
„powtarzaj wielkie sÅ‚owa powtarzaj z uporem
jak ci co szli przez pustyniÄ™ i ginÄ™li w piasku”.
Wnikliwe oko dostrzeże także odwoÅ‚anie do filmu Andrzeja Wajdy „Popiół i diament” (znana scena Å›mierci na Å›mietniku) oraz aluzjÄ™ do postawy Å›w. Franciszka, zachÄ™cajÄ…cej do bezinteresownej i nieograniczonej afirmacji Å›wiata, życia i przyrody:
„strzeż siÄ™ oschÅ‚oÅ›ci serca kochaj źródÅ‚o zaranne
ptaka o nieznanym imieniu dÄ…b zimowy
światło na murze splendor nieba
one nie potrzebują twego ciepłego oddechu
sÄ… po to aby mówić: nikt ciÄ™ nie pocieszy”.
UmiÅ‚owanie przyrody jest sposobem na zbliżenie siÄ™ do doskonaÅ‚oÅ›ci, a obcowanie ze „źródÅ‚em zarannym”, ptakiem i drzewem – szansa na transcendentalne przeżycie:
„czuwaj – kiedy Å›wiatÅ‚o na górach daje znak – wstaÅ„ i idź
dopóki krew obraca w piersi twojÄ… ciemnÄ… gwiazdÄ™”.
Poza tym w tekÅ›cie pojawiajÄ… siÄ™ postaci znane z tekstów kultury: wystÄ™pujÄ…cy w „Iliadzie” Homera Hektor, bohater starobabiloÅ„skiej pieÅ›ni epickiej z III tysiÄ…clecia p.n.e. Gilgamesz oraz wzorowy rycerz ze starofrancuskiego poematu Roland. Ci bohaterowie eposów majÄ… stać siÄ™ dla adresata słów Pana Cogito punktem odniesienia, wzorem do naÅ›ladowania.
Herbert ukÅ‚oniÅ‚ siÄ™ także w kierunku polskiej literatury. Jego sÅ‚owa o odwadze – „bÄ…dź odważny gdy rozum zawodzi bÄ…dź odważny / w ostatecznym rachunku jedynie to siÄ™ liczy” – mogÄ… być rozpatrywane jako parafraza słów BolesÅ‚awa Prusa czy Lucjana Rydla:
„Åšmierć nie rzuca siÄ™ na odważnych; staje tylko naprzeciw nich jak zÅ‚y pies i patrzy zielonymi oczyma; czy nie zmrużą powieki” („Lalka”).
„Gdy burza wre dookoÅ‚a
I huczy grom,
(...)
Trzeba trwać z odwagą i nadzieją
I nie uginać czoÅ‚a”
(„PrzekleÅ„stwo”).
„O Panu Cogito napisano bardzo wiele. PojawiÅ‚ siÄ™ w samÄ… porÄ™, staÅ‚ siÄ™ tarczÄ… pomiÄ™dzy poetÄ… a czytelnikiem. Tarcza ta podnosiÅ‚a siÄ™ i opuszczaÅ‚a. Opuszczona dawaÅ‚a wrażenie peÅ‚nego utożsamienia podmiotu i postaci, podniesiona – broniÅ‚a autora przed agresjÄ… odbiorców i także odwrotnie; odbiorców przed pochopnoÅ›ciÄ… czy nieumiarkowanie autora. Herbert prowadziÅ‚ zÅ‚ożonÄ… grÄ™. Pan Cogito przecież także przekracza podmiot indywidualny. Jest jednostkowy i uniwersalny zarazem”.
strona: 1 2 3 4 5
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Przesłanie Pana Cogito - interpretacja
Autor: Karolina Marlêga„powtarzaj wielkie sÅ‚owa powtarzaj z uporem
jak ci co szli przez pustyniÄ™ i ginÄ™li w piasku”.
Wnikliwe oko dostrzeże także odwoÅ‚anie do filmu Andrzeja Wajdy „Popiół i diament” (znana scena Å›mierci na Å›mietniku) oraz aluzjÄ™ do postawy Å›w. Franciszka, zachÄ™cajÄ…cej do bezinteresownej i nieograniczonej afirmacji Å›wiata, życia i przyrody:
„strzeż siÄ™ oschÅ‚oÅ›ci serca kochaj źródÅ‚o zaranne
ptaka o nieznanym imieniu dÄ…b zimowy
światło na murze splendor nieba
one nie potrzebują twego ciepłego oddechu
sÄ… po to aby mówić: nikt ciÄ™ nie pocieszy”.
UmiÅ‚owanie przyrody jest sposobem na zbliżenie siÄ™ do doskonaÅ‚oÅ›ci, a obcowanie ze „źródÅ‚em zarannym”, ptakiem i drzewem – szansa na transcendentalne przeżycie:
„czuwaj – kiedy Å›wiatÅ‚o na górach daje znak – wstaÅ„ i idź
dopóki krew obraca w piersi twojÄ… ciemnÄ… gwiazdÄ™”.
Poza tym w tekÅ›cie pojawiajÄ… siÄ™ postaci znane z tekstów kultury: wystÄ™pujÄ…cy w „Iliadzie” Homera Hektor, bohater starobabiloÅ„skiej pieÅ›ni epickiej z III tysiÄ…clecia p.n.e. Gilgamesz oraz wzorowy rycerz ze starofrancuskiego poematu Roland. Ci bohaterowie eposów majÄ… stać siÄ™ dla adresata słów Pana Cogito punktem odniesienia, wzorem do naÅ›ladowania.
Herbert ukÅ‚oniÅ‚ siÄ™ także w kierunku polskiej literatury. Jego sÅ‚owa o odwadze – „bÄ…dź odważny gdy rozum zawodzi bÄ…dź odważny / w ostatecznym rachunku jedynie to siÄ™ liczy” – mogÄ… być rozpatrywane jako parafraza słów BolesÅ‚awa Prusa czy Lucjana Rydla:
„Åšmierć nie rzuca siÄ™ na odważnych; staje tylko naprzeciw nich jak zÅ‚y pies i patrzy zielonymi oczyma; czy nie zmrużą powieki” („Lalka”).
„Gdy burza wre dookoÅ‚a
I huczy grom,
(...)
Trzeba trwać z odwagą i nadzieją
I nie uginać czoÅ‚a”
(„PrzekleÅ„stwo”).
„O Panu Cogito napisano bardzo wiele. PojawiÅ‚ siÄ™ w samÄ… porÄ™, staÅ‚ siÄ™ tarczÄ… pomiÄ™dzy poetÄ… a czytelnikiem. Tarcza ta podnosiÅ‚a siÄ™ i opuszczaÅ‚a. Opuszczona dawaÅ‚a wrażenie peÅ‚nego utożsamienia podmiotu i postaci, podniesiona – broniÅ‚a autora przed agresjÄ… odbiorców i także odwrotnie; odbiorców przed pochopnoÅ›ciÄ… czy nieumiarkowanie autora. Herbert prowadziÅ‚ zÅ‚ożonÄ… grÄ™. Pan Cogito przecież także przekracza podmiot indywidualny. Jest jednostkowy i uniwersalny zarazem”.
strona: 1 2 3 4 5
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies