Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność
„z szeÅ›cioramiennÄ… gwiazdÄ… w oczach
zwisÅ‚”.
Z kolei „kurierka z zielonym okiem / w brzuchu” (prawdopodobnie noszÄ…ca w swoim Å‚onie zielonookie dziecko) „wyskoczyÅ‚a z pociÄ…gu”. Poprzez ukazanie Å»yda, partyzanta, kurierki, Różewicz zindywidualizowaÅ‚ ludzkie tragedie.
Ostatnie dwie części są bezpośrednim zwrotem do adresata (dowód za zaklasyfikowanie utworu do grona liryki inwokacyjnej), którym okazuje się zbiorowość. Podmiot, nawiązując do fraz biblijnych, radzi ludziom, by zbierali:
„(…) każdÄ… kroplÄ™ krwi
która nie bÄ™dzie policzona”.
Brzmiące jak przestroga proroka słowa odnoszą się do wypowiedzi Chrystusa, w której zapewniał, iż męstwo raz odwaga zagwarantują wyzwolenie i zwycięstwo:
„U was zaÅ› nawet wÅ‚osy na gÅ‚owie wszystkie sÄ… policzone. Dlatego nie bójcie siÄ™:” (Mt. 10.30).
Utrzymane w tonie ostrzeżenia sÅ‚owa podmiotu sÄ… zaprzeczeniem biblijnej obietnicy zbawienia. BÄ™dÄ…ce Å›wiadectwem zagÅ‚ady „krople krwi” nie zostanÄ… policzone, ponieważ Bóg nie istnieje. Jedynie ciÄ…gÅ‚e rozpamiÄ™tywanie przeszÅ‚oÅ›ci jest szansÄ… za zachowanie prawdy o najtragiczniejszych wydarzeniach oraz na danie Å›wiadectwa okrucieÅ„stwu wojny, ponieważ:
„Cyjanek sypie na
pęknięte usta
biaÅ‚y Å›nieg”.
ZÅ‚ożony z siedmiu nieregularnych strof wiersz Różewicza „Termopile polskie” prezentuje niezwykle drastyczny obraz wojennych lat. Poeta rozgraniczyÅ‚ tekst systemem interpunkcyjnym (cztery kropki oraz jeden dwukropek) na cztery części. Poprzez prezentacjÄ™ procesu przywoÅ‚ywania obrazów z przeszÅ‚oÅ›ci, podzielenie siÄ™ z odbiorcÄ… swoimi intymnymi wspomnieniami, a skoÅ„czywszy na wyliczeniu scen, odczytanych w twarzach matek żoÅ‚nierzy oraz na zacierajÄ…cym rzeczywistość trujÄ…cym cyjanku podmiot liryczny dzieli siÄ™ swoimi refleksjami na temat wojny i jej tragicznych skutków. Jak zawsze u Różewicza, realizacja traumatycznego motywu wojny odbywa siÄ™ przy użyciu minimalnych Å›rodków poetyckich. Jego poezja:
„podlega wewnÄ™trznej dyscyplinie sÅ‚ownej, oszczÄ™dnoÅ›ci Å›rodków wyrazu, wydobywa emocje, posÅ‚ugujÄ…c siÄ™ pozbawionymi nacechowania emocjonalnego elementami jÄ™zyka, odbiega od reguÅ‚y silnej metaforyzacji wiersza” (T. Farent, dz. cyt.).
strona: 1 2
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Termopile polskie - interpretacja i analiza
Autor: Karolina Marlêga„z szeÅ›cioramiennÄ… gwiazdÄ… w oczach
zwisÅ‚”.
Z kolei „kurierka z zielonym okiem / w brzuchu” (prawdopodobnie noszÄ…ca w swoim Å‚onie zielonookie dziecko) „wyskoczyÅ‚a z pociÄ…gu”. Poprzez ukazanie Å»yda, partyzanta, kurierki, Różewicz zindywidualizowaÅ‚ ludzkie tragedie.
Ostatnie dwie części są bezpośrednim zwrotem do adresata (dowód za zaklasyfikowanie utworu do grona liryki inwokacyjnej), którym okazuje się zbiorowość. Podmiot, nawiązując do fraz biblijnych, radzi ludziom, by zbierali:
„(…) każdÄ… kroplÄ™ krwi
która nie bÄ™dzie policzona”.
Brzmiące jak przestroga proroka słowa odnoszą się do wypowiedzi Chrystusa, w której zapewniał, iż męstwo raz odwaga zagwarantują wyzwolenie i zwycięstwo:
„U was zaÅ› nawet wÅ‚osy na gÅ‚owie wszystkie sÄ… policzone. Dlatego nie bójcie siÄ™:” (Mt. 10.30).
Utrzymane w tonie ostrzeżenia sÅ‚owa podmiotu sÄ… zaprzeczeniem biblijnej obietnicy zbawienia. BÄ™dÄ…ce Å›wiadectwem zagÅ‚ady „krople krwi” nie zostanÄ… policzone, ponieważ Bóg nie istnieje. Jedynie ciÄ…gÅ‚e rozpamiÄ™tywanie przeszÅ‚oÅ›ci jest szansÄ… za zachowanie prawdy o najtragiczniejszych wydarzeniach oraz na danie Å›wiadectwa okrucieÅ„stwu wojny, ponieważ:
„Cyjanek sypie na
pęknięte usta
biaÅ‚y Å›nieg”.
ZÅ‚ożony z siedmiu nieregularnych strof wiersz Różewicza „Termopile polskie” prezentuje niezwykle drastyczny obraz wojennych lat. Poeta rozgraniczyÅ‚ tekst systemem interpunkcyjnym (cztery kropki oraz jeden dwukropek) na cztery części. Poprzez prezentacjÄ™ procesu przywoÅ‚ywania obrazów z przeszÅ‚oÅ›ci, podzielenie siÄ™ z odbiorcÄ… swoimi intymnymi wspomnieniami, a skoÅ„czywszy na wyliczeniu scen, odczytanych w twarzach matek żoÅ‚nierzy oraz na zacierajÄ…cym rzeczywistość trujÄ…cym cyjanku podmiot liryczny dzieli siÄ™ swoimi refleksjami na temat wojny i jej tragicznych skutków. Jak zawsze u Różewicza, realizacja traumatycznego motywu wojny odbywa siÄ™ przy użyciu minimalnych Å›rodków poetyckich. Jego poezja:
„podlega wewnÄ™trznej dyscyplinie sÅ‚ownej, oszczÄ™dnoÅ›ci Å›rodków wyrazu, wydobywa emocje, posÅ‚ugujÄ…c siÄ™ pozbawionymi nacechowania emocjonalnego elementami jÄ™zyka, odbiega od reguÅ‚y silnej metaforyzacji wiersza” (T. Farent, dz. cyt.).
strona: 1 2
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies