Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność
W porównaniu do zatytuÅ‚owanego tak samo utworu BaczyÅ„skiego, napisanego dwa lata wczeÅ›niej („Pokolenie (Do palców przymarzÅ‚y struny)”, 1941), wiersz z 1943 roku jest przepeÅ‚niony znacznie wiÄ™kszÄ… goryczÄ… i pesymizmem, zahaczajÄ…cego czasem nawet o skargÄ™ na los, który zesÅ‚aÅ‚ na pokolenie wojenne doÅ›wiadczenie. ZakoÅ„czenie liryku pytaniem o sens wojny, kryjÄ…cym w sobie niepewność o jutro oraz pytanie o sumienie, jest dowodem zmian, jakie w ludziach uczyniÅ‚a bezwzglÄ™dność i tragizm wojny. Próba spojrzenia na wÅ‚asny los oraz poÅ‚ożenie caÅ‚ej generacji z dystansu, podjÄ™ta przez podmiot mówiÄ…cy jest wyrazem ogromnej dojrzaÅ‚oÅ›ci poetyckiej raz życiowej BaczyÅ„skiego.
„Nie domaga siÄ™ poklasku, uznania, podziwu ani nawet pamiÄ™ci. DojrzaÅ‚ość jego postawy, tragiczno-heroiczna, wrÄ™cz conradowska, polega na tym, że w ogóle nie zastanawia siÄ™ nad ocenÄ… swoich dziaÅ‚aÅ„ – nie ma to dla niego żadnego znaczenia. Heroizm czy Å›mieszność, zapomnienie czy wieczna pamięć, szacunek czy litość to zmartwienie tych, co przyjdÄ…” (I. Nowacka, dz. cyt.).
WÅ›ród użytych Å›rodków poetyckich przez poetÄ™ trzeba wyróżnić obecne w pierwszej, opisowej części metafory zwiÄ…zane z dojrzewaniem, bogactwem natury i sytoÅ›ciÄ… („brzuch ciężki”, „peÅ‚na po brzegi”, „krople miodu tryskajÄ…”, „ziemia nabrzmiaÅ‚a”). Ekspresyjność tych wersów podkreÅ›lajÄ… zastosowane rzeczowniki dziaÅ‚ajÄ…ce na sÅ‚uch („krzyk”, „wrzask”) oraz na wzrok („czerwieÅ„”).
Z kolei w drugiej, refleksyjnej części poeta zastosowaÅ‚ podkreÅ›lajÄ…ce zbiorowość doÅ›wiadczenia caÅ‚ej generacji anafory („nas nauczono”), porównania („kipi sytoÅ›ciÄ… jak wielka misa”), czasowniki „sÅ‚uchowe” („z warkotem”, „sÅ‚ychać”) raz sugestywne metafory, dziaÅ‚ajÄ…ce na zmysÅ‚ wzroku („rosa czerwona”).
strona: 1 2 3
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Pokolenie (Wiatr drzewa spienia...) - analiza i interpretacja
Autor: Karolina MarlêgaW porównaniu do zatytuÅ‚owanego tak samo utworu BaczyÅ„skiego, napisanego dwa lata wczeÅ›niej („Pokolenie (Do palców przymarzÅ‚y struny)”, 1941), wiersz z 1943 roku jest przepeÅ‚niony znacznie wiÄ™kszÄ… goryczÄ… i pesymizmem, zahaczajÄ…cego czasem nawet o skargÄ™ na los, który zesÅ‚aÅ‚ na pokolenie wojenne doÅ›wiadczenie. ZakoÅ„czenie liryku pytaniem o sens wojny, kryjÄ…cym w sobie niepewność o jutro oraz pytanie o sumienie, jest dowodem zmian, jakie w ludziach uczyniÅ‚a bezwzglÄ™dność i tragizm wojny. Próba spojrzenia na wÅ‚asny los oraz poÅ‚ożenie caÅ‚ej generacji z dystansu, podjÄ™ta przez podmiot mówiÄ…cy jest wyrazem ogromnej dojrzaÅ‚oÅ›ci poetyckiej raz życiowej BaczyÅ„skiego.
„Nie domaga siÄ™ poklasku, uznania, podziwu ani nawet pamiÄ™ci. DojrzaÅ‚ość jego postawy, tragiczno-heroiczna, wrÄ™cz conradowska, polega na tym, że w ogóle nie zastanawia siÄ™ nad ocenÄ… swoich dziaÅ‚aÅ„ – nie ma to dla niego żadnego znaczenia. Heroizm czy Å›mieszność, zapomnienie czy wieczna pamięć, szacunek czy litość to zmartwienie tych, co przyjdÄ…” (I. Nowacka, dz. cyt.).
WÅ›ród użytych Å›rodków poetyckich przez poetÄ™ trzeba wyróżnić obecne w pierwszej, opisowej części metafory zwiÄ…zane z dojrzewaniem, bogactwem natury i sytoÅ›ciÄ… („brzuch ciężki”, „peÅ‚na po brzegi”, „krople miodu tryskajÄ…”, „ziemia nabrzmiaÅ‚a”). Ekspresyjność tych wersów podkreÅ›lajÄ… zastosowane rzeczowniki dziaÅ‚ajÄ…ce na sÅ‚uch („krzyk”, „wrzask”) oraz na wzrok („czerwieÅ„”).
Z kolei w drugiej, refleksyjnej części poeta zastosowaÅ‚ podkreÅ›lajÄ…ce zbiorowość doÅ›wiadczenia caÅ‚ej generacji anafory („nas nauczono”), porównania („kipi sytoÅ›ciÄ… jak wielka misa”), czasowniki „sÅ‚uchowe” („z warkotem”, „sÅ‚ychać”) raz sugestywne metafory, dziaÅ‚ajÄ…ce na zmysÅ‚ wzroku („rosa czerwona”).
strona: 1 2 3
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies