Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność

Samotność - geneza

Autor: Karolina Marl�ga

Peter Lippert, niemiecki ksiądz i teolog: „ Ostatni odcinek drogi do Boga nazywa się zawsze samotność”;

Rainer Maria Rilke, austriacki poeta, reprezentant liryki symbolicznej, prekursor egzystencjalizmu: „Miłość to czuwanie nad cudzą samotnością”;

Romain Gary, francuski pisarz pochodzenia żydowskiego, scenarzysta i reżyser filmowy, autor m. in. powieści „Edukacja europejska” oraz „Życie przed sobą”: „Nie należy nigdy porzucać kobiet, które się kocha; ogarnia je samotność, zwątpienie, zniechęcenie”;

Roman Brandstaetter „Samotność”: „Samotność jest latarnią na skalistym cyplu człowieczeństwa”;

Ryszard Riedel, lider zespołu „Dżem”: „...lecz nie wiedzą o tym, że najgorzej w życiu to samotnym być...”; „...podaruj uśmiech swój, tym których napotkałeś na jawie i w swym śnie, a może ktoś skazany na samotność, ogrzeje się twym ciepłem, zapomni o kłopotach...”; „Samotność to taka straszna trwoga, ogarnia mnie, przenika mnie”;

Sofokles „Antygona” - przyczyną samotności tytułowej bohaterki jest jej miłość do brata, Polinejkesa, kobieta „walczy samotnie” przeciwko prawom ustalonym przez władcę Teb – Kreona;

Stanisław Dygat „Disneyland”: „Prawość może mieć sens tylko wtedy, gdy stanowi własność zbiorową. Kiedy chce ją sobie przywłaszczyć ktoś samotnie, czyni z niego ofiarę. Mało, że godną pożałowania, ale jeszcze śmieszną”;

Stanisław Jerzy Lec, poeta, satyryk i aforysta, autor tomów aforyzmów „Myśli nieuczesane” (1957) i „Myśli nieuczesane nowe” (1964): „Samotności, jakaś ty przeludniona!”; „Człowiek nie jest samotny! Ktoś go przecież pilnuje”;

Stefan Żeromski „Ludzie bezdomni” - samotność doktora Tomasza Judyma to samotność z wyboru, podyktowana walką o naprawę świata:
„Nie mogę mieć ani ojca, ani matki, ani żony, ani jednej rzeczy, którą bym przycisnął do serca z miłością […]. Muszę wyrzec się szczęścia. Muszę być sam jeden. Żeby obok mnie nikt nie był, nikt mię nie trzymał!”;

Stendhal, prekursor realizmu w literaturze: „Trzeba być samotnikiem, aby czuć własne serce i aby kochać; ale trzeba być światowcem, aby mieć powodzenie w miłości”; „Wszystko można nabyć w samotności, prócz charakteru”;

Średniowieczna „Legenda o św. Aleksym”, który wybrał samotność i ascezę, by zbliżyć się do Boga;

Tadeusz Konwicki, autor „Małej apokalipsy”: „Przyjaźń to strach przed samotnością, a miłość to jeszcze większy strach przed osamotnieniem”;

Tennessee Williams: „Dzisiaj, gdy tylu ludzi jest samotnych, byłoby niewybaczalnym egoizmem być samotnym, samotnie”;

Waldemar Łysiak, autor trylogii „Dobry”, „Konkwista” i „Najlepszy”: „Samotność jest ceną wielkości i nie ma od tego ucieczki”;

Walter Moers „Miasto Śniących Książek”: „Pisanie jest desperacką próbą wydarcia z samotności odrobiny godności i trochę pieniędzy”;

William Orville Douglas, amerykański prawnik, w 1939 roku mianowany przez prezydenta Stanów Zjednoczonych, Franklina Delano Roosevelta, sędzią Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych.: „Prawo do trwania w samotności stanowi początek wolności”;

William Szekspir „Hamlet” – samotność tytułowego bohatera skutkiem odkrycia prawdziwej przyczyny śmierci ojca i rozczarowania światem, bohater wyizolowany, opuszczony;

William Wharton „Tato”: „To okropne, ale wszyscy w pewnym sensie jesteśmy samotni”;

strona: 1 2 3 4 5 6 7