Jesteś w: Ostatni dzwonek -> Współczesność
TytuÅ‚owe „bez” w kontekÅ›cie omawianego wiersza oraz szczególnie w odniesieniu do dwóch cytowanych linijek nabiera wyjÄ…tkowego znaczenia, staje siÄ™ wrÄ™cz krótkim okreÅ›leniem postawy poety. W osobistym rozrachunku w okresem życia „z bogiem” oraz „bez boga” podmiot liryczny jest niezwykle szczery. OpisujÄ…c czas zwÄ…tpienia, zacierajÄ…cy lata peÅ‚ne wiary i oddania, konstruuje kontrowersyjnÄ… i przewrotnÄ… pointÄ™:
„życie bez boga jest możliwe
życie bez boga jest niemożliwe”.
Choć podmiot ma świadomość, iż życie bez Boga jest puste i jałowe, to jednak zdaje sobie sprawę z trudności, towarzyszących ponownemu powrotowi na łono Kościoła. Życie bez wiary w cokolwiek jest możliwe, lecz nie niesie ze sobą żadnej wartości, nie spełnia roli, jaką nałożył mu Bóg:
„Paralelizm skÅ‚adniowy sprzecznych sÄ…dów prowokuje pytania, nasuwa wÄ…tpliwoÅ›ci, pobudza do zastanowienia siÄ™ nad rolÄ… religii, znaczeniem wiary w życiu czÅ‚owieka, sensem egzystencji z Bogiem i bez Niego” (Teodor Farent, „Poezje Tadeusza Różewicza”, Lublin 2007).
TytuÅ‚ wiersza Tadeusza Różewicza nie jest nawiÄ…zaniem do bzu jako roÅ›liny. Przyimek „bez” podnosi bardziej wieloznaczny i uniwersalny problem: życie w wierze w Boga oraz w jej zaprzeczeniu.
WypowiadajÄ…cy siÄ™ w pierwszej osobie liczby pojedynczej podmiot liryczny (np. „nie zauważyÅ‚em”) zastanawia siÄ™ nad momentem, w którym przestaÅ‚ wierzyć w Boga lub w którym Stwórca go opuÅ›ciÅ‚. Nie potrafi usytuować tej chwili w czasie, nie niesie ona ze sobÄ… żadnych zapadajÄ…cych w pamięć zdarzeÅ„.
ZwracajÄ…c siÄ™ do Boga, podmiot na zmianÄ™ używa okreÅ›lenia „ojcze, Ojcze nasz” oraz nazwy „Bóg” (raz z maÅ‚ej, raz z wielkiej litery). Wiersz jest zatem przykÅ‚adem liryki zwrotu do adresata (do Boga).
Wiersz jest pozbawiony rymów i interpunkcji, z powodu zwrotek o różnej budowie trzeba zaliczyć go do grona wierszy nieregularnych, biaÅ‚ych. OsiÄ…, scalajÄ…cÄ… caÅ‚y tekst w pÅ‚ynnÄ… caÅ‚ość sÄ… – jak trafnie zauważyÅ‚ cytowany Farent - powtórzenia:
„kilkakrotnie po dwa wersy rozpoczyna ten sam wyraz, powtarza siÄ™ doniosÅ‚y dystych ze sprzecznymi stwierdzeniami (paralelizm skÅ‚adniowy i antyteza) oraz umieszczone jeden po drugim dwa wersy o konstrukcji porównania”.
strona: 1 2 3
Partner serwisu: 
kontakt | polityka cookies
Bez – interpretacja i analiza
Autor: Karolina MarlêgaTytuÅ‚owe „bez” w kontekÅ›cie omawianego wiersza oraz szczególnie w odniesieniu do dwóch cytowanych linijek nabiera wyjÄ…tkowego znaczenia, staje siÄ™ wrÄ™cz krótkim okreÅ›leniem postawy poety. W osobistym rozrachunku w okresem życia „z bogiem” oraz „bez boga” podmiot liryczny jest niezwykle szczery. OpisujÄ…c czas zwÄ…tpienia, zacierajÄ…cy lata peÅ‚ne wiary i oddania, konstruuje kontrowersyjnÄ… i przewrotnÄ… pointÄ™:
„życie bez boga jest możliwe
życie bez boga jest niemożliwe”.
Choć podmiot ma świadomość, iż życie bez Boga jest puste i jałowe, to jednak zdaje sobie sprawę z trudności, towarzyszących ponownemu powrotowi na łono Kościoła. Życie bez wiary w cokolwiek jest możliwe, lecz nie niesie ze sobą żadnej wartości, nie spełnia roli, jaką nałożył mu Bóg:
„Paralelizm skÅ‚adniowy sprzecznych sÄ…dów prowokuje pytania, nasuwa wÄ…tpliwoÅ›ci, pobudza do zastanowienia siÄ™ nad rolÄ… religii, znaczeniem wiary w życiu czÅ‚owieka, sensem egzystencji z Bogiem i bez Niego” (Teodor Farent, „Poezje Tadeusza Różewicza”, Lublin 2007).
TytuÅ‚ wiersza Tadeusza Różewicza nie jest nawiÄ…zaniem do bzu jako roÅ›liny. Przyimek „bez” podnosi bardziej wieloznaczny i uniwersalny problem: życie w wierze w Boga oraz w jej zaprzeczeniu.
WypowiadajÄ…cy siÄ™ w pierwszej osobie liczby pojedynczej podmiot liryczny (np. „nie zauważyÅ‚em”) zastanawia siÄ™ nad momentem, w którym przestaÅ‚ wierzyć w Boga lub w którym Stwórca go opuÅ›ciÅ‚. Nie potrafi usytuować tej chwili w czasie, nie niesie ona ze sobÄ… żadnych zapadajÄ…cych w pamięć zdarzeÅ„.
ZwracajÄ…c siÄ™ do Boga, podmiot na zmianÄ™ używa okreÅ›lenia „ojcze, Ojcze nasz” oraz nazwy „Bóg” (raz z maÅ‚ej, raz z wielkiej litery). Wiersz jest zatem przykÅ‚adem liryki zwrotu do adresata (do Boga).
Wiersz jest pozbawiony rymów i interpunkcji, z powodu zwrotek o różnej budowie trzeba zaliczyć go do grona wierszy nieregularnych, biaÅ‚ych. OsiÄ…, scalajÄ…cÄ… caÅ‚y tekst w pÅ‚ynnÄ… caÅ‚ość sÄ… – jak trafnie zauważyÅ‚ cytowany Farent - powtórzenia:
„kilkakrotnie po dwa wersy rozpoczyna ten sam wyraz, powtarza siÄ™ doniosÅ‚y dystych ze sprzecznymi stwierdzeniami (paralelizm skÅ‚adniowy i antyteza) oraz umieszczone jeden po drugim dwa wersy o konstrukcji porównania”.
strona: 1 2 3
Zobacz inne artykuły:
kontakt | polityka cookies